“Zwaar, maar we blijven hopen”
Ouders hartpatiëntje Noah (4) willen twee jaar na overlijden tweede kindje via ivf
GEMMENICH - Twee jaar geleden is het, dat hartpatiëntje Noah De Schepper (4) uit Gemmenich bij Voeren overleed. “Het verdriet slijt niet, maar we moeten verder”, zeggen zijn ouders Anja en Frank. “We willen een tweede kindje via ivf ( in-vitrofertilisatie, red.). Noah had zo graag een broertje of zusje gehad.” Zondag organiseren ze met de vzw Noah4Life een ontbijt en wandeling, om orgaandonatie verder te promoten.
De harttransplantatie, de afstoting van zijn nieuwe hartje, de zware strijd en uiteindelijk: zijn overlijden. Voor Anja en Frank De Schepper, de ouders van kleine Noah (4), zal augustus elk jaar opnieuw een moeilijke maand zijn. “Op 5 augustus heeft Noah een nieuw hartje gekregen”, zegt Frank. “De hele maand hebben we samen gevochten. Alles komt terug. Mensen zeggen dat verdriet slijt. Maar het verdriet dat je hebt na het verlies van je kind: dat slijt niet. Ik heb mijn ouders verloren: zij hadden hun ouderdom. Noah moest nog zoveel meemaken. Er waren nog zoveel stappen die hij moest zetten.” “Zijn twee beste vriendinnetjes gaan op 1 september naar het eerste leerjaar”, vertelt Anja. “Normaal was Noah nu ook naar het eerste leerjaar gegaan. Het is een grote stap voor die kindjes. Heel mooi om te zien, maar tegelijk ook pijnlijk. Je ziet hen groot worden. Je vraagt je af hoe alles bij Noah zou zijn gegaan. Hij was altijd zo nieuwsgierig.”
Vier pogingen
Toch proberen Anja en Frank ook verder te gaan met hun leven. Naast hun nieuwe gastenkamer met privé-sauna aan huis, hopen ze ook op de komst van een tweede kindje. “In de zomer voor Noah zo ziek is geworden, waren de mama’s van Noah zijn vriendinnetjes zwanger van hun tweede kindje. Noah vroeg toen wel eens wanneer ik terug een baby’tje in mijn buik zou krijgen”, glimlacht Anja. “Maar eigenlijk is het goed, dat we toen nog geen tweede kindje hadden. Heel die periode in het ziekenhuis was zo al zwaar genoeg.” Intussen zijn ze wel helemaal klaar voor een tweede spruit. Alleen wordt hun geduld opnieuw op de proef gesteld. “We hebben al vier ivf-pogingen achter de rug, maar zonder succes”, zegt Frank. “Dat het niet lukt, maakt het momenteel extra zwaar voor ons. We hebben allerlei testen gedaan en ze weten niet waar het misloopt. We kunnen nog twee pogingen ondergaan.”
Pleegkindje
“Omdat het zo zwaar is voor mij, wilde Frank er na drie pogingen mee stoppen”, vertelt Anja. “Maar we hebben beslist om toch verder te gaan. Wil de innesteling niet lukken omdat ik toch nog onderliggende stress heb? Of omwille van mijn leeftijd? Ik ben nu 42, dus die vraag stel ik mij wel. Maar ik heb al van verschillende mensen gehoord dat ze iemand kennen die
We hebben al vier ivfpogingen achter de rug, maar zonder succes. Dat maakt het momenteel extra zwaar voor ons Frank DE SCHEPPER Vader van Noah
nog ouder was en waar het wel gelukt is. We blijven dus proberen.” “We hebben ook al adoptie overwogen. Of een pleegkind”, zegt Frank. “Maar een pleegkindje zou waarschijnlijk niet bij ons blijven. Als je je dan aan dat kind gaat hechten en het mag terug naar zijn ouders, dan zouden we opnieuw een verlies moeten verwerken. Dat zou veel te zwaar zijn.” “We blijven nu hopen op die twee ivf-pogingen. En wie weet, als dat niet lukt, dat het daarna toch via de natuurlijke weg gaat. Dat hoor je wel vaker, dat het dan toch lukt omdat je er niet meer mee bezig bent. We blijven alleszins hopen op een tweede kindje.”