“We dansen ook salsa, maar trager”
Danslessen voor Parkinsonpatiënten in Lummen, Tessenderlo en Stevoort
Vier jaar nadat Hedwige Hesius (61) in Lummen startte met aangepaste danslessen voor mensen met de ziekte van Parkinson, breidt het initiatief uit naar Stevoort. Op die manier hoopt de vrijwilligster nog meer mensen te bereiken. Haar eigen man kampt zelf ook al jaren met de ziekte. “Onze muziek is aangepast, maar we dansen even goed chachacha, salsa of tango. Want bewegen is een must voor mensen met Parkinson”, zegt Hedwige. Hedwige en haar man Rob Mebis (62) volgden nog maar net dansles, toen in 2007 de ziekte van Parkinson werd vastgesteld bij Rob. Die neurodegeneratieve aandoening treft in ons land naar schatting 35.000 mensen. Bij vijf tot tien procent van de patiënten wordt de diagnose zelfs voor de veertigste verjaardag gesteld. “Het eerste signaal was dat ik minder kracht had in mijn benen”, zegt Rob, toen begin de vijftig. “Nochtans waren we getrainde fietsers, we zijn zelfs eens met gewone stadsfietsen de Mont Ventoux opgereden. Maar toen voelde ik me steeds slapper worden, terwijl ik toch meer trainde. Daarna heb ik een kinesist, een sportdokter en een reumatoloog bezocht, maar het was uiteindelijk een fysiotherapeut die vaststelde dat ik de ziekte van Parkinson had. De symptomen zijn trouwens bij iedereen anders. Ik beef bijvoorbeeld amper met mijn handen, maar mijn benen zijn wel overbeweeglijk.”
Chachacha of salsa
Daardoor moesten Hedwige en Rob de ‘gewone’ danslessen vier jaar geleden staken. Het hoge rit- me en tempo werd immers geleidelijk aan te moeilijk om te volgen. Maar het koppel bleef niet bij de pakken zitten, Hedwige startte met aangepaste danslessen in de parochiezaal van Thiewinkel (Lummen). “Ik zoek naar muziek met een trager ritme, maar we dansen even goed chachacha, salsa of tango”, zegt Hedwige. “Soms pas ik bepaalde dansen ook aan. Bewegen is echt een must voor mensen met Parkinson. Het maakt hen soepeler en zorgt voor een beter evenwicht.” Ondertussen vonden al twintig Parkinsonpatiënten de weg naar de dansvloer. Zij worden vaak vergezeld door hun partner of een andere mantelzorger. Zo ook Esmeralda Vanrintel (55), die samen met haar man komt dansen in Lummen. Zij kreeg tien jaar geleden het harde verdict te horen. “Collega’s wezen me erop dat mijn handen vaak beefden, maar ik dacht altijd dat het een nevenwerking was van een medicijn tegen hoofdpijn”, zegt Esmeralda. “Als je dan die diagnose krijgt, val je wel even achterover. Nu dans ik hier sinds de opstart, en ik voel wel dat het een positief effect heeft op mijn lichaam.”
Voor de deelnemers is de tweemaandelijkse bijeenkomst in Lummen ook een moment om lotgenoten te ontmoeten. “We zijn ondertussen een echt vriendenclubje geworden”, zegt Hedwige. “Maar de mensen praten hier ook graag over andere dingen dan hun ziekte. Hier kunnen ze echt zichzelf zijn.”
Jonge patiënten
Om nog meer mensen de kans te geven, kreeg het initiatief eerder al een vervolg in Tessenderlo, en sinds deze maand ook in Stevoort. Omdat de lessen daar wekelijks op zaterdagavond gegeven kunnen worden, hoopt Hedwige ook veel jonge patiënten te bereiken. “Want die zien we eigenlijk amper, hoewel de ziekte toch ook veel jonge mensen treft”, zegt Hedwige, die zelfs al aanvragen kreeg uit Antwerpen en zelfs Nederland om daar iets gelijkaardigs op te starten. “Maar omdat ik nergens financiële steun krijg, is dat quasi onmogelijk. Nu vragen we anderhalve euro per les aan de deelnemers om de kosten te drukken. Maar ik hou daar zelf niets aan over. Ook al steek ik er veel tijd in, het is mijn hobby.”
Bewegen is echt een must voor mensen met Parkinson. Het maakt hen soepeler en zorgt voor een beter evenwicht
info vindt u op www.parkinsondanst.be Hedwige HESIUS
Lesgeefster