“Nooit muziek beluisteren is onmogelijk”
Het Kompas-voorzitter tot islam bekeerd, maar toch nog fan van popmuziek
Luc ‘Mahdi’ Osselaer, voorzitter van Het Kompas, kwam deze week ongewild in het oog van de storm terecht. De vzw organiseerde de omstreden lezing van een ex-rapper en islamprediker, waarin muziek als des duivels werd omschreven. Osselaer, die zich 10 jaar geleden tot de islam bekeerde, nuanceert: “Het ging niet zozeer om de muziek, maar om de plaatsen waar rapmuziek wordt gedraaid. Ik hoop niet dat deze heisa nu alles gaat stuk maken.” “Hopelijk maakt de heisa niet alles kapot”
ZUTENDAAL - Het was een op z’n zachtst gezegd erg bewogen week voor Al Qiblah/Het Kompas. De Genkse vzw kwam in het oog van de storm terecht, nadat het Nederlandse programma ‘Nieuwsuur’ een reportage uitzond over één van hun evenementen. De lezing die ex-rapper Abid Tounssi en islamprediker Ali Houri daar hielden, shockeerde onder meer staatssecretaris Zuhal Demir. Het dwong de vzw om de al lopende lessenreeks van diezelfde Houri stop te zetten. “Hopelijk wordt nu niet alles verbannen naar kelders en achterkamers”, zegt Luc ‘Mahdi’ Osselaer (33), de voorzitter van de vzw, die zich tien jaar geleden bekeerde tot de islam. Luc Osselaer heeft lang getwijfeld voor dit interview. De reportage van ‘Nieuwsuur’ ligt nog flink op z’n maag. De uitspraken van de predikers - “Muziek is des duivels”, “Vermijd plaatsen waar alcohol gedronken wordt” - zijn volgens hem “helemaal uit de context getrokken.” Maar uiteindelijk stemt hij toch toe, om enkele dingen recht te zetten.
Hij ontvangt ons in een T-shirt van de Amerikaanse rockband Guns N’ Roses. Niet meteen wat je zou verwachten van een man die zich tien jaar geleden bekeerde tot de islam, en ondertussen vijf jaar voorzitter is van de vzw Al Qiblah, oftewel Het Kompas. “Voor mijn bekering was ik een heel andere man”, zegt Osselaer. “Ik ging veel op stap en hield me bezig met verkeerde dingen. Alcohol, drugs, vechtpartijen, … Ik kwam op een punt dat ik besefte dat het fout zou aflopen, dat ik in de gevangenis zou eindigen. Ik heb toen de stap gezet om me te bekeren tot de islam. Die interesse was er al sinds mijn zestiende, maar ik had lang het gevoel er nog niet klaar voor te zijn. Ik ben thuis gelovig opgevoed, met een bewustzijn van een God en een schepper. Ik koos uiteindelijk voor de islam omdat die geloofsleer juist aanvoelt.”
Welke rol speelt de islam nu dan in uw dagelijks leven?
“Ik ben actief bezig met het organiseren van evenementen en lessenreeksen. Ik doe mee aan het vasten, ik bid vijf keer per dag, …Ik probeer te doen wat er van een moslim verwacht wordt.”
Op sociale media heet je niet Luc, maar Mahdi. Is dat ook hoe mensen jou aanspreken?
“In de islamitische gemeenschap kennen ze mij als Mahdi, ja. Vlak na mijn bekering heb ik die naam vrijwillig gekozen. Mahdi is de afstammeling van de profeet, die tegen het einde der tijden gaat komen en de komst van de Messias zal aankondigen, en de wereld daarop zal voorbereiden. De be- tekenis is ‘de rechte lijn’. Omdat er zoveel strekkingen zijn, komt hij met de juiste visie. Voor die betekenis heb ik het gekozen, omdat ik vond dat ik van dwaling naar de rechte lijn ging.”
Drie jaar later, in 2012, richtte je de vzw Al Qiblah of Het Kompas op.
“Klopt, samen met vier anderen. Ondertussen zijn we met elf, zowel mannen als vrouwen. Ik vond dat er nood was aan zo’n organisatie, omdat ik als nieuweling merkte dat er heel weinig lessen waren over islam. Dan bestaat het gevaar dat je alles op internet gaat zoeken. Omdat ik niet juist begeleid werd, kwam ik helemaal in het begin ook in contact met die extreme gedachten. Daarna ben ik les gaan volgen bij een Antwerpse imam, en hij heeft mij een juiste visie gegeven. Ik heb er een missie van gemaakt om jongeren daarin goed te begeleiden.”
Deze week kwam die vzw plots in het oog van de storm terecht. Bent u daarvan geschrokken?
“Ja, toch wel. Van de ene dag op de andere stond mijn telefoon roodgloeiend. Ze (de makers van Nieuwsuur,
nvdr.) hebben de boodschap die wij wilden brengen helemaal verdraaid. In de reportage draaide het om die muziek, terwijl het voornamelijk ging om de levensstijl die daarbij aan te pas komt. Denk maar aan verheerlijking van alcohol en drugs, negatieve beeldvorming rond vrouwen, … noem maar op.”
