“De vragen blijven. Had Kamiel gered kunnen worden?”
Selahattin Koçak praat voor het eerst over dood van zoontje
ANTWERPEN/BERINGEN - Anderhalf jaar na de dood van hun zes maanden oude zoontje Kamiel, die stierf in zijn bedje in een crèche in Berchem, doorbreken Beringenaar Selahattin Koçak (48) en zijn vrouw Muriël het stilzwijgen. “Het onderzoek is afgesloten, maar de vele vragen blijven. Had Kamiel gered kunnen worden?” Niemand is schuldig aan de dood van het zoontje van Selahattin Koçak. De beslissing van het parket hakt er zwaar in bij Selahattin en Muriël. “Bij mij kwam het over alsof we nu maar moesten overgaan tot de orde van de dag. Kamiel is dood. Het is zogezegd niemands schuld. Hebben wij dan gewoon pech gehad? En dat was het dan?”
“We aanvaarden de beslissing van het gerecht. We willen ook niemand met de vinger wijzen. Maar na dit onderzoek blijven heel wat vragen onbeantwoord. En die vragen verdienen het om luidop gesteld te worden. We beseffen heel goed dat we Kamiel nooit zullen terugkrijgen, maar misschien kunnen we sterfgevallen zoals dat van Kamiel in de toekomst voorkomen. Want laat ons duidelijk zijn: Kamiel is niet aan wiegendood gestorven.”
“Je wereld stort in”
Kamiel Koçak was zes maanden, toen hij op 17 december naar kinderopvang De Ster in Berchem werd gebracht. Vader Selahattin Koçak, de gewezen sp.a-schepen in Beringen die bekend werd als deelnemer aan ‘De Slimste Mens ter Wereld’, zou zijn zoontje om 13 uur weer ophalen. “Toen ik er arriveerde, was er al iets aan de hand”, vertelt Selahattin. “De verantwoordelijken van de crèche wilden me niet binnenlaten. Op dat moment waren de politie en de ziekenwagen nog niet aangekomen. Ik heb meteen Muriël gebeld, die zelf kinderarts is. Die is onmiddellijk ter plaatse gekomen. De hulpdiensten hebben Kamiel proberen te reanimeren, maar dat heeft niet geholpen. Kamiel is gestorven. Een gelukkige baby, zes maanden jong, kerngezond. Op dat moment stort je we- reld in. De film van die dag blijft zich altijd afspelen in je gedachten.”
“Bewaking onvoldoende”
Als een kind overlijdt, start het gerecht altijd een onderzoek op. Het parket van Antwerpen probeerde te achterhalen hoe en waarom Kamiel was overleden, en of daar iemand strafrechtelijk op aangesproken kon worden. “Als zoiets je als ouders overkomt, dan zit je met enorm veel vragen. Aanvankelijk probeerde men ons en de andere ouders wijs te maken dat Kamiel was overleden aan wiegendood, maar dat bleek niet te kloppen. Volgens de wetsdokter is Kamiel gestikt. In zijn eigen braaksel. Waarom Kamiel heeft gebraakt, is niet duidelijk. Baby’s braken wel vaker, maar Kamiel deed dat zelden of nooit.”
Uit het onderzoek van de wetsdokter is ook gebleken dat de dood al ingetreden was nog voor de reanimatiepogingen begonnen. Met andere woorden: het zoontje van Selahattin en Muriël is in zijn braaksel gestikt, terwijl hij in het bedje lag. Blijkbaar had niemand van de medewerkers van de crèche gemerkt dat het jongetje aan het overgeven was. Uit de verklaringen van de medewerkers van de crèche blijkt dat ze de kleinste kinderen niet permanent in de gaten hielden. Volgens de verzorgers
Kamiel is gestikt in zijn braaksel terwijl hij in zijn bedje lag. In de crèche was er geen permanent audiovisueel toezicht, zoals Kind & Gezin vraagt. Had de dood van Kamiel voorkomen kunnen worden? Die vraag houdt ons elke dag bezig
Selahattin KOCAK
Ex-politicus uit Beringen, vader van overleden Kamiel
zouden kleintjes om de twee tot drie minuten gecontroleerd worden als ze in de slaapruimte zijn.
