“Wie trouwt nog in een gerecycleerde jurk van lappen?”
Lanakense huwt met jurk uit Bokrijk en houdt milieubewuste receptie
Een kanten onderlegger van iemands oma, lappen geborduurd laken, een beetje T-shirt. Dat ze vandaag in Houthalen trouwt in een ‘originele’ bruidsjurk is het minste wat je kan zeggen van Liene Bervoets. Domein Bokrijk deed deze zomer een oproep aan alle bezoekers om stukken witte stof mee te brengen om te recycleren - upcycling, liever - tot een uniek trouwkleed. Liene won het resultaat met haar verhaal. “Ik ben sowieso heel milieubewust bezig. Het trouwmenu wordt gemaakt met producten van De Wroeter, de cava is biologisch en het bestek van recycleerbare palmbladeren en rietsuiker.”
GENK/HOUTHALEN-HELCHTEREN -
Naast haar, nagels en make-up heeft Liene Bervoets (30) vanochtend nog een hele opdracht aan het verbergen van de krant voor haar toekomstige. Pas namiddag, op het gemeentehuis van Houthalen-Helchteren, zal Tim Lynen (29) het trouwkleed voor het eerst mogen zien. “Iedere keer dat ik ze aantrek, vind ik de jurk mooier en mooier. Wie heeft nog zo’n uniek trouwkleed? De eerste keer had ik wel zoiets van toch wel ‘veel Bokrijk-gehalte’ met al dat kant maar nu ben ik compleet verkocht”, vertelt de Lanakense, terwijl ze haar jurk een laatste keer aanpast.
Australië
Heel toevallig is ze op de ‘geupcyclede’ jurk van Bokrijk gestoten. “Ik zat zelf nog in Australië, was daar zeven maanden op werkvakantie. Mijn mama had erover gelezen in de krant en het kleed zien hangen in Bokrijk. Of dat niets voor mij was?”
“Ik was er meteen weg van, de jurk hing hier zo mooi op een pop in het kerkje van Erpekom”, zegt mama Mia Evens. “Een kerk waar ik sowieso een bijzondere band mee heb, het is de kerk van mijn geboortedorp. Mijn vader is er heel zijn leven naar de mis geweest, tot de kerk in de jaren 60 dan naar Bokrijk is verhuisd. Het is bijna alsof het zo heeft moeten zijn.”
Zoals het blijkbaar ook zo moest zijn tussen Tim en Liene. “Ik heb hem ontmoet op Tomorrowland in Boom. De dag voor het festival zou beginnen, op de camping. Ik had een pijnlijke blaar op mijn voet en heb de eerste de beste gevraagd waar de EHBO-tent was. Dat was veel te ver wandelen, zei het meisje dat ik aansprak. Maar zij zaten vlakbij, ze hadden pleisters en er was een feestje... Ik zag die jongen staan, vond hem wel leuk en achteraf hebben we dan wat gebabbeld en gedanst. Van Alabama in de VS was hij, vertelde Tim in het Engels. Hij zou hier op Erasmus-uitwisseling zijn. Later op de avond vroeg het meisje dat me geholpen had wat ik van haar broer vond. Haar broer? Ja, die jongen waarmee ik zo lang had staan praten. ‘Oh, neen, heeft hij weer die flauwe grap van Alabama verteld?’ Veel signalen dat hij me leuk vond, had Tim ook niet gegeven. Rond een uur of vier, vijf die nacht zei ik dan dat ik maar ging vertrekken, het festival moest de volgende dag uiteindelijk nog beginnen, he. Waarop Tim reageerde dat hij mee naar mijn tent zou lopen. Ik heb hem helpen opstaan en toen heeft hij me spontaan gekust. Toen wist ik het...” Van Alabama bleek hij dus niet, zelfs niet eens van Gent of Brugge maar vlakbij de deur in Houthalen-Helchteren. “We hebben meteen opnieuw afgesproken en het voelde gewoon goed aan.”
Aanzoek
Dat was 2010. Intussen is zij afgestudeerd en gedoctoreerd in de biomedische wetenschappen en is hij als industrieel ingenieur aan de slag in Nederland. Tomorrowland hebben ze niet meer aangedaan, Australië wel. “Ik ben daar dit jaar op werkvakantie geweest, avocado’s plukken, een kantoorjob,... Tim is ook een tijdje meegekomen op vakantie. En daar heeft hij het aanzoek gedaan. Ik had het echt niet verwacht. Zijn bedoeling was om het op een strand te doen maar waar we op dat moment waren, kon het niet want daar zaten krokodillen. Uiteindelijk is het dan toch gelukt. Hij zou terugkeren naar huis en ik ging hem een cadeautje geven op de luchthaven. Maar hij bleef daar maar naar vragen. Ik had een sleutelhanger met onze foto, hij gaf mij een ring...” Trouwen doet ze vandaag, zaterdag in een gerecycleerd kleed. Los van het feit dat het haar ongelooflijk staat, is het voor Liene belangrijk dat het milieubewust is. “Toen mama het stuurde van die wedstrijd in Bokrijk, was ik meteen overtuigd dat ik het moest proberen.”
Een tiental bruidjes heeft meegedongen. “We hadden onze bezoekers gevraagd om lappen witte stof binnen te brengen”, zegt gedeputeerde Igor Philtjens. “Vanalles hebben we gekregen, van kanten onderleggers tot witte T-shirts. De creatieve dames van De Paskamer hebben daarop dag en nacht gewerkt om een origineel stuk te maken. Spullen van vroeger nieuw leven inblazen, op een creatieve manier, aan de hand van vakmanschap. Daar staat Bokrijk voor. En uiteraard dragen we duurzaamheid en ecologisch bewustzijn hoog in het vaandel.”
Quinoa
Stoppen doet het voor Liene ook niet met de ‘geupcyclede’ jurk. “Het feest is bij Greenville (het centrum voor cleantech, red) en de kok werkt met producten van sociaal economiebedrijf De Wroeter. Op het menu: quinoa met palmhart en zalm, parelhoen met winterse groenten en als afsluiter brownie met ijs en passievruchtencoulis. Glutenvrije brownie, speciaal voor mij.”