De ex-rapper zei nochtans wel letterlijk: “Het beluisteren van muziek is des duivels.”
“Er zijn verschillende meningen in de islam. Eén daarvan is dat muziekinstrumenten verboden moeten worden. Maar er zijn ook andere visies, die muziekinstrumenten wel toelaten. Dan gaan ze kijken naar de overleveringen van de profeet, maar daar bestaan dan meningsverschillen over. Tounssi is na het afzweren van zijn rapperbestaan van mening dat instrumenten niet toegestaan zijn.”
Maar moet hij dan die mening wel verkondigen voor een jong publiek? Zo zorgt hij toch voor segregatie?
“Tounssi komt zijn persoonlijk verhaal vertellen. Hij zegt niet dat je geen muziek mag luisteren, maar wel dat je niet naar ‘zijn’ muziek mag luisteren. En dan bedoelt hij alles wat daarbij komt kijken, zoals ik net al zei. Vroeger heeft hij opgeroepen tot verkeerde dingen. Dat wil hij nu rechtzetten, en daarom vraagt hij net om daarvan weg te blijven. Dat is zijn mening, en is maar een klein onderdeel van heel zijn lezing.”
Maar voor u kan een moslim dus wel naar muziek luisteren?
“Ik ben daar niet zo streng in. In mijn auto zit zelfs een cd van 2Pac (lacht). Het is jammer dat ‘Nieuwsuur’ ervan maakt dat jongeren helemaal niet naar muziek zouden mogen luisteren. Dat is onmogelijk, want dan kan je helemaal niet meer buiten komen. Dat wordt volgens mij ook niet beweerd in de lezing van Abid Tounssi. Hij bedoelt dat je beter niet naar plaatsen gaat waar muziek wordt gedraaid in het genre van zijn soort rapmuziek destijds. Dan bedoelt hij plaatsen waar drugs wordt gebruikt, alcohol wordt gedronken, waar neergekeken wordt op vrouwen, …”
Dus kan een moslimjongere maar beter niet op café gaan?
“Als daar drugs en zo gebruikt wordt, kunnen ze daar inderdaad beter wegblijven. Daar moeten we onze jongeren toch tegen beschermen, denk ik.”
En wat met plaatsen waar alcohol verkocht wordt?
“Persoonlijk vind ik dat niet realiseerbaar. Waarom zouden wij niet op plaatsen mogen komen waar alcohol geserveerd wordt? Dan mag ik niet in een frituur binnen, dan kan ik niet
naar de supermarkt gaan, … Dat is niet leefbaar. Die wet kan je hier in het Westen niet toepassen.”
Dat is wel wat tijdens die lezing gevraagd werd van jongeren.
“Ik denk niet dat zij bedoelden om helemaal niet op die plaatsen te komen. Want dat is onmogelijk. Al wordt dat nu wel eruit gehaald door de makers van de reportage.”
Zou het niet beter zijn dat allochtone moslimjongeren en autochtone jongeren samen op café gaan? De ene kan frisdrank drinken, en de andere een pintje.
“Tuurlijk kan dat wel. Ik ga ook met mijn familie uit eten en drinken. Mijn familie drinkt wijn, en ik zit daarbij aan tafel met een cola of een tonic. En ik ben er vrij zeker van dat Abid Tounssi ook zo redeneert.”
De reportage toonde ook reacties uit het publiek. Iemand noemde muziek harddrugs, een meisje sprak zelfs over ‘hervallen’ als ze toch eens naar muziek luisterde.
“Wat die personen zeggen, daar kan ik me niet over uitlaten. Waarom dat meisje het woord ‘hervallen’ gebruikt, dat weet ik niet. Ik heb de lezing van Abid Tounssi gezien voor ik hem uitnodigde. Voor mij ging het helemaal niet om luisteren naar muziek, wel om een emotioneel verhaal over zijn levensstijl. Zijn echte boodschap is eigenlijk dat wie oproept tot iets slechts, de zonde draagt als anderen die oproep volgen. Fouten rechtzetten, daar draait het ook om.”
Er was ook veel te doen rond het feit dat mannen en vrouwen apart zaten tijdens de lezing. Is dat altijd zo bij jullie evenementen?
“Heel veel moslims willen zelf het liefst apart zitten. Sommige moslima’s zitten liever niet tussen mannen, andere hebben daar geen problemen mee en zitten liever gemengd. Wat wij altijd doen, om iedereen tevreden te stellen, is de keuze laten. Er zijn plaatsen voorzien voor mannen, voor vrouwen én gemengd. In de reportage hebben ze dat totaal niet getoond. Ook tijdens de receptie lopen mannen en vrouwen door elkaar, praten en lachen ze met elkaar. Die momenten zijn ook gefilmd, maar werden niet getoond. Dan wordt ook nog eens de nadruk erop gelegd dat mannen vooraan zitten en vrouwen achteraan. Maar ik heb de makers nog gezegd dat we meestal links-rechts doen, als de zaal het tenminste toelaat. Maar daar hebben zij echt hun voeten aan geveegd, en dus heb ik echt het gevoel dat ze met