Gent schrijft sprookje op Wembley
Invaller Perbet trapt Spurs uit Europa League
De sprookjeswereld van Wembley heeft er een nieuwe saga bij. Het is het mirakel van AA Gent. Zelfs de top van de Premier League ligt binnen het bereik van de Buffalo’s. klonk het tot ver na het affluiten. De overige 77.000 toeschouwers in de kathedraal onder de stadions luisterden en zwegen. Ze gaven hen gelijk.
‘Wembley is van ons!’
Tottenham draaide Gent tureluurs, maar het had twee schlemielen in de ploeg - Kane en Dele Alli - en Gent geen enkele
De magische kracht van Wembley plantte zich nog maar eens over op het team van Hein Vanhaezebrouck. Ze vochten als leeuwen. Ze renden, sprongen, vlogen, doken, vielen en stonden weer op. Het hoofd ervoor. Op plaatsen waar u en ik onze voet niet durven zetten, gooiden de Buffalo’s hun kop.
De Buffalo’s speelden zeker niet hun beste wedstrijd in Europa maar ze scoorden op het juiste moment. En hadden meeval. Maar wie maalt daar om? Dit is een stunt die in hoofdletters, nog groter dan die van vorig jaar in de Champions League, in de geschiedenisboeken komt. Om nooit te vergeten. De tranen stonden in de ogen van de bijna 8.000 meegereisde Gentenaars. In het immense stadion weerkaatste op de achteruit leunende supporters de echo van succes.
Belachelijk verschil
Dat er een kwaliteitsverschil is tussen beide teams werd gisteren, ondanks de 2-2, nog maar eens getoond. Het is een kwestie van budget, dat bij Tottenham tien keer groter is dan dat van AA Gent. “Ik heb tegenover die mensen nog wat overdreven met ons budget, anders werd het helemaal belachelijk”, zei voorzitter Ivan De Witte verontschuldigend na zijn ontmoeting met het Tottenhambestuur.
Het dient gezegd: het grootste deel van de wedstrijd draaide Tottenham de Buffalo’s tureluurs. De Spurs hadden elk onderdeel van het edele balspel beter onder de knie. Sneller. Krachtiger. Technisch beter onderlegd. AA Gent hapte zowat 70 minuten naar adem. Walker liep in de eerste helft de linkse kant van de Buffalo’s aan flarden. Langs die kant viel ook het eerste doelpunt. Na de rust was het daar nog altijd oorlogsgebied maar de Spurs knoeiden met de kansen.
Twee schlemielen
Wat ook in het voordeel van AA Gent pleitte: bij hen liepen geen schlemielen of antihelden. Bij Tottenham wel. Met name twee. In de eerste plaats Harry Kane, die de gelijkmaker van AA Gent voorbij zijn eigen doelman kopte en in de tweede helft een grote kans miste. De topschutter keerde zelfs een goal van de Spurs zelf voor de lijn.
De tweede knoeier was Dele Alli, die zijn poging om de knie en de carrière van Dejaegere te breken met een rode kaart beloond zag. Dele Alli: zo jong, zo talentvol maar zo onbezonnen en dom.
Heropleving
Dat Tottenham zijn zinnen had gezet op de Europa League bleek niet alleen uit de basisopstelling, maar ook uit de gedrevenheid waarmee het maar bleef stormen. Het speelde meer dan één helft met tien tegen elf maar in de tweede helft leken ze met twaalf op het veld te staan. Links, rechts, boven, onder,... overal flitsten ze de Gentenaars voorbij. In de tweede helft duurde het bijna een half uur voor Lloris nog eens in beeld kwam. Maar het werd wel 2-2.
Dit is een avond waarvan vele Gentenaars zullen zeggen: ‘Ik was erbij.’ Wordt het ooit nog zo mooi? Wellicht niet, maar dat zeiden we vorig jaar ook. De hoogconjunctuur blijft duren. Zondag wacht Moeskroen voor een plaats in Play-off 1 maar wij kijken toch vooral uit naar de loting van vandaag in Zwitserland.
De Buffalo’s zijn weer een beetje meer held geworden. Ze hebben nog maar eens geschiedenis geschreven en staan symbool voor de heropleving van de Belgische clubs in Europa.