Op het einde winnen de Duitsers
Eerste volwaardige festivaldag is één lang voorprogramma voor Rammstein
De eerste volwaardige festivaldag van Graspop leek wel één groot voorprogramma voor Rammstein. Of zoals fan Jochen het verwoordt: “Ik ben twintig jaar niet meer naar dit festival geweest, maar voor die Duitsers kom ik nog eens terug.”
Zeg nu zelf: een band die een kanon in de vorm van een penis op het publiek afvuurt, is toch altijd de moeite om naar te kijken?
Jochen Hoydonckx
De eerste Graspopdag was helemaal uitverkocht, goed voor 50.000 tickets, en toch was er in de namiddag niet veel te merken van een overvolle wei. Want heel veel mensen kwamen vrijdag vooral voor Rammstein. Die band begon pas om middernacht aan zijn set, waardoor het Graspop-personeel aan de inkom tot ’s avonds laat inkombandjes moest controleren. “Ik ben al zeker twintig jaar niet meer op Graspop geweest, maar door die Duitsers hebben mijn vrienden en ik beslist om nog eens te komen”, zegt Limburger Jochen Hoydonckx (40). “De muziek van Rammstein was in het begin van hun carrière al erg goed, maar hun shows zijn door de jaren heen naar een absoluut topniveau gegroeid. Zeg nu zelf: een band die een kanon in de vorm van een penis op het publiek afvuurt, is toch altijd de moeite om naar te kijken? Rammstein is heel rebels, zonder grenzen te overschrijden.”
Volstrekt anders
Daar is Robby De Ridder (37) uit Lokeren het volmondig mee eens. Terwijl de eerste groepen op het hoofdpodium aan de slag gaan, ligt Robby languit op de Desselse weide op zijn favoriete groep te wachten. “Maar ik luister ook naar andere metalgroepen hoor. Ik heb niet voor niets een T-shirt van Iron Maiden aan.”
Einde van de wereld
Nochtans: die eerste festivaldag reduceren tot de doortocht van Rammstein zou Graspop oneer aandoen, vindt ook de Nederlander Wessel Broekhuis (24), die samen met zijn kameraad Daan Mulder (25) van Amsterdam naar Dessel is gereisd. “Ik luister vaak naar de Noorse black metalgroep Emperor, die net voor Rammstein op het hoofdpodium staat. Die groep viert vandaag de twintigste verjaardag van het album Anthems to the Welkin at Dusk. Als ik dat album hoor, heb ik het gevoel dat ik in het voorste karretje van een achtbaan zit die naar het einde van de wereld dendert. Ik ben naar het hartje van de Kempen gekomen om die magische trip live te ervaren.”