Van der Poel neemt (beetje) revanche in Mol
ZONDAG
Vierentwintig uur nadat Van Aert hem in Francorchamps naar de tweede plek had verwezen, draaide Van der Poel in de Zilvermeercross in Mol de rollen alweer om. Hij ploeterde net wat sneller door het zand dan Van Aert. “Maar ik had toch liever in Francorchamps gewonnen.” De voorbije weken kon je na elke tweede plaats de frustratie op het g gezicht van Van Aert aflezen. Niet zo zondag in Mol. De wereldkampioen zocht ook niet het minste excuus. “Ik voelde wel dat de benen nog een beetje zwaar waren na Francorchamps. Maar daar moet ik mij niet achter verstoppen. Ik had gewoon moeite met een bepaalde strook bergop. Daar verloor ik telkens kostbare seconden.”
Maar dat was niet de enige reden. Mol is geen klassementscross, wat Van Aert vóór het vertrek al deed zeggen dat hij “zonder druk” startte. Veelzeggend? Van Aert ontkende het niet. “Francorchamps was toch de belangrijkste cross van het weekend. Na mijn overwinning daar was ik zo blij dat de motivatie in Mol net wat minder scherp was zodat ik ook iets minder diep kon gaan.” Daar was bij Van der Poel weinig van te merken. Op de muur in Francorchamps “sukkelde” hij nog volop - zijn eigen woorden - maar in het zand in Mol vond hij net als de voorbije weken een parcours waarop hij net ietsje beter uit de voeten kon dan Van Aert. Een beetje revanche? “Bwah neen”, sprak Van der P Poel. “Met die tweede plek in F Francorchamps was ook niets m mis. Ik heb altijd gezegd dat het verschil tussen Wout en mij minimaal is en dat zie je opnieuw dit weekend: de ene keer wint hij, de volgende keer ik. Als Wout zegt dat hij de belangrijkste cross van het weekend heeft gewonnen, dan klopt dat trouwens. Ik had ook liever in Francorchamps gewonnen. Anderzijds: tegenwoordig komen alle crossen op tv waardoor ze allemaal belangrijk zijn.”
Zonder beenstukken
Waarom in Mol wel lukte wat in Francorchamps niet lukte? “Om veel redenen”, verwees Van der Poel onder meer naar de manier waarop Van Aert de steile muur van Francorchamps veel makkelijker op klauterde. “Maar ook omdat Mol door het zand opnieuw een meer technische, snellere cross was. Plus: in Mol reed ik wel met beenstukken en in Francorchamps niet. Dat was een foute keuze. Ik was op het eind helemaal verkleumd.”