Zittenblijvers

Dit weekend is er alweer iemand van de sp.a gesneuveld in de nasleep van de politieke postjespakkerij. Deze keer de Antwerpse Leen Verbist die niet had gemerkt dat ze 30.000 euro had ontvangen. De dame is gewoon gemeenteraadslid, weliswaar ex-OCM-Wvoorzitter, maar niet meteen dé troonopvolger zoals Tom Balthazar dat was in Gent. Het valt trouwens op hoe snel die sp.a’ers ermee kappen. Doorgaans een paar uur nadat ze kop van jut zijn in alle media. Zou dat telkens op marsbevel van voorzitter John Crombez zijn? Zou hij zeggen: u vertrekt, nu meteen? Of zouden ze zich echt zo schamen dat ze niet meer onder de mensen durven te komen? We weten het niet. Maar wat we wel weten, is dat dit inderdaad het beste is voor het imago van een partij. Persoon weg, slecht nieuws - voor een stuk - weg.

Kijk maar naar Siegfried Bracke, die stevig blijft zitten en intussen elke dag de N-VA blijft beschadigen. De kracht van verandering? Rechten en plichten? Die slogans klinken sinds vorige week toch een stuk holler. 88 procent van de Gentenaren vertrouwt Bracke niet meer, amper 2 procent wil hem nog als burgemeester, zo blijkt uit een peiling van Het Nieuwsblad. Van zo’n rapport kruipt een normaal mens in een hol. Maar ervaren politici weten ook wel dat dit allemaal overwaait: gewoon even geduld tot aan het volgende schandaal. Kijk maar naar Patrick Dewael: die zat in hetzelfde Telenet-adviesclubje als Bracke, maar communiceert hier alleen schriftelijk over. Hij lijkt er nog mee weg te geraken ook, als een echte oude rot. Of moeten we zeggen sluwe vos? Misschien omdat liberalen en geld niet zo botst als sossen en centen? Wellicht liggen blauwe kiezers in elk geval minder wakker van bijverdiensten. Ook in Gent bleef de Open Vld-schepen gewoon zitten, zonder dat dit een schandaal opleverde. En zelfs toen de Gentse mandatenkampioen van Open Vld Geert Versnick dit weekend opbiechtte dat het nettoloon dat hij eerder bekendgemaakt had, toch niet helemaal klopte, heeft dit amper wenkbrauwen doen fronsen. Misschien omdat toch niemand hem gelooft.

Peter Vanvelthoven heeft telkens de bestbetaalde posten, ook dat hebben we vorige week geleerd. Maar hij legde tenminste zijn schnabbels op tafel toen wij ernaar vroegen. En hij biechtte zelfs spontaan meer op dan we wisten. Want zijn Elia-bijdrage kunnen we officieel pas lezen in het staatsblad van volgende zomer. Vanvelthoven heeft intussen voor zichzelf ook al uitgemaakt hoe hij op die andere regel - één man, één mandaat - van de sp.a reageert. Want de sp.a wil niet dat parlementsleden ook nog eens tegelijk burgemeester zijn. Dus kiest hij - als dat kan - voor de sjerp. Da’s dus voor de helft van het geld. Wie volgt?

De kracht van verandering? Rechten en plichten? Die slogans klinken sinds vorige week toch een stuk holler