“De publieksprijs is van
Limburg United ontgoocheld over gemiste kans, maar fier op zijn 2.000 supporters
Limburg United heeft zijn afspraak met de geschiedenis (voorlopig?) gemist. Daarvoor was de geoliede machine, genaamd Oostende, gisteren een maatje te groot. De Limburgers waren in de bekerfinale de hele tijd op achtervolgen aangewezen en kraakten helemaal in het laatste kwart. “We hebben nooit ons beste spel gebracht: dat is mijn grootste ontgoocheling”, zuchtte coach Brian Lynch. Toch was er ook fierheid in het Limburgse kamp. “Heb je onze fans gezien? De publieksprijs is van ons”, zei voorzitter Maarten Bostyns trots. “Basketbal leeft weer in Limburg.” Het was mooi om zien, de colonne supportersbussen die vanuit Limburg over de E314 richting Vorst Nationaal trok. Met meer dan 2.000 waren ze naar de concerttempel afgezakt, de Limburgse fans. Allemaal getooid in een speciaal voor deze beker ontworpen T-shirt. Dubbel zoveel supporters als Oostende, nochtans de meest roemrijke club van het land. Hubo Limburg United speelde een thuismatch in Vorst!
Nerveus en slordig
En raar maar waar, daar leek United zelf het meest van onder de indruk. Het speelde in de beginfase héél nerveus en kreeg meteen een 0-9 rond de oren. Een optater die United de hele match bleef achtervolgen. “Wij begonnen te slap, te zenuwachtig”, erkende coach Lynch. “En dat kan je je niet veroorloven tegen een topteam als Oostende. Die gasten voelen dat meteen aan en slaan dan genadeloos toe. Wij moeten nog leren om met zo’n soort druk om te gaan.” Limburg United bleef slordig spelen, maar kon op karakter toch aanklampen in het tweede en derde kwart. Maar Oostende echt doen wankelen, lukte nooit. In het begin van het vierde kwart sloeg Oostende de Limburgse droom definitief aan diggelen. “Dit doet verdorie pijn”, zuchtte Lynch. “Als wij ons A-game brengen, kunnen wij winnen van dit Oostende. Maar vandaag kwamen we niet verder dan ons C-game. Ook door toedoen van Oostende, dat erg sterk verdedigde. Ik bleef hopen op een kentering. Maar telkens we dichterbij kropen, sloeg Oostende weer terug. Zij hadden constant controle over de match. Zij verdienen deze beker dan ook.” Natuurlijk was er ontgoocheling over deze gemiste kans. Een bekerfinale speel je immers niet elke dag. Maar er was ook fierheid. Op de achterban, op de meer dan 2.000 fans die voor een geweldige sfeer zorgden in Vorst Nationaal. “Die verwelkoming toen we op het terrein kwamen... Kippenvel. Ik had tranen in de ogen”, zei Lynch. “Dat was ongelooflijk. Het deed me terugdenken aan de periode toen we met Bree kampioen speelden.”
Voedingsbodem
Tijdens de wedstrijd ventileerde voorzitter Maarten Bostyn op Facebook nog zijn ongenoegen richting scheidsrechters. “Oostende heeft geen recht om over de refs te klagen”, schreef hij. Na de match was de preses de kalmte zelve. “Dat was in het heetst van de strijd”, zegt Bostyn. “Er zijn calls waarover je kan discussiëren, maar dat gebeurt in elke wedstrijd. Daar lag het vandaag niet aan. Wij waren niet goed genoeg. Oostende heeft verdiend gewonnen. Hun budget is 2,5 keer zo groot als dat van ons, maar wij hadden in deze finale dubbel zo veel supporters dan Oostende. Het geld heeft gewonnen vandaag en daarmee koop je kwaliteit. Maar de publieksprijs is van ons. Dat is het bewijs dat basketbal in Limburg leeft. Het wordt gedragen door een heel breed publiek. Hopelijk heeft dit het enthousiasme verder aangewakkerd in Limburg. We zijn nog maar pas begonnen en ik hoop dat we nog veel mooie jaren tegemoet gaan. De geschiedenis van Bree dragen we met ons mee. Houthalen, Tongeren en Lommel doen het ook heel goed. De voedingsbodem is aanwezig in Limburg. Als we daarop de volgende jaren kunnen verder bouwen, pakken we die beker ooit wel eens mee naar Limburg.” Vraag is nu hoe Limburg United op deze nederlaag zal reageren. In de competitie is het in 2017 nog altijd ongeslagen. “Of ik schrik heb van een mentale terugval? Goh, nee. Misschien werkt dit wel motiverend”, zei Brian Lynch. “We hebben nu eens van zo’n finale kunnen proeven. En geef toe: dat smaakt toch naar meer...”