“Ik wil niet dat ze op het graf van mijn man dansen”
Vrouw voert al 17 jaar juridische strijd met bank over mysterieus verdwenen erfenis
Norma Blonk uit Neerpelt is al bijna
17 jaar in een juridische strijd verwikkeld met de bank ING over een erfenis van bijna 800.000 euro. Die is door toedoen van haar toenmalige bankdirecteur en boekhouder spoorloos verdwenen. Hoewel uit het onderzoek voor de Hasseltse raadkamer en uit de interne audit van de bank blijkt dat er zware beroepsfouten zijn gemaakt, blijft de zaak vastzitten tussen rechtbanken in België en Luxemburg. “Op 23 jaar werd ik een alleenstaande moeder van twee jonge dochters. Ik werkte in een café in Hamont,” begint Norma Blonk (67) haar verhaal. “In 1976 leerde ik Marc van Heugten kennen. Wij zijn in 1985 getrouwd, maar lang heeft dat huwelijk niet stand gehouden. Marc stak al zijn liefde en zaligheid in zijn bedrijf, dat gespecialiseerd was in droogzuigingen en putboringen. Ik leefde in Hamont in een gouden kooitje, maar ik was veel te jong om daar mee om te gaan. En dus ben ik van de ene dag op de andere thuis vertrokken, met enkel de kinderbedden. Maar Marc en ik konden niet mét, maar ook niet zonder elkaar leven. Hoewel we nooit meer in één huis gingen wonen, bleven we elkaar zien.”
Niet aftakelen
Op 8 november 1999 wordt er in Leuven bij van Heugten een agressieve long- en botkanker vastgesteld. “Ze konden het alleen maar uitstellen”, zegt Blonk. “Marc had zijn vader zien sterven aan kanker en wilde niet op dezelfde manier aftakelen. Hij weigerde bestraling, chemo en medicatie.”
Op 16 november 1999 komt hij naar huis om te sterven. “Hij had geen familie, maar wilde niet dat het geld waar hij zo hard voor gewerkt had naar de Belgische staat zou gaan. Hij vroeg me of we niet konden trouwen. Daarvoor had
-
hij de hulp ingeroepen van een gepensioneerde boekhouder die nog wat freelancewerk deed. Op verzoek van Marc kwam de boekhouder naar het ziekbed om alles te regelen. Marc wilde zijn bedrijf aan het personeel overlaten en hij moest met mij de successierechten regelen.”
Een dag later komt een medewerkster van Rabobank in het Nederlandse Budel langs. Marc had daar een rekening voor zijn Nederlandse klanten. “Hij moest een volmacht voor de boekhouder tekenen zodat die 1,5 miljoen gulden (750.000 euro) bij Rabobank in Budel kon ophalen. Dat geld werd in een speciale koffer gestoken die met een handboei rond de pols van de Hamontse bankdirecteur zat. Op vraag van Marc moest de boekhouder met dat geld aandelen aan toonder kopen bij BBL in Hamont. Dat werden 1.550 Patrimonium-aandelen die pas na zijn dood geleverd zouden worden.”
Op 20 november trouwen van Heugten en Blonk voor de tweede keer, in aanwezigheid van burgemeester Harrie Meeuwissen, de notaris, twee getuigen en de kinderen. De plechtigheid vindt plaats aan het ziekbed.
Euthanasie onmogelijk
“Mijn man wilde euthanasie, maar dat kon in die tijd nog niet. De vrouw van de palliatieve zorgen vertelde hem over een oncoloog
Mark VAN LUYK/Roel DAMIAANS in Brussel. Op 30 november zijn we met een ambulance naar het Brusselse ziekenhuis gereden. We hadden geen afspraak gemaakt. Aanvankelijk werd die dokter kwaad toen hij hoorde wat Marc hem vroeg, maar nadat hij het medisch dossier had gelezen, heeft hij toch een kamer geregeld in het ziekenhuis.”
Op 1 december ’s ochtends krijgt van Heugten een injectie en even later overlijdt hij. Intussen had de boekhouder een sleutel van het huis gekregen om aan de administratie te kunnen. Blonk: “Ik kreeg van hem allerlei papieren onder mijn neus geschoven die ik moest tekenen. Ik heb ook drie blanco cheques getekend, dat was volgens hem nodig om dringende betalingen te kunnen doen voor het bedrijf. Achteraf sla je jezelf voor het hoofd, maar op dat moment vertrouwde ik de boekhouder blindelings. Hij was immers door Marc aangesteld.”
800.000 euro verdwenen
Pas in het voorjaar van 2000 begint het bij Norma Blonk te dagen dat er iets niet klopte. “Een financiële adviseur heeft de boekhouding voor mij bestudeerd. Hij zei: ‘Ik weet nog niet precies wat hier is gebeurd, maar het gaat alle perken te buiten.”
In september van dat jaar stapt Blonk naar een advocaat en die ontdekt een nog groter kluwen. “Er zijn rekeningen geopend en weer gesloten. Ze hebben de handtekening van Marc gebruikt, vermoedelijk met doordrukpapier, want overal is de handtekening identiek. Ik vermoed dat er in totaal 800.000 euro verdwenen is, maar het is moeilijk om dat te bewijzen. Tegen 550 van de 1.550 aandelen hebben we nog verzet kunnen tekenen zodat ze niet mogen worden verhandeld. Daarvoor zijn we naar een rechtbank in Luxemburg moeten gaan.” Twee jaar later overlijdt ook de boekhouder. Pas daarna besluiten Blonk en haar advocaat een klacht in te dienen. “Waarschijnlijk dan pas omdat de boekhouder teveel wist”, oppert iemand in het onderzoek. “De boekhouder moest er voor zorgen dat er zo weinig mogelijk successierechten werden betaald.”
Op 20 mei 2003 wordt Norma Blonk voor het eerst ondervraagd door een speurder van de gerechtelijke politie in Hasselt. Hij spit zelfs in de rekeninguittreksels van nabestaanden, vraagt de interne audit op bij de bank en legt de betrokkenen verschillende keren op de rooster. Maar waar het geld gebleven is, komt hij niet te weten.
Cynische speurder
De redactie kon het volledige onderzoeksrapport inkijken, waaronder de politieverhoren. Zo staat er te lezen dat het onderzoek ontegensprekelijk heeft uitgewezen dat er na het overlijden van de heer Marc van Heugten onregelmatig-