De trechterkraag

In de meimaand bedekt Moeder Natuur al haar bomen met een donsdekentje van zachtgroen loof. Deze lente heeft ze daarbij stiefmoederlijk een steekje laten vallen, want onze oude notelaar heeft niets gekregen.

* * *

De jongste hond draagt een lelijke plastic trechterkraag om de hals. Niet omdat we haar willen plagen of straffen, maar omdat ze aan haar jeukende poten bleef likken waardoor de huid ontstoken raakte. De trechter maakt dit onmogelijk, omdat de afstand tussen tong en poot nu te groot is geworden. Het spreekt vanzelf dat een hond zoiets niet leuk vindt.

Elke hond reageert anders op een remedie die als onaangenaam wordt ervaren. Onze oude viervoeter heeft ook met een trechterkraag moeten rondlopen. Dat zij zich hierdoor vernederd voelde, merkten we aan haar beschuldigende blikken. Op geen enkele manier konden we het haar natuurlijk uitleggen.

Bij onze jonge hond – nochtans van hetzelfde ‘merk’ – is niets van gekwetste gevoelens te merken. Integendeel, zij gedraagt zich alsof er niets aan de hand is, alsof de trechterkraag niet bestaat. Maar geen onbewaakt ogenblik gaat voorbij waarop ze haar tanden niet in het sluitstuk van de kraag zet. Op enkele dagen tijd heeft ze het ding in de vernieling geholpen. Nu is ze aan een tweede, steviger exemplaar begonnen.

* * *

Door de nachtvorst heeft de notelaar zware averij opgelopen. De prille scheuten die een weelderige haardos voorspelden, hebben allemaal de geest gegeven. In de jaren dat we hier wonen hebben we nooit zoiets gezien. Het is een luguber gezicht, een eenzame notelaar in de lente, met kale, zwarte takken.

* * *

Op het internet ontdekte ik een alternatief voor de trechterkraag. Door een soort buisstuk dat rond de hals geklemd zit, kan het dier het hoofd vrijhouden terwijl z’n tong toch op veilige afstand van de poten verwijderd blijft.

Vraag is of het wel gezond is voor een hond om lang met zo’n girafhals rond te lopen. Als straks het buisstuk eraf gaat, kunnen de halsspieren het hoofd misschien niet meer ondersteunen.

Het roept het beeld op van die vrouwen in Birma die met metalen halsringen het hoofd extreem hoog houden. Voor de bloeddoorstroming naar de hersenen kan zoiets niet gunstig zijn.

* * *

Negen jaar geleden plantte ik een eikenboompje dat ik als geschenk bij de viering van de duizendjarige eik in Lummen had gekregen – het boompje is een telg van die oude eik. Ik was toen uitgenodigd om een feestrede te houden, omdat mijn overgrootvader dat honderd jaar eerder daar ook had gedaan. Het eikeltje dat niet ver van de boom valt.

Ondertussen is het eikenboompje eik geworden. Zijn steunpaal heeft hij eigenlijk al lang niet meer nodig. Toen ik vandaag de paal wilde losmaken, merkte ik dat de band die hem met de boom verbond nu in de schors vastgegroeid zat. Nadat ik hem van de steunband bevrijd had, zag ik hoe diep het litteken was dat de strop in de bast van zijn stam had achtergelaten. Ik voelde me schuldig, was boos op mezelf.

Hopelijk heeft deze galg zijn groeiproces niet gehinderd. De eik moge het me vergeven en, zoals zijn overgrootvader, nog duizend jaar onder ons leven.

* * * Trechterkragen, keurslijven… Tijdens een leven valt er ook voor een mens niet aan hindernissen en belemmeringen te ontsnappen – ‘tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren’, dichtte Elsschot. Van sommige grenzen begrijpen we het nut, van andere niet altijd. Wanneer wordt een steunband galg?

* * *

Op de takken van de notelaar hebben enkele nieuwe knoppen kans gezien om zich door de harde boombast te priemen.

De vorst heeft de boom niet gedood, wel zijn groei en bloei vertraagd. Later zullen zijn jaarringen het verhaal van de koude lente van 2017 vertellen.

* * *

We moeten leven met het kleingedrukte gras en het gelach uit de kelder

Tomas Tranströmer (1931-2015), ‘Sorgegondolen’(1996), p. 29

* * *

Ooit zullen we de hinderlijke huls van ons lichaam achterlaten. Tot dan moeten we ons met de kleingedrukte lettertjes en het horen van gelach vanop afstand tevredenstellen. Om straks alles op ware grootte te zien, en mee te mogen schateren.

Good luck en tot ziens.

Uw trouwe dienaar, FB