“Als Doel 1 stilvalt, kan haar energie die wel vervangen”

Norbert Nozy (63) corrigeert ons als we hem ‘de vriend’ van Marie-Christine Marghem (53, MR) noemen. Volgens de gewezen dirigent van de militaire muziekkapel klinkt dat “als een losse scharrel”. Hij verkiest ‘partner’ en naarmate het gesprek vordert, begi

In 2001 kochten Marie-Christine Marghem en haar partner Norbert Nozy in de stationsbuurt van Doornik een oude wijnhandel. Vijftien jaar later is de restauratie nog altijd aan de gang. “Maar we hebben nog veertig jaar te leven”, zegt Nozy. De Limburgse saxofonist en dirigent van menig orkest zal tegen dan de honderd voorbij zijn. Vandaar dat hij en Marghem toch niet gewacht hebben om er de afgelopen jaren al geregeld huiskamerconcerten te organiseren. Voor een veertigtal kennissen en vrienden speelt hij dan samen met ensembles die hij uitnodigt. Zij draagt voor. Want de minister van Energie is van veel markten thuis. Tijdens haar studies Rechten in Luik werkte ze aan het Doornikse conservatorium haar opleiding voordracht af, op de jaarlijkse karaoke voor het goede doel zingt ze haar collega-schepenen zelfverzekerd van het podium. En nu we voor één keer niet haar, maar haar man komen interviewen, zet zij de koffie die manlief met sloten naar binnen werkt. Marghem en Nozy zijn sinds 1990 twee handen op één buik. “Ik heb haar leren kennen toen ik de Cantate aux Etoiles dirigeerde, waarbij zij een van de recitanten was en waarvan de eerste concerten plaatsvonden in de kathedraal van Doornik. Het was liefde op het eerste gezicht.”

Welke muziek speelt u?

“Nu ik zelf meer kan kiezen, speel ik heel veel Piazzola. Dat is gesofisticeerde tangomuziek.”

Danst u dan ook?

“Neen. Muziek zit bij mij in mijn hoofd, niet in mijn benen. Maar tango is niet alleen als dans, maar ook als muziek heel passioneel.”

Ik kan mij voorstellen dat de minister wél graag danst.

“Zeer graag, maar daar heeft ze dus met mij niet veel aan.”

U kunt misschien spelen en zij dansen?

“Dat kan, maar zover gaan we niet. ’s Avonds, wanneer ze thuiskomt, is het voor haar vaak een kwestie van uitblazen.”

Kent u haar totem van bij de Scouts?

“Ja. Mustang 100.000 Volt. Die heeft ze niet gestolen. Als Doel 1 stilvalt, is de vervanging al voorzien. Bij haar is het altijd volle gas. Behalve tijdens het politiek verlof. Dan kan ze ook neerzitten en een boek lezen, of helemaal niets doen. Maar dat is die ene week. En dan begint ze weer.”

Hier in Doornik is ze enorm populair, hoewel de PS hier veel groter is. Toch haalt zij meer voorkeurstemmen dan burgemeester en Franstalig ministerpresident Rudy Demotte.

“Omdat ze met iedereen kan praten, en niet alleen net voor de verkiezingen. Zij kan hier gemakkelijk een uur op het trottoir staan kletsen met de buurvrouw. Zolang het geen vakbondsmensen zijn die aan de deur staan. (lacht) Die zijn ook welkom. Maar niet als ze, zoals een tijdje geleden, ongevraagd komen filmen en dan de beelden op YouTube zetten, voorzien van een voice-over die vertelt dat we hier met belastinggeld Mercedessen voor de deur hebben staan en dure schilderijen tegen de muren hebben hangen. Wat overigens niet klopt: de meeste schilderijen die u ziet, heb ik zelf geschilderd en dat exemplaar daar kostte 15 euro. Die actie is bij ons niet in goede aarde gevallen, dus hebben we die gast aangeklaagd. Hij was zo dom geweest om zijn naamkaartje af te geven, want anders hadden we niets kunnen doen. De vakbonden zijn onaantastbaar, zonder hun rechtspersoonlijkheid. Enfin, dit alles om te zeggen dat we met iederéén overweg kunnen.” “Aan de jaarlijkse karaoke voor het goede doel, opgestart door een collega-schepen, doet ze ook altijd mee (check haar Johnny Halliday op dailymotion.com, nvdr). Nu zijn dat twee avonden na elkaar in de Lakenhal, voor zeshonderd man. Maar ze deed dat ook al toen er maar vijftig man kwam kijken in een achterzaaltje van een café.”

Is ze graag de vedette?

“Ze heeft geen schrik van de schijnwerpers. Dus als er iets te doen is, doet ze spontaan mee. Zonder complexen.”

Hoe vindt u haar gevoel voor humor?

“Goed. In de politiek gaat dat soms gepaard met wat provocatie. Wie dan niet slim genoeg is, laat zich daaraan vangen en wordt kwaad. Jean-Marc Nollet (Ecolo) en Kristof Calvo (Groen) zijn net niet intelligent genoeg om het te vatten. Dan voelen ze zich beledigd, verliezen ze hun geduld en worden ze soms verbaal of zelfs fysiek agressief, een universeel kenmerk voor wie intellectueel niet genoeg weerwerk kan bieden. Marie-Christine wil niemand kwaad doen, maar je mag niet op haar tenen trappen. Want ze laat zich niet doen.”

Was u voor u haar kende al met politiek bezig?

“Neen. Maar nu wel. Ik lees de kranten, ga naar het parlement. Om naar de onzin van de anderen te luisteren.”

U zit daar vaak als enige in de tribune.

“Ik kan u verzekeren: als kiezers de opnames zouden zien van wat hun volksvertegenwoordigers allemaal vertellen, ze zouden niet meer op hen stemmen. Het is leugenachtig, schandalig en beledigend. Voor de oppositie is alles wat van de meerderheid komt, negatief.”

Is het niet de taak van de oppositie om zich te verzetten?

“Ja, maar niet als ze twintig keer dezelfde vraag stellen, waarop de minister dan twintig keer hetzelfde antwoord moet geven. Op een keer had Nollet haar beticht van leugens, zij had dat weerlegd. Maar maanden later noemt hij haar opnieuw, over hetzelfde dossier, een leugenaar. Hij zei letterlijk: Kom maar naar hier, kom maar op. Dat is geen taal van een man tegen een vrouw, en ook niet van een parlementair tegen een minister.”

Jean-Marc Nollet (Ecolo) en Kristof Calvo (Groen) zijn net niet intelligent genoeg om het te vatten