“Ook in Europa staat de persvrijheid onder druk”

zijn problematisch, ook de Europese lidstaten zelf. Bulgarije en Hongarije, maar ook Griekenland en Italië scoren ondermaats voor een lid van de Unie. In Bulgarije domineert corruptie en is 80 procent van schriftelijke media in handen van één man. De situatie in Griekenland is gelijkaardig, met corruptie en politieke invloed bovenaan de lijst. Niet geheel onverwachts heeft de Italiaanse pers dan weer problemen met de dreiging van la mafia en krijgen ze vaak te maken met geweld. Tot slot hebben we dan de staat van Viktator Orban waar de kritische pers aan banden wordt gelegd en de politieke invloed de overlevenden omtovert tot propagandamachines. Voorts val ik achterover van de manier waarop meer en meer westerse (en dus ook Belgische) politici de media in diskrediet trachten te brengen door de bevolking ervan te overtuigen dat ze enkel leugens de wereld uitzenden. In 2017 zou je hopen dat dit fundamenteel recht in Europa, naast vrijheid en veiligheid, het hoogste goed is. We houden ervan om met de vinger te wijzen indien een land buiten de EU niet voldoet aan onze waarden en normen. Maar als het gaat over een lid van onze Europese club, blijft het muisstil. Als politica gebeurt het wel vaker dat er een artikel verschijnt waar ik niet dolblij van wordt. Maar dat hoort ook bij de job en gelukkig maar. Het is niet omdat hij of zij een andere mening heeft, dat we die persoon de mond moeten snoeren. Het zou net een verrijking moeten zijn om met elkaar van mening te verschillen. Bovendien zijn persvrijheid en vrijheid van meningsuiting de enige manier om een individu kritisch te doen nadenken. Informatie en kennis geven ons als persoon de macht om weloverwogen beslissingen te maken en om ons een beeld te vormen van de wereld. Daarom moet de Unie de landen die niet voldoen aan de standaarden, op de vingers tikken. Indien de situatie van de media in een land niet verbetert, moet de Europese Commissie optreden en een inbreukprocedure opstarten. Ook als individueel politica vind ik dat we krachtdadiger moeten reageren wanneer een collega zich misdraagt. Zich hier klaar en duidelijk tegen uitspreken, is heel belangrijk. Enkel op deze manier kunnen we ongeoorloofde beperkingen tegengaan.