Iedereen

heeft het er over: de warmte, de hitte. Het lijkt alsof we het kookpunt naderen. Sommigen beweren zelfs dat de duiven gebraden naar beneden vallen. Anderen zien de mussen van ellende van hun takken tuimelen. Kortom, ’t is warm en dan zagen we iets harder dan gewoonlijk. Maar de warmte zit niet alleen in de natuur en in de klimaatopwarming. Daarvan hebben we een mooi staaltje meegemaakt op de sportpistes van Kiewit twee weken geleden. Toen wandelden, marcheerden, jogden of liepen een 3.000 warmhartigen in 51 teams zich in het zweet voor Levensloop. En ze betaalden er ook nog voor zodat de pot alsmaar vetter werd en het streepje op de pot 130.000 euro bereikte. Kleinen en groten, bedrijven, scholen en instellingen deden hun best om gedurende 24 uren het middenveld van de omloop te bemannen. Onder hen natuurlijk de vele kraampjes waar honger- en dorstlijders terecht konden. Alle verdiensten en opbrengsten moesten en zouden naar de grote pot gaan. En dan was er op zaterdagavond de kaarsenceremonie. Muzikaal mooi ingeleid door jongens en meisjes van Musart (duizendmaal merci daarvoor) sloot iedereen aan voor de lange tocht over de piste. Geflankeerd door 1.800 kaarsen en in volstrekte stilte schoof de sliert ingetogen voorbij. Onder hen patiënten die nog behandeling zijn en zij die genezen verklaard werden. De stoet dikte aan tot massale en stille steun aan de duizenden die met hen liepen. Allemaal levenslopers uit solidariteit en vooral uit liefde gedragen door een warm hart. Ik heb nog nooit zo veel kinderen en volwassenen, mannen en vrouwen ongegeneerd hun emoties de vrijheid zien geven. Ook ik heb geslikt. Zelfs Jan de Belleman, en die hééft een grote mond en een nog groter lawaai als die dat opentrekt, werd er stil van. Hij veegde zelfs stiekem een traan weg, de bel onder de arm geklemd want het moest stil zijn. De slotceremonie zette de mensen in de bloemetjes die Levensloop mee mogelijk hebben gemaakt. U kent dat wel: iedereen een dikke merci. Hoe moet je anders je dankbaarheid voor zoveel gulheid en inzet verwoorden. Tijdens dit moment werd de opbrengst bekendgemaakt en ja, weeral een recordbedrag dat naar de Stichting tegen Kanker gaat. Het is op die momenten in dat bewuste weekend in Kiewit dat je beseft dat 34 graden in de schaduw niets betekent vergeleken met de warmte die van de ‘Vechters’, de vrijwilligers, de scholen, de bedrijven, de verenigingen en de instellingen uitstraalden. Hasselt gloeide en het brandpunt lag in Kiewit.