“Zij stofzuigt, ik speel”
Noël Vandenborne en zijn echtgenote Angelina behaalden op de provinciale Chevrainvilliers III hun allereerste provinciale zege. Hun jaarse duivin verraste vriend en vijand met haar topsnelheid van 1.549 mpm, zo’n 93 km/u. Bovendien werd ze afgevlagd als snelste van bijna 8.000 duiven op deze razendpopulaire vlucht. “Ik zoek nog iedere dag naar hét systeem”, geeft Noël toe. Het is geen evidentie voor Noël om met de duiven te spelen. “Van kindsbeen af ben ik astmapatiënt en dat heeft mijn ambities, ook in de duivensport, toch serieus gefnuikt”, aldus Vandenborne. Redder in nood, of beter gezegd redster, is zijn echtgenote Angelina, die tweemaal per dag de vlieghokken onder handen neemt met de stofzuiger.
“Anders zou het onmogelijk zijn voor mij om nog maar op de hokken te komen”, werpt hij een bloemetje. Zijn vader zaliger, Jozeph, speelde destijds in Brustem, maar de til daar was absoluut verboden terrein voor junior. Op latere leeftijd huisde vader in aan de Zepperenweg en was Noël niet meer te stuiten: er moest en er zou een duivenhok komen. “Niet enkel om papa te laten genieten, maar ik was er zelf ook erg op gebrand om te kunnen melken.”
Zo werd in 2002 een hok opgetrokken en speelden ze in tandem. “We accordeerden fantastisch en vader was zo blij”, klinkt het weemoedig. Noël ondernam vorig jaar een drastische beslissing om het aantal duiven fors te verminderen. “Ik kweek graag en test de koppels uit, maar op een bepaald punt kende ik mijn kolonie niet meer. Als ik er eentje vastnam, wist ik van toeten noch blazen over welke stamlijn de duif beschikte.” Een dertigtal duiven werd dan ook van de hand gedaan en het oorspronkelijke vlieghok verhuisde naar een achterbuur. De winnende duivin - Noël hanteert totaal weduwschap - is een laat jong, die haar knalprestatie leverde op vier oude pennen en heeft de lijn Karlo Van Rompaey via Peter Vreys.
“‘Dit had vader nog moeten meemaken’, was het eerste wat hij zei toen hij gewonnen had”, vertrouwt Angelina ons toe.