Lang wachten op Rammstein
Na een modderig jaar is deze editie van Graspop een verademing. Niet te heet, niet te nat. Ideale festivalcondities op een uitverkochte vrijdag. De enige echte headliner gisteren was Rammstein, maar daar moesten de festivalbezoekers wel lang op wachten. Want de rest van de dag verliep nogal kabbelend. Evil Invaders, de winnaars van Limbomania in 2013, begonnen ooit op een zijpodium op Graspop als jonge, beginnende band en vrijdag mochten ze openen op de Mainstage. Allesbehalve onverdiend. Zanger Joey en zijn manschappen pakten al vroeg het volk in alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Ze vroegen en kregen een flinke moshpit. In september komt hun nieuwe plaat ‘Feed Me Violence’ uit en het was te merken dat dit schijfje brokken gaat maken. Even nog een hilarisch moment toen de gitarist de frontstage indook om de fans te groeten, maar blijkbaar vergeten was dat er nog een nummertje aan kwam. Hij was iets te relaxed de fans aan het groeten en kwam maar net op tijd terug op het podium aan om een flink orgelpunt te zetten achter een straffe set. Vrijdag was de uitverkochte dag, inclusief combitickets, en dat had alles te maken met hoofdact Rammstein, dat voor de eerst keer op Graspop speelde. Dat had duidelijk ook wel zijn gevolgen voor de rest van de festivaldag. Te weinig geld dus voor meer topacts op vrijdag, maar wel een gezapige, heerlijke zomerdag.
Gaap
Sepultura was er als vanouds bij, maar het liedje dat ze zingen is stilaan over. Inspiratieloos bij momenten, nostalgisch op zijn best. Hetzelfde kan gezegd worden van Blue Öyster Cult. Hip in de jaren zeventig, maar nu allerminst een stek op het hoofdpodium waard. Black Star Riders moest het vooral hebben van hun Thin Lizzy-verleden. Maar laat ons een kat een kat noemen; Thin Lizzy zonder Phil Lynott is géén Thin Lizzy, hooguit een veredelde tribute-band. Het is trouwens een kwalijke evolutie dat tributebands het makkelijker tot de podia van Graspop schoppen dan nieuw of interessant talent. Battle Beast is wel zo’n band. Powermetal van het zuiverste water met een erg sterke frontdame.
Leuk maar niet memorabel was de act van Dee Snider. De zanger van Twisted Sister liet vorig jaar weten dat zijn band het voor bekeken hield, maar zelf was hij nog wel present. De grootste hits van Twisted Sister –genre ‘We’re not gonna take itkregen makkelijk de halve wei aan het zingen en dat maakte meteen één ding duidelijk: Twisted Sister moet nog niet stoppen en Dee Snider blijft een topentertainer. Zelfs op zijn 62ste want het publiek was meteen mee. Epica was smullen voor de liefhebbers en eerlijk gezegd? Dat zijn wij niet. Rammstein beloofde vuurwerk. Helaas niet voor het ter perse gaan van deze krant. Lees er morgen alles over op hbvl.be.