Bakelants in de bakoven
Kempenaar pakt net naast winst in openingsrit
Geen renner die Down Under meer naar een spraakmakende zege snakt dan Jan Bakelants. Voor hetzelfde geld won hij al de openingsrit van de eerste WorldTour-ronde na een (mislukte) solo van 17 kilometer. “Ik dacht dat het zou zou lukken. Iedereen zat zat compleet stuk van n de de warmte, maar ik niet.” Eergierig, flapuit: zo kennen we Jan Bakelants. Neem nu gistermorgen Belgische tijd in Lyndoch, de aankomstplaats van de eerste rit, pure ontgoocheling na een mislukte solo van zeventien kilometer. “Dju. De wind was gedraaid. Het was driekwart tegen. Op zulke rechte wegen, tegen zo'n jagend peloton, was ik kansloos. ” Net als wereldkampioen Peter Sagan landde Jan Bakelants al op 28 december met vriendin Daphne en dochtertje Julia in Adelaide. “Het was leuk om samen met mijn gezinnetje met vakantie te gaan. Ik sloeg twee vliegen in één klap, want door hier zo lang te zijn, kon ik ook acclimatiseren aan de Australische hoogzomer.” En die zomer is bij momenten zéér heet. Zoals tijdens de openingsrit maandagnacht Belgische tijd. De thermometer in de auto van zijn ploegmanager Vincent Lavenu wees 47 graden aan. In overleg met Adam Hansen paste UCIwedstrijdvoorzitter Alexander Dönike het extreme weather protocol toe: de Duitser besliste de laatste ronde van 26,5 kilometer te schrappen. Het kwam de live-uitzending op tv goed uit, want er werd zo traag gekoerst dat de renners 35 minuten achter lagen op schema. “Voor de veiligheid was dit een goed compromis”, vindt Bakelants. “De uitslag zou niet anders zijn geweest. Toch moeten we voorzichtig omspringen met dat protocol. Als je Australië te warm vindt, moet je hier niet komen koersen. Blijf dan maar beter thuis achter je stoof.” De voormalige geletruidrager wil bijna één jaar na zijn ritzege in de ondertussen afgelaste Méditerranéenne opnieuw scoren. “De Tour Down Under is niet enkel een schone ronde die me past. Deze koers heeft ook een voorbeeldfunctie. Elke renner maakt de verre verplaatsing in business class. Zo zou het altijd moeten zijn.”
Valpartijen
Bakelants kende een zorgeloze winter, al fietste hij dagelijks vanuit de Kempen 35 kilometer op en af naar kinesist Lieven Maesschalck om zijn geblesseerde schouder, een souvenir van Milaan-Sanremo, sterker te maken. “Met de fiets was het sneller dan filerijden met de auto. Ik ben wat gespierder geworden.” Vijftig procent werken voor de leider van AG2R-La Mondiale en vijftig procent zijn eigen kans gaan: zo ziet het seizoen eruit. “Het is simpel: met dezelfde benen als vorig jaar kan ik de komende maanden misschien vier keer winnen. Je moet ook wat geluk hebben.”