Sep Vanmarcke is wilde haren kwijt
Het is zaterdag precies vijf jaar geleden dat Sep Vanmarcke de Omloop Het Nieuwsblad won. Het begin van een carrière met tal van klassieke zeges werd toen voorspeld. Vijf jaar later zijn die zeges in de klassiekers er nog altijd niet...
Het is straks vijf jaar geleden dat je de Omloop Het Nieuwsblad won. Sta je nu waar je op dat moment vijf jaar later hoopte te staan?
“Na die zege veranderde alles. Er werd plots gezegd dat ik klassiekers zou winnen. Dat was heel rooskleurig. Toen ik prof werd, was ik al lang blij dat ik prof kon zijn. Ik wacht nog steeds op die ene grote zege. Maar ik ben niet ongelukkig dat ik nog geen grote klassieker heb gewonnen. Ik ben trots dat ik al een paar keer op het podium heb gestaan. Als je enkel tevreden kan zijn met een zege, dan moeten er heel wat renners doodongelukkig zijn. Ik heb nog een paar kleine dingen nodig. Wat verstandiger leren koersen, misschien een betere ploeg rond mij.”
Die goede ploeg had je bij LottoNL-Jumbo niet.
“Ze focussen er op de sprinttrein en de klimmers. Versterking voor de klassiekers kwam er nooit, maar ik respecteer die keuze. Niet Sep Vanmarcke, maar de ploegleiding beheert het geld. Bij LottoNL-Jumbo was de klassieke
kern goed in de breedte, maar in de finale stond ik er alleen voor. Bij Cannondale-Drapac zal dat met Langeveld, Van Baarle en Phinney in steun beter zijn. Houd ook Alberto Bettiol in het oog, een talent.”
In het verleden was het team van Vaughters geen toonbeeld van een goed georganiseerde ploeg.
“Dat was al zo toen ik hier in 2011 en 2012 reed: een gebrek aan planning, veel zaken niet in orde. Maar tijdens de Tour heb ik veel met Langeveld gepraat over de gang van zaken. Er is veel veranderd. Vaughters blijft de baas, maar het zijn ploegleiders Charles Wegelius en Andreas Klier die de planning bepalen.”
Ben jij ook veranderd? Volwassener geworden?
“Ik heb sinds een paar maanden een dochtertje. Dat maakt je automatisch volwassener. Ik besef dankzij Lucie en mijn vrouw Hanne eindelijk dat koers niet alles is. Ik ben rustiger geworden. Mijn wilde haren zijn er wat af. Ik ben geëvolueerd van een renner van de oude stempel naar een op en top prof. Die laatste procentjes maken het verschil. Ik let nog meer op mijn voeding en werk sinds een jaar met een diëtiste. Ik ga ook regelmatig langs bij een mental coach en heb meer zelfvertrouwen. Vroeger had ik soms paniekaanvallen voor de koers omdat ik vreesde niet in de juiste positie aan een helling te kunnen beginnen. Dat vrat energie.”