Ma’s breiclub
In de Hermèscollectie geen rafels of voeringstof, maar ingetogen ontwerpen in zwart-, wit- en bruintinten. “Bij zijn eigen Maison had Margiela al heel wat ervaring opgedaan rond de anatomie van kleren”, gaat Debo verder. “Maar in plaats van nepen te tonen, gebruikte hij zijn expertise nu om ze onzichtbaar te maken. Ook bij de twaalf Hermèscollecties speelde voering een belangrijke rol als tweede of derde laag. Alleen was die dan vaak gemaakt van een edel materiaal als kasjmier of omgekeerd nerts. Drie steekwoorden voor Margiela bij Hermès: superieure kwaliteit, comfort en tijdloosheid.” Om zich een weg te banen in de ideeënwereld van Margiela is de expo opgehangen aan thema’s. Neem nu de vareuse. “Een top met een diepe V-hals die in de Hermèscollectie opduikt als pull, hemd of gestructureerd jasje.” Of ‘iconen’. “Margiela had een voorliefde voor klassiekers uit de westerse herenmode, zoals de regenjas. Voor het Maison gaat hij via deconstructie op zoek naar nieuwe interpretaties van deze klassiekers, vaak door tweedehandskleren te recupereren. Bij Hermès denkt hij eerder na over draagwijzen. Zo ontwikkelt Margiela als trenchcoat een waterdichte voile die gedragen kan worden over een chique jas.”
Op ‘Margiela, de Hermèsjaren’ gaat ook veel aandacht uit naar hoe Margiela omgaat met ambacht, het uithangbord van luxehuis Hermès. “Bij zijn Maison had Margiela al oog voor handwerk, bijvoorbeeld via tricot. Omdat hij geen fabrikant vond voor een trui met sterk wisselend patroon, schakelde hij zijn moeder in om die te breien. Toen het model vlot liep, werden ook de vriendinnen van ma ingezet, waardoor de truien sterk van elkaar gingen verschillen: niet iedereen breit even vast.”
Bij Hermès wordt die trui vertaald in een stuk tricot dat helemaal rond wordt gebreid, zonder één naad. “Met wortels in de lederbewerking gebruikte Hermès zo’n techniek al voor de voering van leren handschoenen. Maar die breitechniek vertalen naar een groter oppervlak is natuurlijk een ander paar mouwen. Margiela zette in op het gedegen vakmanschap van Hermès, dat hij vertaalde naar een modern silhouet en zo deed evolueren naar de 21ste eeuw. Die boost was op dat ogenblik net wat Hermès nodig had.”
Hoe begerenswaardig de Hermèsstukken vandaag nog lijken, destijds weerklonk er wel kritiek. Anders dan velen hadden gehoopt flirtte Margiela niet met de carrés (typische vierkante Herméssjaals uit zijde) de) of of nam nam hij hij geen geen Kellybag onder handen, nden, maar maar ook ook van zijn eigen avant-gardestijlgardestijl bleef bleef op op het eerste gezicht weiniginig heel. heel. “De “De reoltrok revolutie bij Hermès voltrok zich zich eerder eerder als een evolutie. Voor or het het Franse Franse momodehuis ontwikkelde Margiela Margiela een een traag evoluerende garderobe. garderobe. Vrouwen konden elk k seizoen seizoen stukken toevoegen. Veel Veel van van Margiela’s Hermèsontwerpen ontwerrmeerwee waren transformeerbaar en konden op twee of of zelfs drie manieren gedraje gedragen worden, zodat je er er minder snel op uitgekeken gekevan raakte.” Met dat concept van slow fashion is nu de cirwen cirkel rond. De vrouwen die via videobeelden op op de expo de kleren showen,hodaden zijn dezelfde dames die jaren geleden defilés liepen voor oor Margiela. “Martin inaar informeerde vaak naar hoe de kleren zaten, en, vertelden ze. Als de de modellen zich nietiet goed voelden in een en stuk, hoefden ze het het niet te showen. Hij obhoe observeerde haarfijn hoe vrouwen zich voelden en in in hun hun kleren. kleren. Geen wonder dat zo o veel veel dames dames fan fan zijn voor het leven.”