Dader vluchtmisdrijf Alken krijgt enkelband
“Ik moet de politie bellen, ik heb iemand doodgereden.” Dat was het eerste wat de 23-jarige B.L. uit Alken zondagochtend bij thuiskomst tegen zijn vriendin Nele zei. “Hij was compleet in shock, kon zelfs zijn gsm niet meer bedienen”, vertelt Nele, die op vraag van B. naar de politie belde. De jonge Alkenaar is intussen onder elektronisch toezicht aangehouden.
ALKEN -
Zaterdag 1.00 uur. De 23-jarige B. uit Alken vertrekt richting Genk voor de nachtshift bij Crossrail, een privéfirma die goederenvervoer per trein verzorgt. Op de Steenweg in Alken wijkt de jonge bestuurder om onbekende reden van de baan af en sleurt met zijn Skoda wandelaar Georges Fraîponts (71) mee. Het slachtoffer sterft ter plaatse. Hoewel de bestuurder beseft dat hij een persoon heeft aangereden, pleegt hij vluchtmisdrijf. B. maakt nog even rechtsomkeer, maar zet vervolgens zijn weg richting Genk verder.
Valentijnsonbijt
Terwijl politie en parket de uren daarna koortsachtig op zoek gaan naar de doodrijder, is de dader die nacht gewoon als machinist aan de slag. “Hij is hier zondag om 9.00 uur in shock binnengewandeld”, vertelt Nele. “Hij stamelde dat hij iemand had doodgereden en dat hij de politie moest bellen. B. was volledig de kluts kwijt en kon zijn eigen gsm zelfs niet meer bedienen.” Op vraag van haar vriend belde Nele daarom in zijn plaats naar de politie, waarna agenten naar de woning van het koppel snelden. “Wat een romantische, rustige zondag moest worden - we hadden een laat Valentijnsonbijt gepland - is in een nachtmerrie uitgemond. De ontbijtmand met rode roos is geleverd terwijl de politie aan de deur stond.” Maandagochtend besliste de onderzoeksrechter om de jongeman onder elektronisch toezicht te plaatsen. Dat betekent dat hij verplicht thuis moet zitten. “Maar door vertragingen met de enkelband moet hij een nacht langer in de gevangenis blijven”, weet Nele, die haar vriend gistermiddag in de cel bezocht. “Hij is volledig gebroken
Nele Vriendin van dader en vraagt constant naar het slachtoffer. Hij voelt zich vreselijk bij wat er is gebeurd. Dit is ontzettend zwaar, uiteraard in de eerste plaats voor de familie van het slachtoffer. Die mensen gaan door de hel. Op aanraden van de politie hebben we niet zelf rechtstreeks contact met de weduwe opgenomen.”
Hoewel Nele de feiten niet goedpraat, benadrukt ze dat haar vriend niet onder invloed was. “Het is een ontzettend voorzichtige chauffeur. B. belt altijd handenvrij en heeft nog nooit een snelheidsboete gekregen. Ik vermoed dat hij in slaap is gedommeld. Hij was al meer dan een week aan het werk: dag- en nachtposten door elkaar, dat weegt op een mens.”
Hij stamelde dat hij iemand had doodgereden en dat hij de politie moest bellen. Hij was volledig de kluts kwijt en kon zijn eigen gsm zelfs niet meer bedienen
Vrouw voor trein
Waarom de Alkenaar na het ongeval niet stopte, blijft onduidelijk. “Hij krijgt het zelf niet uitgelegd. B. is zó’n goede jongen, staat altijd klaar om te helpen. We hebben met onze vrienden al vaker besproken over hoe je na zo’n ongeval zou reageren. Helpen natuurlijk, was steevast de conclusie. Maar dat is dus niet gebeurd. Wie weet wat in zijn hoofd heeft gespeeld? Twee jaar geleden heeft een vrouw zich voor zijn trein gegooid. Daar heeft hij het als machinist lang moeilijk mee gehad en droomde hij soms nog over. Vorige week heeft hij een hertje op de sporen aangereden. Misschien hebben al die dingen wel in zijn beslissing meegespeeld? Maar hij heeft zeker niet geprobeerd om eventuele sporen aan zijn wagen uit te wissen.”
Vijf jaar cel
De Alkenaar riskeert een celstraf van drie maanden tot vijf jaar en een geldboete tot 12.000 euro. De bestuurder en het slachtoffer kenden elkaar niet. Vrijdag verschijnt B.L. voor de raadkamer, die beslist over de verlenging van zijn aanhouding. “Wat er ook gebeurt, ik zal mijn vriend blijven steunen”, besluit Nele. Rosette Meuwissen, de vrouw van het slachtoffer, wilde gisteren niet uitgebreid reageren. “Daarvoor heb ik het veel te zwaar”, zucht de weduwe, die haar man voor haar ogen zag sterven en er emotioneel helemaal doorzit. “Ik stond erbij toen het allemaal gebeurde…ik heb het ontzettend moeilijk, ik ben stikop.”