“Aan wal meteen een frisse pint”
Genkse zeiler steekt in drie maanden Atlantische Oceaan over voor het goede doel
Hij heeft er tot het einde voor moeten vechten. “De laatste nacht heb ik de zwaarste storm van de hele reis doorstaan, met veel wind en hoge golven”, vertelt Donné. “Bovendien lagen er overal slecht verlichte vissersbootjes, wat het extra moeilijk maakte. Ik heb me tot de laatste mijl moeten concentreren.” Gisterochtend brak de hemel plots open. “’s Morgens was er een prachtige zonsopgang en werd ik vergezeld door twintig dolfijnen. Mijn vader, mijn vriendin Hannah en mijn schoonouders zijn me tegemoet gevaren in een rescuebootje en hebben me de haven binnen geloodst. Daar stond een Belgische delegatie me op te wachten. Nog voor ik mijn familie omhelsd had, kreeg ik al een frisse Belgische pint in mijn handen. Heerlijk, na al die maanden (lacht).”
Dubbel gevoel
Ruben Donné begon op 3 oktober in Nieuwpoort aan zijn onderneming. “Ik blik terug met een dubbel gevoel”, zegt hij. “Het was een prachtig avontuur en enerzijds is het moeilijk om afscheid te nemen van mijn boot, die toch drie maanden mijn thuis is geweest. Maar anderzijds is het ook fijn om mijn familie terug te zien en in ZuidAfrika te zijn, waar ik drie jaar gewoond heb.”
Donné had geregeld telefonisch contact met het thuisfront, maar zag soms weken aan een stuk geen levende ziel op zee. “Alleen zijn gaat me goed af. Daar had ik weinig problemen mee. Het moeilijkste waren de momenten dat het windstil was en ik moest wachten tot de wind weer zou opsteken. Heel frustrerend, maar het leert je wel om je te schikken naar de wetten van de natuur. Het grootste gevaar onderweg vormde het drijvende afval. Op een ochtend heb ik iets zwaars geraakt, gelukkig zonder schade aan de boot, maar dat had slechter kunnen aflopen.” Mooie momenten waren er ook. “Als de wind perfect zat, kon ik soms twee uur staren naar een prachtige zonsopgang. Of de sterrenhemels bij volle maan, heel indrukwekkend.”
Trots
Met zijn huzarenstukje heeft Ruben Donné al 49.500 euro ingezameld voor het MS-onderzoeksfonds aan de UHasselt. En de teller loopt nog. Het doel is niet toevallig, want in 2011 werd de ongeneeslijke zenuwaandoening bij Rubens vader vastgesteld. “Ik zag bij mijn aankomst in mijn vaders ogen dat hij heel trots op me is. Een heel speciaal moment”, zegt Ruben.
Ruben blijft nog tot 18 januari in Kaapstad op vakantie. Daarna neemt hij zijn job als stuurman op de lange omvaart weer op. “Voor mijn werk ben ik ook vaak maanden op zee, maar ik ga toch eens vragen of ik eerst een maandje bureauwerk mag doen.” (lacht)