Feest met Samson & Gert
20 JAAR LATER
ANTWERPEN - Een zingende hond die 18.000 volwassenen de polonaise laat dansen. Verpleegsters, ingenieurs en IT’ers die luidkeels zingen over hun “liefde voor de juf van fysica”. Throwback Thursday in het Sportpladijs was tegelijk bevreemdend en overweldigend. “Feestje van de eeuw”, aldus het publiek.
Dat nostalgie scoort, is geweten. Dat Throwback Thursday vier Sportpladijzen – “Sportpaleizen, Samson” – zou vullen, een berekende gok. Maar de manier waarop een kleine 18.000 fans, vooral twintigers en jonge dertigers, gisteravond opgingen in de sfeer, was ongezien. Het is van de passage van Dimitri Vegas en Like Mike geleden dat de stoeltjes in de tribune zo onbenut bleven. Denk ook aan het Schlagerfestival, met een schaamteloze polonaise hier en daar. Geen slettensletsen onder de fans, en nette hemdjes en truien in plaats van verkleedkleren, maar genoeg animo voor een enkeltje richting verleden. “Ik was verliefd op de juf van fysica”, heeft iets bevreemdends uit de mond van duizenden IT’ers, ingenieurs en verpleegsters.
Spring stond bovenaan het verlanglijstje van velen. Maar voor de cast was het lang niet evident om die hype weer te omarmen. “Negen jaar geleden worstelde ik enorm met mijn geloofwaardigheid. Ik was nog jong en vreesde voor een imagoprobleem. Dat heeft mee tot het einde van Spring geleid”, zegt Jelle Cleymans. “Het heeft een tijdje geduurd eer ik me realiseerde dat dat eigenlijk een belachelijke reden is om niét te doen wat ik graag doe. Sindsdien lig ik minder wakker van de mening van die zelfverklaarde kunstpausen.”
Worstelen met baard in keel
“Nu pas, door hier te staan, beseffen we wat voor een impact we hebben gehad”, klinkt het bij de acteurs van W817, onder wie Aaron Wade en Britt Van der Borght. “Ik word aanbeden als een tieneridool, hoe onwezenlijk is dat niet?”, aldus Jenne Decleir. Goed nieuws voor de fans: de cast van W817 speelt momenteel met het idee van een reboot van de reeks.
Toegegeven, her en der bladderde het vernis al eens van de nostalgie. Bij de artiesten van het Junior Eurovisiesongfestival, bijvoorbeeld. ‘Tocht Door het Donker’ van Thor worstelde met de baard in de keel, de jodel van Laura Omloop is ergens in
2009 zoek geraakt.
En de terugkeer van de Ketnetkroket, dat legendarische spelletje van weleer, bleek iets minder legendarisch dan gedacht en las vooral goed op papier. Maar het waanzinnige enthousiasme van het publiek plamuurde die barstjes weer dicht. Samson en Gert hadden die voorzet alleen nog binnen te kopen, met louter liedjes van meer dan tien jaar oud. