“Cortisone? Hoe dichter bij de koers, hoe beter”

‘Ozondokter’ zit verveeld met suggestieve berichten aan topsporters als Greg Van Avermaet

Is “ozondokter” Chris M. een dopingarts die de prestaties van topsporters met verboden producten bevorderde? Of wou hij enkel zijn patiënten helpen genezen? Het gerecht meent het eerste, zelf zweert hij bij het tweede. Zijn honderden mails aan sporters als Greg Van Avermaet en Bart Wellens suggereren dat er meer aan de hand was. Dat gaf de dokter uit Rotselaar gisteren zelf toe. Hij riskeert 18 maanden cel. “Wat denk je Chris? Wanneer neem ik best cortisone: dinsdag of donderdag?” Afzender: Greg Van Avermaet. Antwoord dokter M.: “Hoe dichter bij de koers zondag, Greg, hoe beter. Groeten.” Of een mailtje van Mike Thielemans, veldrijder van de tweede garnituur: “Wanneer kan ik langskomen voor een goede grote baxter, dokter?” Leuvens procureur Evi Franco citeerde gretig uit de honderden mails die dokter Chris M. uit Rotselaar tussen 7 januari 2009 en 2 januari 2013 uitwisselde met tal van bekende en minder bekende sporters. Greg Van Avermaet, Bart Wellens, Kevin Hulsmans, Tom Meeusen, Vincent Baestaens, triatleet Bert Jammaer, voetballer Karel Geraerts, de intussen overleden wielrenner Rob Goris, racepiloot Bert Longin, noem maar op: ze zaten allemaal geregeld in de wachtzaal van “ozondokter” M. in Rotselaar. Het was er een komen en gaan van sporters op zoek naar het nieuwe wondermiddel: ozon, ergens in de schemerzone tussen strafbaar en nietstrafbaar. Een wachtzaal die, met zevenduizend patiënten per jaar – naast sporters veelal bejaarden – permanent vol zat. Achterin zijn praktijk: een populair kamertje waar zijn patiënten aan een ozontoestel konden gaan liggen. Bodybuilders, bejaarden, wielrenners: ze gingen heus niet alleen naar dokter M. voor hun ontstoken sinussen, leert het onderzoek.

Het procedé is simpel: beetje bloed aftappen, verrijken met ozongas en terug inbrengen. “Dat proces kan op vier verschillende manieren gebeuren”, duidden zijn advocaten Pascal Nelissen Grade en Toon Muysewinkel. “Gebeurt het intramusculair, is het helemaal niet strafbaar. Gebeurt het intraveneus, dan wel. En voor alle duidelijkheid: dat laatste is hier nooit gebeurd.” Het openbaar ministerie plaatst alles wèl onder één noemer: bloeddoping. “Verboden en dus strafbaar”, zei Franco. Het effect van zo’n therapie, op welke manier toegepast dan ook, is drieledig: het zorgt voor een betere doorbloeding, het is virusdodend en je krijgt er meer energie van.

Schemerzone

Als die mails één ding duidelijk maakten, gisteren op de correctionele rechtbank in Leuven, is dat de sporters op zijn minst de schemerzone opzochten van wat mocht en niet mocht. Dat gaf Chris M. ook grif toe. “Die mails wekken inderdaad de suggestie dat er meer aan de hand was.”

De dokter schetste hoe dat mailverkeer doorheen de jaren tot stand kwam. Wat begon met een vraag van een sporter voor een bloedafname of een onschuldig doktersadvies, werd later een vertrouwensband – getuige het informeel contact met bijvoorbeeld Van Avermaet – waarin al eens afgetast werd wat kon en niet kon. M. doet veel van die mails af als “praat van laaggeschoolde veldrijders.”

Het gerecht verdenkt hem ervan de ozontherapie te hebben toegediend aan minstens dertien sporters. Een tweede verboden dopingpraktijk gaat over het toedienen van injecties met een ijzerpreparaat, Revitorgan en Vaminolact, aminozuren die doorgaans gegeven worden aan prematuurtjes. De verdediging spreekt het gebruik van “grote baxters” resoluut tegen en houdt het op miniflesjes, braafjes in lijn met de voorschreven strikte regels die topsporters moeten volgen.

Dat de openbaar aanklager zei dat de ozondokter “een gevaar voor de jeugd was” en prompt achttien maanden cel vorderde, deels met uitstel, was meer dan een brug te ver voor de verdediging. “Het gaat hier niet om een begeleider die sporters prepareerde”, zeiden zijn advocaten, “maar om een huisarts die patiënten begeleidde in hun herstel. We zitten hier met speurders die zonder enige nuance tewerk zijn gegaan, alles in één strafbaar vakje hebben gestopt en van een mug een olifant hebben gemaakt. De dokter valt absoluut niets strafbaar te verwijten en is slachtoffer van een karaktermoord.”

Op 14 november valt het verdict. Eerder al werden tal van geciteerde sporters vrijgesproken. De dokter zei na afloop niets, en stoof weg, richting zijn patiënten. Deze keer geen sporters, maar bejaarden in het plaatselijke rusthuis.