“Anticiperen of alles of niks op de Paterberg”
Boonen zit met een dilemma voor zijn laatste Ronde van Vlaanderen
Tom Boonen stopt met wielrennen, maar zolang het duurt wil hij graag racen om te winnen. Of dat zondag ook kan in de Ronde van Vlaanderen? Boonen kent zijn plaats: “Ik ben niet op het niveau van de drie waar iedereen over praat. Maar om te winnen moet dat ook niet.” De laatste keer Tom Boonen voor de Ronde van Vlaanderen, Quick Step Floors wilde er iets speciaal van maken. Een persconferentie in het hart van Antwerpen, op een boot, aan het Havenhuis. Boonen kon de setting appreciëren: “Altijd beter dan een muf zaaltje in een hotel. Mijn laatste persconferentie op een boot was ook hier in Antwerpen. Dat was 2005, toen ik net wereldkampioen was geworden. Dus wie weet brengt het geluk.”
Je laatste Ronde van Vlaanderen start in Antwerpen. Zal dat impact hebben op de koers?
“Het is natuurlijk onbekend terrein. Iljo (Keisse) is samen gaan verkennen met Zdenek Stybar en blijkbaar moeten we vaak door centra rijden. Het wordt bang afwachten en hopen heelhuids de heuvelzone te bereiken. Maar: Antwerpen is mijn provincie. Er zal veel volk uit mijn regio aan de start staan.”
Je rijdt ook nog eens over de Muur.
“Die lus naar Geraardsbergen vind ik vooral lang. Dat is dertig, veertig minuten terug naar Oudenaarde over gewone wegen. Maar misschien gebeurt daar wel iets. Daar gaan we alert in de voorste gelederen zitten.”
De hamvraag: tevreden over je vorm?
“Ik was liever nog wat beter geweest,maarikbenwelklaaromiets moois te doen. Ik ben ziek geweest in het openingsweekend en er was dat valpartijtje in de Omloop Het Nieuwsblad, maar verder is alles goed verlopen. Ik sta misschien niet op het niveau van de drie waar iedereen over praat, maar om te winnen moet dat ook niet altijd.”
De drie waar iedereen over praat: Gilbert, Sagan, Van Avermaet. Hoe schat jij de waardeverhoudingen in?
“Greg steekt er heel hard bovenuit. Die is gewoon in de vorm van zijn leven. Sagan is niet slecht, maar ook niet zo super. Phil? ik heb met hem gereden in Harelbeke en dat was ook indrukwekkend. Het is lang geleden dat ik hem zo sterk heb gezien op dit moment van seizoen. We spreken over Gilbert, dat zegt genoeg. Hij is één van de beste renners van zijn generatie. We moeten een kat een kat noemen: Phil is de leider van de ploeg.”
En wat is dan jouw rol?
“Die van de voorbije weken: alles in goede banen leiden. En nog meedoen zo diep mogelijk in de finale.”
Heet dat wegkapitein?
“Hopelijk dan een scorende wegkapitein. (lacht)”
We hebben je wel niet gezien in de finale van Harelbeke en Gent-Wevelgem.
“Ik zat ook twee keer in een situatie waarin ik niks hoefde te doen. We hadden altijd mensen voorin. Ik wacht nog echt op een moment waarop ik mij kan tonen. Voor mij is het ook moeilijk om van ver te gaan, andere ploegen gaan nooit iemand met mij laten meerijden. Het is ook dubbel: als ik moet wachten tot de laatste keer Paterberg ben ik niet zeker van mijn capaciteiten.
Tom BOONEN Dan bestaat de kans dat je keihard tegen de muur loopt. Dus - om het met een mooi woord te zeggen dat iedereen zo graag gebruikt - misschien ga ik anticiperen op de drie grote mannen. Ik wil ook graag van verder openen, maar het is moeilijk voor mij om de vrijheid te vinden om dat effectief ook te doen. Misschien wordt het dan toch afwachten met de rest en alles of niks op de Pater. Ik weet het niet.”
Jij die werkt voor Gilbert in de Ronde, waarna hij hetzelfde doet voor jou in Roubaix. Is dat een mogelijk scenario?
“Natuurlijk. Waarom niet? Ik haal veel voldoening uit een overwinning van een ploegmaat. Als we in een situatie komen waarin Phil kan winnen, dan rijd ik voor hem. Geen probleem. De Ronde is voor mij belangrijk. Maar Roubaix is belangrijker.”
De voorbije weken hebben we heel aantrekkelijke koersen gezien. Met finales die erg vroeg openbraken. Verwacht je in de Ronde hetzelfde?
“Wij gaan dat als ploeg zeker proberen. Als het van ons afhangt dan openen we al op de Koppenberg. Maar op het nieuwe parcours van de Ronde zie je wel dat de renners echt wachten op het zwaartepunt van de wedstrijd en dat ligt toch meer op het einde. Maar ik ga niet mee in dat verhaal van finales die vroeger openbreken. Dat was vroeger toch ook zo? Kijk naar de klassiekers van de laatste tien, vijftien jaar. Wij zijn toch vaak weggereden op vijftig kilometer van de streep? Wat wel klopt: wij zijn numeriek zo sterk dat we in een achtervolgende groep vaak drie of vier man hebben zitten. Dat verlamt de koers omdat niemand ons wil terug brengen. Zo blijft een groep snel voorop.”
De Ronde is een hype geworden, terwijl het gewoon een koers is in de Vlaamse Ardennen. Zo hebben we er toch nog een paar
Slaag je er in om de emotie van de laatste Ronde uit te schakelen?
“Het is onmogelijk om daar niet aan te denken. Maar ik ben kalm in mijn hoofd. Dat zal het probleem niet zijn voor mijn laatste grote koersen.”
Wat wordt straks je beste herinnering aan de Ronde van Vlaanderen?
“Persoonlijk? Mijn eerste overwinning in 2005. De eerste keer is vaak het meest memorabel. Als ik het ruimer bekijk: mijn eerste herinnering aan de Ronde is in 1996. Museeuw won en ik had aan de aankomst een wedstrijd als nieuweling. Voordien had ik nooit van de Ronde van Vlaanderen gehoord. Als kind was ik niet bezig met koers. Maar ik heb de Ronde door de jaren zien veranderen. Het is een hype geworden.Vandegrootsteracevan België tot iets dat bijna tot een andere wereld is gaan behoren. Terwijl het gewoon een koerske is in de Vlaamse Ardennen. Zo hebben we er toch nog een paar.”