“Bier, barbecue en vrienden voor het leven”
Zo ging het eraan toe in het ‘Cordon’polioproject
Vier weken lang zat ze met veertien andere proefpersonen opgesloten in het Antwerpse containerdorp waar nieuwe vaccins tegen polio werden getest. Vandaag is Caro Bouten (49) weer ‘vrij’, en geeft ze voor het eerst een blik achter de schermen van het leven in quarantaine. “Het was zálig. Het enige wat moest, was elke dag mijn stoelgang opvangen.” Het sprak tot de verbeelding, het project dat de Universiteit Antwerpen in april aankondigde. Vier weken lang zouden twee groepen van telkens vijftien mensen in quarantaine worden geplaatst in een containerdorp, om twee vaccins tegen polio (kinderverlamming) te kunnen testen. Net als in de VTM-serie ‘Cordon’ waarin een dodelijk virus uitbreekt in een Antwerpse wijk – maar dan echt. Lange tijd losten de dertig deelnemers en de onderzoekers, een elfkoppig team onder leiding van professor en vaccinoloog Pierre Van Damme, weinig over het experiment. Maar Caro Bouten, die in mei als allereerste het dorp introk, vertelt naar aanleiding van het bezoek van koningin Mathilde gisteren nu toch wat meer over het leven in quarantaine.
Boek geschreven
Bouten is verpleegkundige en psychosociale therapeut, en net als alle andere deelnemers Nederlands. Belgen werden in ‘Poliopolis’, zoals het project heette, niet toegelaten omdat zij tijdens hun kinderjaren een ander poliovaccin kregen toegediend. “Voor ik binnenging ben ik uitgebreid gebrieft en psychisch en medisch gescreend. Het project sprak me onmiddellijk aan. Niet alleen omdat ik 10.000 euro zou krijgen, ook omdat een tante aan polio overleed en ik zelf in de sector werk.” Samenleven met veertien onbekenden, in beschermingskledij en weg van familie en vrienden, beloofde spannend te worden. “Maar in werkelijkheid viel het verbazingwekkend goed mee. We hadden maar één dagtaak: onze stoelgang opvangen. Om te kunnen onderzoeken hoe het poliovirus zich ontwikkelt, moesten we elke dag een staal afstaan. Daarnaast was er ook de was en de plas, en moest van tijd tot tijd worden gekuist. Maar voor de rest waren we vrij. We hebben gebarbecued, een bierproeverij gehouden, verjaardagen gevierd. En ik heb de kans gekregen mijn boek af te werken. Zálig.”
Ex-man
Heimwee loerde soms wel om de hoek, vooral naar haar zoon, die 16 werd tijdens haar verblijf in het containerdorp. En er staken weleens spanningen de kop op. “Een van de deelnemers deed me denken aan mijn ex-man, en zeker in het begin kreeg ik de neiging om bepaalde frustraties op hem af te reageren. Dankzij het besef dat dit een gemeenschappelijk project was, is het me gelukt om me daaroverheen te zetten. Het gekke is dat ik in het dorp vriendschappen voor het leven heb gesloten, met mensen die eigenlijk totaal mijn type niet zijn. Maar wat we mee hebben gemaakt, is echt wel speciaal.”
Alle stalen worden geanalyseerd in een labo in het Amerikaanse Atlanta. Tegen eind dit jaar worden de eerste resultaten verwacht van het onderzoek, dat in totaal bijna 3 miljoen euro kost. Het containerdorp zelf blijft nog twee jaar staan, voor gelijkaardige onderzoeken waarvoor quarantaine is vereist.