“Geen antwoorden”
“De richtlijnen van Kind & Gezin zijn nochtans heel duidelijk. Kinderen tot zes maanden oud moeten permanent audiovisueel bewaakt worden”, zegt Selahattin. “Dat betekent dat verzorgers de baby moeten zien en horen. Blijkbaar gebeurde dat niet in de crèche, maar de rechter verbindt daar geen gevolgen aan. Daar hebben wij het moeilijk mee. We beseffen ook wel dat wie moreel verantwoordelijk is, niet automatisch iets strafbaars heeft gedaan. Daardoor zitten wij natuurlijk wel met levensgrote vragen: als men Kamiel wel permanent in de gaten zou hebben gehouden, zou men dan opgemerkt hebben dat hij overgaf? En als men dat op tijd zou hebben opgemerkt, had Kamiel dan nog gered kunnen worden? Het gerechtelijk onderzoek biedt helaas geen antwoorden op die vragen.”
“Niet alles geprobeerd”
“Wij zijn toch wel teleurgesteld in het gerechtelijk onderzoek. We kunnen niet zeggen dat de onderzoeksrechter niet luisterbereid was. Ze heeft al onze vragen ingewilligd en daar zijn we dankbaar voor. Maar we hebben toch wel het gevoel dat men meer had kunnen doen om de waarheid te achterhalen. Als er niet gelijklopende verklaringen werden afgelegd, dan werd dat gewoon geregistreerd. Men begon niet te spitten om te achterhalen wie de waarheid sprak. Ik heb vroeger heel wat verhoren meegemaakt als tolk, ik weet dus hoe het eraan toe gaat wanneer speurders echt beginnen door te vragen. Dat is in dit dossier niet gebeurd.” Selahattin en Muriël hopen dat er toch lessen getrokken kunnen worden uit de dood van Kamiel. “We zitten niet te wachten op medelijden, we willen dat dit soort drama’s kan worden voorkomen. Met geen al te grote ingrepen zou men kinderen beter kunnen bewaken in de crèches, bijvoorbeeld met camera’s. Als camera’s in slachthuizen kunnen worden geplaatst om toe te zien op de dierenrechten, dan moet dat toch ook kunnen om onze kinderen te beschermen? In de kinderopvang zou ook nog meer gewerkt kunnen worden rond levensreddend handelen. Dat soort voorstellen hebben we al aan politici en instanties overgemaakt.” Selahattin spreekt vol lof over minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) en de Antwerpse burgemeester Bart De Wever (N-VA). “Met Jo Vandeurzen heb ik een zeer goed gesprek gehad. Hij was zeer luisterbereid. Ook van Bart De Wever heb ik veel menselijke steun gekregen. Politiek sta ik misschien ver van hem af, maar ik begin De Wever steeds meer te appreciëren.”
“Geen oog voor
kwaliteit van zorg”
Over Kind & Gezin is Koçak minder te spreken. “Kind & Gezin bood de medewerkers van de crèche onmiddellijk hulp en psychologische bijstand aan. Maar wij, ouders van een overleden kind, hebben hen zelf moeten contacteren. En dan mochten wij ons verhaal doen tegen de perswoordvoerder, die vooral benadrukte wat Kind & Gezin allemaal deed. Ik ben misschien hard, maar Kind & Gezin gedraagt zich als een vakbond van de crèches en niet als een organisatie die moet toezien op de kwaliteit van zorg in de kinderopvang.” Voor Selahattin en Muriël, die ondertussen de trotse ouders van baby Noah zijn, begint een nieuwe fase in het rouwproces. “Normaal gezien volg je het patroon van ontkenning, woede, acceptatie. Door het gerechtelijk onderzoek beginnen die fases door elkaar te lopen. En aan de acceptatie ben ik eigenlijk nog niet
toegekomen.”