Theaterstuk over Dutroux, gespeeld door kinderen
Theaterstuk met kinderen over de zaak Dutroux in C-Mine
Een theaterstuk over moordenaar Marc Dutroux, gespeeld door kinderen van 8 tot 13 jaar oud: dat klinkt als foute boel, of als een bewuste provocatie. Toch is dat niet de bedoeling van de Zwitserse regisseur Milo Rau. ‘Five Easy Pieces’ gaat eerder over de gevolgen van de zaak Dutroux voor het hele land en over de geschiedenis van België. Het stuk dat voor volwassenen is bedoeld, is nu zaterdag te zien in C-Mine Cultuurcentrum Genk.
‘Five Easy Pieces’ kwam vorig jaar tot stand, 20 jaar na de affaire Dutroux, door een samenwerking tussen Milo Rau en het Gentse kunstencentrum Campo dat gespecialiseerd is in het maken van voorstellingen voor volwassenen gespeeld door kinderen. Rau gaat heikele thema’s niet uit de weg. Met zijn International Institute Of Political Murder behandelde hij eerder al de Rwandese genocide en de oorlog in de Balkan. “Toen ik in 2013 aan een voorstelling werkte in Brussel, vroeg ik aan de acteurs: wanneer voelde je je écht Belg? Ze antwoordden allemaal: tijdens de Witte Mars in 1996. Zo kwam ik in contact met Dutroux als nationale mythe in België. Via Dutroux kan je een geschiedenis van België schetsen: ‘Five Easy Pieces’ begint met de onafhankelijkheidsverklaring van Congo en eindigt met de begrafenis van de slachtoffers van Dutroux. Dat klinkt verontrustend, maar als je dat van dichterbij bekijkt, zie je wel snijpunten. Dutroux groeide op in Congo, hij beging zijn misdaden in de ter ziele gegane mijngebieden rond Charleroi en zijn proces leidde bijna tot de implosie van het land met burgers die massaal en woest de straat optrokken. Dit stuk gaat niet over de horror van de zaak an sich, maar over de grote thema’s die erachter sluimeren - de paranoia, de rouw, de woede - en hoe de wereld waarin kinderen nu opgroeien na hem is veranderd.”
Kinderpsycholoog
Het stuk wordt gespeeld in vijf monologen gespeeld door kinderen. Dutroux zelf komt niet als personage voor. Wel bijvoorbeeld zijn vader, die zich vertwijfeld afvraagt waarom zijn zoon een moordenaar is geworden. Andere rollen zijn bijvoorbeeld een politieofficier, een slachtoffer, de ouders van een overleden meisje… De kinderen die de rollen spelen werden bij het maken door een team van Campo en een kinderpsycholoog begeleid. Ook de ouders van de acteurs waren nauw betrokken in het repetitieproces en met een aantal betrokkenen in de affaire Dutroux werd contact opgenomen. Rau verwees eerder ook naar de afstand in tijd – 20 jaar na de gebeurtenissen – die niet onbelangrijk is. “De kinderen kennen de naam Dutroux wel, maar dan eerder als een soort figuur uit een donker sprookje.” Volgens Rau speelt er door kinderen als acteurs te gebruiken nog een ander niveau mee. “Hoe kunnen kinderen begrijpen wat vertellen betekent. Wat inleving, verlies, onderwerping en woede tegen de maatschappij betekent? En hoe reageren wij, volwassenen, wanneer we hen bekijken terwijl ze dat op het podium ontdekken?”
Five Easy Pieces, op 25/2 C-Mine Cultuurcentrum Genk (www.c-minecultuurcentrum.