SIEGFRIED BRACKE 66.000 euro
Ook De Wever begrijpt niet waarom Bracke verzweeg dat hij niets verdiende bij Telenet
BRUSSEL - Siegfried Bracke (N-VA) kreeg sinds hij Kamervoorzitter is nul euro van Telenet. Daar kwam hij gisterochtend plots mee. Niemand begrijpt waarom hij daar zolang over zweeg. Ook zijn eigen voorzitter Bart De Wever niet, die “bijna een beroerte kreeg” toen hij het hoorde. Intussen gaat het N-VA-lijsttrekkerschap in Gent naar Elke Sleurs die daarvoor duidelijk met plezier haar stek als staatssecretaris verlaat. Een van de namen die circuleert om haar op te volgen is die van de Genkse Zuhal Demir.
Waarom heeft Siegfried Bracke zich een week lang door iedereen op zijn kop laten zitten, als hij dan toch geen extra geld ontving bovenop zijn 16.000 euro netto per maand? Niemand die het begrijpt. Zeker Bart De Wever niet. “Ik dacht dat ik een beroerte kreeg toen ik het hem hoorde zeggen”, aldus de N-VA-voorzitter. “Maar hij was principieel over die vertrouwensclausule (in het contract met Telenet, red). Het gevolg is dat men hem heeft afgemaakt.”
Zelf gaf Bracke gisteren als verklaring voor zijn zwijgen dat hij van bank veranderd is en via elektronisch bankieren niet meteen terugvond of hij nu wel of niet een vergoeding van Telenet kreeg voor zijn advies.
Tweederangsfiguren
Bracke is trouwens wel voor Telenet blijven werken als Kamervoorzitter, alleen heeft hij sindsdien geen factuur meer gestuurd. In de jaren daarvoor – als Kamerlid – liet hij zich wel betalen. Ook voor 2014, terwijl hij in oktober van dat jaar voorzitter werd. Peter Vanvelthoven (sp.a) – ook lid van de adviesraad van Telenet – liet zich niet tegenhouden door die vertrouwensclausule. Net die informatie bracht Bracke aan het wankelen. “Dat was misschien wat naïef”, zegt Bracke zelf. Het gevolg is wel dat de Gentenaren komende verkiezingen tussen twee tweederangsfiguren kunnen kiezen als kandidaat-burgemeester: de rustige Rudy Coddens voor sp.a en de zachtaardige Elke Sleurs voor N-VA. Sleurs is erg geliefd binnen de Gentse N-VA, dus broedermoorden lijken uitgesloten. Sleurs, een gynaecologe gespecialiseerd in complexe bevallingen, was degene die als Senator een compromis uitwerkte zodat ook wilsbekwame minderjarigen recht hebben op euthanasie. Nu geeft ze haar post als staatssecretaris op om zich te storten op de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018. En dat terwijl een staatssecretarisschap net een uitvalsbasis had kunnen zijn om zich continu te profileren. Haar partijgenoot Theo Francken zou het nooit opgeven, als hij voluit voor Leuven zou kiezen. Maar Sleurs is Francken niet. Ze heeft in de regering een slecht, bijna onzichtbaar parcours afgelegd. Ze is te zacht voor de harde politiek, zeggen insiders. Bovendien had ze zeer uiteenlopende bevoegdheden: Fraudebestrijding, Personen met een beperking, Gelijke Kansen, Armoedebestrijding en Wetenschapsbeleid. Fraudebestrijding – toch een thema waarmee je makkelijk de aandacht trekt – speelde ze kwijt aan Johan Van Overtveldt, omdat ze er niet veel van bakte. In ruil kreeg ze van Jambon Grootstedenbeleid. Wetenschapsbeleid leverde haar wel media-aandacht op, maar dan enkel door haar rechtszaken tegen poolreiziger Alain Hubert over de zuidpoolbasis Sint-Elisabeth.
Of Sleurs in Gent potten zal breken, valt af te wachten. Intussen zal ze ook in het Vlaams Parlement zetelen.
Zuhal Demir
Ten laatste op 11 maart beslist de N-VA wie Sleurs zal opvolgen. Liefst een vrouw, liet Bart De Wever gisteren weten. Een ander niet te onderschatten criterium is de plek waar de kandidaten wonen en stemmen verzamelen. N-VA wil het liefst uit elke provincie vertegenwoordigers op sleutelposten, dan kunnen ze die uitspelen bij de volgende verkiezingen. Elke Sleurs woont in Oost-Vlaanderen en zou dus opgevolgd moeten worden door iemand uit die provincie. Dan kom je automatisch uit bij Sarah Smeyers uit Aalst. Die is daar OCMW-voorzitter, een pluspunt bij de bevoegdheid Armoedebestrijding.
Maar ook de namen van andere mondige N-VA-vrouwen circuleren. Zoals Valerie Van Peel, die wel de pech heeft dat ze in Antwerpen woont. Die provincie is met vijf N-VA-ministers (Homans, Muyters, Jambon en Van Overtveldt) al goed bedeeld.
En dan is er Zuhal Demir, die vorig jaar van Antwerpen naar Genk verhuisde en nu in de Limburgse ploeg speelt. Limburg heeft voor N-VA met Steven Vandeput en Jan Peumans nu twee posten binnen. Anderzijds was Limburg bij de verkiezingen van 2014 zowel op Vlaams als federaal niveau de provincie met het tweede beste resultaat voor N-VA, na Antwerpen.