Geworden”
Rendimiento. Na zijn dik vier uur durende training duikt hij meteen de sauna in. Even later zit een fris gewassen Benoot voor ons op het terras van een après-skibarretje op 2.500 meter hoogte. Warm ingeduffeld, want op de bergtop duiken de temperaturen onder de twintig graden en kletteren de dikke hagelbollen op de parasols waaronder we ons tevergeefs schuilhouden. Van hieruit lijkt het verlaten skioord Sierra Nevada maar een mistroostige boel. “Maar ik ben hier echt graag hoor”, verzekert Benoot ons als we opwerpen dat het hier toch ongelofelijk saai moet zijn. “Ik zit hier niet tegen mijn goesting. En ik verveel mij echt niet. In mei heb ik hier gestudeerd voor mijn examen onderzoeksmethodiek dat ik na de Ronde van België heb afgelegd. Ik kijk ook naar de koers: de Giro, de Ronde van Zwitserland. En op Netflix heb ik de volledige serie van Narcos erdoor gejaagd. Ondertussen ben ik aan Breaking Bad begonnen.”
En ook aan gezelschap geen gebrek. “Mijn ploegmaat Rafael Valls was hier en de sympathieke Luis Angel Maté (van Cofidis, nvdr.) heeft me de hele streek laten zien. Tijdens de eerste stage in mei is mijn vader ook een tijdje meegeweest. Ik heb hem toen nog naar het ziekenhuis moeten brengen omdathijgevallenwasmetdemomer tor. En ook mijn trainer en mijn vriendin zijn een aantal dagen op bezoek geweest. Fien komt trouwens ook dit weekend af. Zondag neem ik een dagje rust en trekken we allicht samen naar zee. Niet dat je mij dan een hele namiddag op het strand zal vinden. Ik ga een uurtje fietsen, duik even de zee in en nadien gaan we samen iets eten. Daar kan ik wel van genieten. Sinds ik begin mei de eerste keer op stage naar hier ben getrokken, heb ik haar negen dagen gezien. Dit weekend zijn we drie dagen samen en vanaf woensdag ben ik nog een paar dagen thuis vooraleer ik naar de Tour vertrek. Maar voor haar is het niet makkelijk om mij zo weinig te zien.”
Witte trui
Tiesj BENOOT De hoogtestage is voor Benoot niet alleen een fysieke en relationele, maar ook een financiële investering. “Hoeveel dit mij kost? Goh… Ik zou dat eens moeten uitrekenen. Die twee trainingsstages samen gaat het allicht over meer dan 5.000 euro. Ik vind het niet nodig om daar een bedrag op te kleven. In de Dauphiné heeft dit zich voor mij al terugbetaald. Gewoon, wat ik daar heb kunnen laten zien. En als de ploeg ziet dat dit werkt, zullen ze mijn volgende stage allicht wel betalen.”
Zeker als Benoot over twee weken schittert in de Tour. Een ritzege, de bolletjestrui, de witte trui... Terwijl we luidop dagdromen in de plaats van Benoot, blijft hij nuchter. “Ik wil in de eerste plaats Parijs halen en af en toe meegaan in een lange vlucht.” Maar even later toch... “Als ik de derde rit in Luxemburg echt goed ben, kan ik misschien daar de witte trui pakken. Of op de Planches des Belles Filles. Als ik de benen heb van de Dauphiné, kan ik daar misschien wel iets doen.” Wanneer Iniesta, de mollige cafébaas van het terrasje bovenop de Sierra Nevada, ons na afloop van het interview vraagt of die wielrenner die zonet aan zijn tafeltje zat de Tour gaat winnen, schudden we ons hoofd. Maar we noteren wel zijn naam voor hem op een blaadje papier: Tiesj Benoot. “Onthoud die naam”, is ons advies.
Het verschil tussen mij en de echte toppers bergop? Twee kilo. De vraag is ook wat ik nog waard ben als ik maar 68 kilo weeg