Geitenneuker

Duitsers en humor, dat combineert al zo slecht als Erdogan en persvrijheid. Grappig was het optreden van de Duitse ‘komiek’ Jan Böhermann niet echt. ‘Geitenneuker’ was een van de vriendelijker omschrijvingen die hij in zijn schertsgedicht gebruikte voor de Turkse president. Böhermann mag het nu uitleggen aan de rechter, want het beledigen van een staatshoofd is strafbaar in Duitsland. Bij ons mag je een staatshoofd wél ongestraft ‘geitenneuker’ noemen. Enkel het beledigen van onze eigen Koning is nog strafbaar. Maar onze vaderlandse komieken hebben al bewezen dat Laken daar ook niet echt wakker van ligt. Het feit dat in ons land een komiek nooit vervolgd kan worden omdat hij spot met een staatshoofd, mag ons ook wel een beetje fier maken. Van goede smaak getuigde Jan Böhermanns optreden ook al niet. Maar belangrijker was de aanleiding. Dat was het satirisch filmpje ‘Erdowie, Erdowo, Erdogan’, een parodie op het liedje ‘Anyplace, Anywhere, Anytime’. Dat filmpje –dat ondanks Duitse makelij wél zeer grappig en raak was - stak de draak met het gebrek aan vrijheid, recht en andere uitwassen van Erdogans bestuur. Turkije had woedend de Duitse ambassadeur op het matje geroepen. Een aanslag op de vrije meningsuiting vond men hier, waarop Böhermanns besloot om eens te kijken hoe ver je te ver kan gaan bij Erdogan. Voor het Duitse recht blijkbaar té ver. Klinkt de roep om vrije meningsuiting overigens niet altijd luider als het gaat over anderen dan over onszelf ? Wij waren allemaal Charlie toen we vonden dat je moest kunnen spotten met de islam, maar vonden dat Charlie Hebdo te ver ging toen ze op identiek dezelfde wijze de spot dreven met de slachtoffers van de aanslagen in het Brusselse. We kloppen ons op de borst dat vrije meningsuiting onaantastbaar is, maar wanneer Abou Jahjah een boekencontract versiert bij een uitgeverij dreigen auteurs verhit met opstappen. We zijn vooral voor vrije meningsuiting wanneer het over ònze mening gaat, maar veel minder als het over meningen gaat die ons ergeren of verstoren. Bovendien is het niet omdat iets màg dat het ook moèt. Heel wat zogenaamde humor blijft hangen in provocatie of slechte smaak. Böhermanns optreden is misschien smakeloos en niet grappig, maar ze is tezelfdertijd een boodschap aan het adres van een staatshoofd die het niet nauw neemt met een aantal belangrijke waarden. Ik zou graag een Turkije zien waar er geen behoefte meer aan dat soort provocaties zou zijn, omdat er vrijheid en democratie zouden heersen. En ik zou graag een Europa zien waar de vrije meningsuiting universeel is, maar waar voldoende goede smaak heerst om er op een volwassen manier mee om te gaan.