“Zalig dat mensen zoiets voor mij willen doen”
Al 15.000 euro opgehaald voor laatste project van cineast Robbe De Hert (74)
Robbe De Hert (74) is dankbaar. En ontroerd. En van zijn melk. Dat honderden mensen sinds gisteren duizenden euro’s storten om hem alsnog zijn laatste filmproject te laten afwerken, doet hem duidelijk iets. “Het is zalig, al begrijp ik niet waarom ze dat doen.” Voor hem moeten ze het niet doen. “Het geld gaat integraal naar de film”, zegt hij. Zeg niet dat Robbe De Hert aan lagerwalisgeraakt,zoalseenkrantonlangs schreef. Daar kon hij niet mee lachen. “Aan lagerwal? Astamblieft hè, schat. Ik heb niet veel geld, dat weet iedereen ondertussen. Maar ik leef. En ik heb nog heel veel goesting om dat te blijven doen.”
De tijd heeft hem nochtans niet gespaard. Hij is zichtbaar vermagerd, lezen zonder loep lukt nauwelijks nog en stappen gaat alleen met een kruk. Zijn knie is voorgoed kapot. Zelfs de prothese die erin zit, is gebarsten toen hij een paar jaar geleden viel in een donkere cinema. “Pats op die knie. Ze hebben me nog eens geopereerd. Sindsdien is de pijn nóg erger.”
Soms is het bijna ondraaglijk, zegt hij. “Al een jaar of vijf moet ik om de 72 uur een morfinepleister plakken. Als ik het eens niet doe, verga ik van de pijn.” Door die morfine kan hij geen alcohol meer drinken. “Eén glas en ik lig zestig uur te kronkelen van de pijn. Heel spijtig, ik ben zo graag zat.” Hij lacht. En dan is er ook nog “de soajker”, zoals hij het noemt. Suikerziekte, waardoor hij ook moet opletten wat hij wanneer eet. Ondanks al die tegenslag blijft hij zijn opgeruimde zelf, en is iedereen die met hem spreekt “schat”, of “sjoe”. Het vuur voor de cinema brandt nog altijd. Al zestien jaar werkt hij aan zijn magnum opus. ‘Hollywood aan de Schelde’ een alomvattende documentaire over de geschiedenis van de film in België. Van de eerste pionier in 1927 tot nu. Al zijn geld heeft
hij gestoken
Robbe DE HERT in dat project. Maar het is er nog altijd niet, ook al heeft hij al 175 uur materiaal gedraaid. “Het is nog niet af, ik moet de nieuwste generatie filmmakers er nog in zien te krijgen en dan alles afwerken.”
Niet voor zichzelf
Dat kost zeker nog 100.000 euro. “En ik heb niets meer.” Sinds maandagavond is op het internet een crowdfunding gestart voor hem en zijn project. Sympathiek, vindt hij. Maar zelf weet hij helemaal van niets. “Ik ken die gasten niet die dat op het net aan het doen zijn. Een student en een madammeke. Hij heet Sven en zij Francine. Nooit van gehoord. Naar het schijnt is zij de weduwevaniemanddievroegergarçon was in mijn stamcafé. Ik herinner me wel vaag hoe hij eruit zag. Maar zijn vrouw? Geen idee wie dat zou kunnen zijn.”
Dat neemt niet weg dat hij de initiatiefnemers dankbaar is. “Het is zo onwezenlijk. Ik probeer het te vatten, maar het lukt niet. Het is zalig dat mensen zoiets voor mijn project willen doen.” Want versta het goed: Robbe De Hert wil het geld niet voor zichzelf. Ook al staat op de crowfundingsite: Elke donatie eindigt integraal bij Robbe om hem een menswaardige oude dag te geven en een kans om zijn project alsnog van de grond te krijgen.
Het is zo onwezenlijk dat mensen dit willen doen. Ik probeer het te vatten, maar het lukt niet
De laatste grote droom
Die menswaardige oude dag, dat is maarwatjeerzelfvanverwacht,zegt hij. “Het is voor een deel mijn eigen fout dat ik in een appartementje van het OCMW woon. Ik had maar niet al mijn centen in films moeten stoppen waardoor ik nu in schuldbemiddeling zit.” Dat iemand als Robbe De Hert, een monument van de Belgische cinema en lichtend voorbeeld voor regisseurs als Stijn Coninx, Jan Verheyen en Erik Van Looy, in zulke omstandigheden zijn dagen moet vullen, stoot echter velen tegen de borst. In 24 uur tijd stortten honderdensympathisantentot250euroom hem verder te helpen. Gisteravond stond de teller op 15.000 euro. “Niet te geloven, hé”, zegt hij. “De 100.000 is nog niet in zicht, maar ik geef toe, dat is heel ambitieus. Ik heb zelf al van alles geprobeerd, maar zo veel bracht dat nooit op. Ik hoop dat het nuwellukt.Datikmijndocumentaire eindelijk kan afwerken. Dat is mijn grootste droom.”