De Vandoorne die we kennen

Is het glas halfvol of halfleeg? Wie dat verkiest, kan spijkerhard zijn voor Stoffel Vandoorne. Na zijn crash in Barcelona ging hij in Monaco opnieuw twee keer in de vangrails. Telkens werden verzachtende omstandigheden gezocht en gevonden. Had McLaren hem zaterdag niet moeten verwittigen dat risico’s onnodig waren, want hij was al zeker van Q3? En zondag moest hij zich in de herstart verdedigen tegen Sergio Perez, die op verser en zachter rubber stond en die de hoogste topsnelheid van allemaal had. Als je het mij vraagt: twee keer een rijdersfout(je). In je eentje in de vangrails, dat is duidelijk. En met de hardere band verdedigen tegen een zachtere? Valtteri Bottas deed precies dát tegen Max Verstappen, zonder veel moeite. In Monaco volstaat het op je lijn te blijven en je breed te maken. Vandoorne liet de deur wijd open voor Perez.

Toch heb ik na Monaco een veel beter gevoel over Vandoorne dan na Barcelona. In Spanje werd hij compleet weggeblazen door een superieure Alonso. Maar in Monaco toonde hij voor het eerst dit seizoen waarom hij als een toekomstige wereldkampioen aanzien wordt. Hij bouwde zijn weekend goed op, was altijd sneller dan zijn teammaat, deed van zich spreken met zesde en zevende tijden. Dat was de Vandoorne die we kennen. Hij voelt zich steeds beter en het is een kwestie van tijd eer de resultaten volgen. Al komen er nu wel een paar circuits aan waarop de makke Honda kansloos is: Canada en Bakoe.

Ondanks de twee crashes was Monaco een beter weekend voor Vandoorne. Voor het eerst liet hij zien waarom hij een toekomstige wereldkampioen genoemd wordt