“Morgen gewoon weer naar school”
Bronzen Nina Derwael als heldin onthaald
Nina Derwael is weer thuis. De Truiense zette gisterochtend voet op Belgische bodem na een zes uur durende vlucht uit het Canadese Montreal. Daar schreef de gymnaste geschiedenis door brons te veroveren op de discipline brug met ongelijke leggers en zo als eerste Belg een medaille te behalen op een wereldkampioenschap. Het zorgde voor een - naar gymnastieknormen ongewoon grote persbelangstelling en een zeer feestelijke ontvangst door familie en fans. “Ik besef nog niet goed wat mij is overkomen”, straalde de 17-jarige Limburgse bij haar aankomst. Op een maandagmorgen om half negen op de Brusselse luchthaven geraken, het is geen lachertje. Grootvader Benny Lammens en zijn partner Marianne Van Rompay zijn dan ook al om half zeven vanuit Sint-Truiden vertrokken om zéker op tijd te zijn om hun poulain er met open armen te ontvangen. Mét een zwart-geel-rode bloemenketting om de hals en mét hondje Ella op de arm. Het beestje is de reden waarom ze niet zelf mee afgereisd waren naar het WK in Montreal. Iemand moest immers op de zwarte toypoedel van Nina passen.
“Ik heb van Marijke (de moeder van Nina, nvdr.) vernomen dat zij en Nina al gekibbeld hebben over wie hem het eerst zal mogen vasthouden”, grijnst Benny, die wat later ook het gezelschap krijgt van Nina´s nonkel, tante, neef en nicht. Ook een delegatie van de Gymnastiekfederatie komt wat later aangedraafd met enkele kleurrijke bloemenbossen en flessen champagne. Daar zal de bronzen medaillist wel zelf niet van drinken, “want Nina drinkt nooit alcohol”, verzekert opa Benny. “Ze drinkt alleen maar water.”
Nerveuze poedel
Vluchtnummer SN 9552 uit Montreal zou als alles volgens plan verloopt om 8.24 uur landen. Maar de klok geeft intussen al 9 uur aan en er is nog geen spoor van ´s lands grootste turntrots. Als Benny een verlossend berichtje krijgt van zijn dochter dat het vliegtuig geland is, stijgt de nervositeit bij de verzamelde menigte. Ook poedel Ella heeft blijkbaar last van stress. “Ik voel het beestje trillen. Tja, hij is al die drukte niet gewoon, hé”, geeft plus-oma Marianne mee. Om 9.19 uur komt een frêle meisje in rode sweater met medaille om haar nek ietwat verlegen de hoek om wandelen. Ze wordt onthaald met een stevig applaus van de aanwezigen in de aankomsthal. De aanwezige persmeute stormt op haar af. Camera´s draaien, fotocamera´s klikken, knuffels en kussen worden uitgedeeld aan de familie. Iedereen wil een glimp van Nina Derwael, de nieuwe ster in Belgisch turnland.
“Niet verwacht”
“Ik dacht wel dat er een paar cameraploegen zouden zijn, maar deze ontvangst had ik echt niet verwacht”, straalt de 17-jarige. “Leuk om vast te stellen dat iedereen hier zo meegeleefd heeft. Ik heb ontzettend veel felicitaties gekregen. Het doet vooral deugd dat al die geïnvesteerde uren, al dat harde werk, gerendeerd heeft. Als ik kijk naar van waar ik kom, is het ´zot´welke vooruitgang ik al heb gemaakt. Maar ik wil blijven groeien en nog beter worden.” De vlucht van zes uur samen met het tijdsverschil van zes uur heb-
ben haar biologische klok wel grondig door elkaar geschud. “Ik ben echt moe, ja”, knikt Derwael. “Op de vlucht heb ik ook niet al te best kunnen slapen. Ik besef ook nog niet goed wat mij is overko- men. Dat zal de volgende dagen wel gebeuren. Nu wil ik vooral genieten van deze medaille.”
Steppegras met biefstuk
Ook voor moeder Marijke Lammens is genieten nu het sleutelwoord. Zij is zo fier als een gieter op wat haar dochter heeft gepresteerd, maar tegelijk ook opgelucht dat het slopende WK achter de rug is. “De afgelopen week is enorm stresserend geweest. Dat begon al in de kwalificaties, want daar geldt ´alles of niets´. En op de dag van de brugfinale, haar belangrijkste onderdeel, waren we al vanaf ´s morgens aan het nagelbijten.”
Het hoeft niet gezegd dat er een enorme last van de schouders van de familie is gevallen. “Ik hoop dat ook mijn dochter nu tot rust kan komen en nu gewoon weer de tiener Nina kan zijn”, zegt mama Marijke. “Morgen gaan we lekker uitslapen en niets doen. Ik ga in ieder geval niet koken. Nina mag kiezen waar en wat we gaan eten. Ik heb een vermoeden dat het steppegras met biefstuk gaat worden (lacht). Normaal gesproken zou ik morgen (vandaag, nvdr.) opnieuw aan het werk moeten, maar ik denk toch dat ik een extra dagje verlof ga inzetten.”
Terug naar school
Het gaat snel voor Nina Derwael, razendsnel zelfs. Vorig jaar leerde sportminnend België haar kennen op de Olympische Spelen van Rio, waar ze met een 19de plek in de allroundfinale blijk gaf van haar immense talent. Nu zorgt ze met goud op het EK en brons op het WK voor de tweede keer op zeven maanden tijd voor een unicum. Ook moeder Marijke moet zich nog af en toe in de arm knijpen. “Ik dacht dat 2016 al een uitzonderlijk jaar was. Dit jaar doet ze echter nóg straffer. Ongelofelijk. 2017 is blijkbaar Nina-jaar. Maar nu gaan we toch proberen gewoon even normaal te doen.” Voor Nina geldt nu eveneens ´back to reality´. Woensdag zit ze weer in de klas en weldra hervat ze al de trainingen. “Het zal vreemd aanvoelen om opnieuw naar school te gaan, want dat is al van de eerste schooldag geleden. Volgende week begin ik ook weer te trainen. Al zal dat rustig aan gebeuren. Mijn volgende grote doel is pas het EK van volgend jaar in augustus.”
Ik dacht dat 2016 al een uitzonderlijk jaar was. Dit jaar doet ze echter nóg straffer. 2017 is blijkbaar Nina-jaar. Maar nu gaan we toch proberen gewoon even normaal te doen
Moeder Marijke LAMMENS