Struinen door een sinister Disneyland

HOBART - Vrijwel nergens ter wereld is de lucht zuiverder dan in Tasmanië. Waar mijn vrouw en ik ons níet aan hadden verwacht, was een culturele climax op het Australische eiland: The Museum of Old and New Art, net buiten Hobart. Dit eigenaardige museum ligt middenin wijndomein Moorilla op het schiereiland Berriedale en is dus omgeven door het water van de Derwent, een rivier waarop je dolfijnen kunt spotten. Zeker als je met de catamaran combat style het museum bezoekt. Het MONA is eigendom van ene David Walsh - nee, niet de Ierse wielerklokkenluider die Lance Armstrong het leven zuur maakte. Deze David Walsh bouwde een vermogen op met kansspelen zoals pokeren en wedden op paardenrennen. In 2011 richtte hij een museum op waarin een deel van zijn kunstbezit is ondergebracht: vijfduizend werken waaronder zowel antieke Egyptische kunst als werk van hedendaagse kunstenaars zoals Damien Hirst, Anselm Kiefer, Wim Delvoye (knijp je neusvleugels dicht voor zijn Cloaca), Berlinde De Bruyckere en de in Sint-Truiden geboren Michel François. Volgens Walsh staat zijn collectie in het teken van twee thema’s: seks en dood. De Australiër omschrijft zijn museum dan ook als een “subversive adult Disneyland”. Een definiëring die we alleen maar kunnen bijtreden. Drie vierde van het kunstlabyrint bevindt zich namelijk ondergronds. Waardoor het geheel een sinistere sfeer uitademt. Helemaal Walsh zijn bedoeling: “Ik wilde een gebouw waarin je kunst ervaart terwijl een constant gevoel van dreiging en griezel je besluipt.” En of dat gelukt is! Het maakte onze avonturen in Cradle Mountain (de fraaiste natuurwandelingen), Bicheno (pinguïns komen er aan land om naar hun nesten te gaan) en Henderson Lagoon (een natuurlijke wildwaterbaan voor jong en oud) er alleen maar intenser op.