“2016 begon moeilijk, maar nu sta ik er weer helemaal”

Jeroen Meus wil eeuwig doorgaan met ‘Dagelijkse Kost’

Jeroen Meus vindt zichzelf opnieuw uit: zijn nieuwe ‘Dagelijkse Kost’boek - dat er helemaal anders uitziet dan zijn vijf voorgangers - trekt een streep onder het verleden en opent deuren voor de toekomst. En die toekomst is er wel degelijk, volgens de populaire volkskok. Liet hij nog niet zo lang geleden verstaan genoeg te hebben van ‘Dagelijkse Kost’, dan etaleert hij vandaag zijn enthousiasme om er nog jaren mee door te gaan. “Ik ben op het punt gekomen waarop ik vrede heb met alles”, zegt hij. “Mijn werk, mijn huwelijk... Het loopt allemaal gesmeerd.” Een nieuw seizoen van ‘Dagelijkse Kost’, een nieuwe uitgeverij en een nieuw boek. Wat dat laatste betreft, is Jeroen Meus er een tijdje tussenuit geweest. Maar kijk, nu ligt ‘Dagelijkse Kost - Koken Met Gezond Verstand’ in de winkelrekken. Voor de fans: het boek is iets anders geworden dan zijn vijf voorgangers. “Ik had er nood aan het geweer van schouder te veranderen”, legt Jeroen uit. “Ik heb thuis enorm veel internationale kookboeken, en ik wilde dat het nieuwe ‘Dagelijkse Kost’-boek er ook zo uitzag. Mooie kaft, een diepdrukske, en op de cover eens een keer níet die commerciële foto waarop ik in de lens kijk... Ik heb dit boek ook echt zelf gemaakt, van begin tot einde, weliswaar in samenwerking met mijn team. Het is ook een persoonlijker boek geworden. (toont de foto waarop hij als kind op het plaspotje een stuk taart zit te eten) Voilà, kakken en eten. Zeg nu nog eens dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen.” (lacht)

Vorig jaar bracht je geen boek uit. Waarom deze pauze?

“Dat hebben we bewust zo gepland. Die eerste vijf boeken waren een waanzinnig succes, de uit-

Jeroen MEUS geverij wilde gewoon op dat elan verdergaan, maar dat zag ik niet langer zitten. De koe had gras nodig, ik wilde een jaartje herbronnen. ‘Ge zijt zot! Ge gaat uw plaats als koning van de boekenbeurs toch niet afgeven?’, kreeg ik links en rechts te horen. Maar ik ben niet graag de koning, echt niet. Ik ben liever een dienaar, da’s de essentie van mijn job: mensen dienen, hen behagen.”

Je hebt een bedrijf, meerdere mensen verdienen hun brood dankzij jou, dan ben je toch al lang geen dienaar meer.

“Jawel, diep in mijn binnenste blijf ik wie ik altijd geweest ben. Ik ben geen koning, geen baas, laat mij de volkskok van Vlaanderen zijn, in die rol voel ik me goed. ‘Jeroen Meus, Volkskok’, wat een toptitel zou dat niet zijn op mijn naamkaartje? (denkt na) Ik heb niet de makkelijkste periode achter de rug: in 2014 voelde ik me verantwoordelijk voor alles en iedereen. Dat weegt op een mens. Bovendien wilde ik dan ook nog eens iedereen te vriend houden. Op een dag zei Eddie Gregoor, een goede vriend van mij, hoe de vork aan de steel zat: ‘Jeroen, jij blijft maar werken, werken, werken, net zo lang tot iedereen u graag ziet.’ Toen hij me dat vertelde, wist ik dat hij gelijk had, en ben ik er dan ook onmiddellijk mee gestopt. Ik bén niet verantwoordelijk voor alles en iedereen, dat zie ik nu. Als dat besef er niet was gekomen, had ik vast een burn-out gehad. In 2010 ben ik met ‘Dagelijkse Kost’ gestart, in 2011 wonnen we alles wat er winnen viel en werd Stéphanie zwanger, in 2011 is Georges geboren... Het was veel allemaal, dat werd in 2013 overduidelijk: het licht ging bijna uit.”

Wat heb je eraan gedaan?

