De jojo van Ecolo
Een goede peiling spreekt de vorige best tegen, anders gaat ze onopgemerkt voorbij. Zonde: zo’n poll kost immers veel, 20 000 euro, onthulde Apache. Tot voor kort steeg de PTB keer op keer en bereikte zelfs de eerste plaats in juni. Het werd stilaan saai, maar o vreugde in medialand: het allerlaatste onderzoek zorgt eindelijk voor een verrassing: volgens TNS zijn het nu de groenen die stunten: vierde in Vlaanderen, derde in Wallonië op een zucht (3 procent) van MR en PS en zelfs tweede in Brussel, na de liberalen. Hoofdreden: de groenen stappen graag in een coalitie, terwijl de PTB de macht schuwt om politiek ‘maagd’ te blijven. Kiezers willen logischerwijze dat hun stem tot iets dient. Plus: het zuiden van het land is niet opeens communistisch geworden, Bart De Wever is de enige die in zo’n fabel gelooft. Nu: is die groene opgang goed nieuws? Verre van zeker. Qua deelname van de ecologisten aan een coalitie hebben Wallonië en Brussel meer ervaring dan Vlaanderen. De groenen maakten nog deel uit van de twee gewestregeringen tussen 2009 en 2014. Balans: niets markant. Ter illustratie: Ecolo beheerde de voor de partij zo belangrijke portefeuille van mobiliteit. Maar het is pas nu dat wordt beslist dat er een treinstation komt in de buurt van de luchthaven van Charleroi. Pas nu dat de pendelaars naar Brussel en Luxemburg toegang krijgen tot de pechstrook als er minstens drie personen aan boord van de auto zitten. Pas nu dat Wallonië en de federale staat voor een doorbraak in het dossier Gewestelijk Expresnet zorgen. De regeringsdeelname van de groenen wordt in het zuiden vooral herinnerd in termen van de explosie van de zonnepanelenschuld. Ook in Vlaanderen weet men hoe dit een reputatie kan schaden.
Het probleem van Ecolo is - nog steeds - het gebrek aan ervaren politiek personeel om de eigen ministers bij te staan. De verkiezingsnederlaag van 2014 heeft dit hoegenaamd niet verholpen. Telkens als Ecolo aan de macht deelneemt volgt er een afstraffing in de stembus, het zogenaamde jojo-effect. Het zegt veel over de waardering van de kiezers voor het geleverde werk. En minder stemmen betekent minder partijfinanciering. 3 jaar geleden zorgde dit tot het ontslag van een 500-tal medewerkers. Om zich goed aan een machtsdeelname voor te bereiden, zoals de N-VA tussen 2010 en 2014 uitstekend deed, is veel geld nodig om de goede mensen aan te werven. Niets daarvan voor de groenen.
Bon, het is nog 20 maanden wachten tot de verkiezingen. Ondertussen zal allicht een andere partij voor een doorbraak in de peilingen zorgen. Op het gebied van onverwachte wendingen stelt België zelden teleur.