“Ik voelde dat het niet goed zat, dus zijn we op vakantie gegaan. Een hele maand, zo lang gaan we anders nooit. Als Georges zijn middagdutje deed, ging ik ook slapen. Dat heeft me erdoor geholpen, en zo ben ik alles weer klaar gaan zien, waardoor ik besefte dat ik afstand moest nemen van Luzine. Want eerlijk gezegd, toen ik mijn restaurant nog had, wist ik niet meer waar mijn hoofd stond. Ik wist niet meer hoe ik moest leven. Als ik thuis was, zei Stéphanie: ‘Jeroen, gij zijt hier niet, ge zit met uw gedachten in uw keuken.’ Ze had gelijk. We hadden met IVF zes jaar geprobeerd een kind

Jeroen MEUS te krijgen, en toen dat manneke dan uiteindelijk thuis rondliep, bleek ik hem niet eens te kennen. Wel dat wil ik niet. Dat heb ik er niet voor over. Een sterrenrestaurant? Ik heb veel respect voor wat mijn collega’s doen, maar mij zegt het nog weinig. Ik ben liever tvmaker, zodat ik in het weekend thuis kan zijn. Nu ben ik papa, ik zie mijn kind en dat voelt goed.”

Kwam je zelf tot het besef dat er iets moest veranderen, of had je daar hulp voor nodig?

“Ik ken mezelf goed, dus had ik geen hulp nodig. Wat ik nu doe om gezond in mijn hoofd te blijven is er twee keer per jaar een weekje op uittrekken, zonder gezin. Meestal met een kameraad. En mijn hond. (lacht) Wat lezen, wat wandelen... Zo laad ik mijn batterijen op, en daarna komen de nieuwe recepten er zo uitgerold. Ook goed voor het hoofd: cardiotraining. Ik fiets elke dag dertig kilometer naar Leuven en weer terug, met een elektrische fiets weliswaar, maar toch.” (lacht)

“Ik ben tegenwoordig heel erg in balans met mezelf. Weet je, als je uit de hotelschool komt, zoals ik, is het de bedoeling dat je in de keuken van een sterrenrestaurant terechtkomt. Ik héb daar allemaal van geproefd, en heb ook lang gemaar dacht dat dat mijn pad moest zijn, maar ik ben blij dat het anders is gelopen. Want nu ben ik gelukkig. Sergio Herman - een goede vriend van mij - is wereldtop, ik zou echt niet kunnen wat hij kan. En ook niet wat Peter Goossens kan. Maar ik kan dan weer wél goed tv maken, en daar heb ik volledig vrede mee. Dit past bij mij.”

Wel vreemd dat je na vijftienhonderd afleveringen van ‘Dagelijkse Kost’ nog steeds nerveus bent voor de opnames.

“Mijn vrouw lacht me daar vaak mee uit. De opnames starten telkens op dinsdag, maar de nervositeit begint al op zondag. Klamme handjes, zweetvoeten... (lacht) En mijn vrouw maar lachen. Maar weet je waarom ‘Dagelijkse Kost’ zo een succes is? Omdat ik er keihard aan werk, omdat het me kan schelen of het eindresultaat goed is, en daarom ben ik vaak zo zenuwachtig. ‘Dagelijkse Kost’ is mijn toekomst.”

Ik heb dit jaar enkele vriendschappen zien eindigen, dat had ik niet zien aankomen. Maar daar stond wel tegenover dat het contact met mijn broer weer helemaal hersteld werd Ik ben niet verantwoordelijk voor alles en iedereen. Als ik niet tot dat besef was gekomen, had ik zeker een burn-out gehad

Ooit gaf je aan dat je er genoeg van had. Vanwaar die ommezwaai?

“Ik heb altijd gezegd dat ik ermee zou stoppen als ik mezelf begon te herhalen, maar daar kom ik nu van terug. Waarom zou ik nu en dan niet iets mogen hernemen? Als je naar een concert van Bruce Springsteen gaat, wil je toch ook dat hij ‘The River’ speelt? Wel, dan mag ik ook doorgaan met datgene wat ik zelf heb gemaakt. Ik wil hier nog jaren mee doorgaan.”

Je klinkt tevreden.

“Dat is zeker zo, al was dit wel een moeilijk jaar voor mij. 2016 is heel slecht begonnen. Alles liep op rolletjes: mijn werk, mijn huwelijk...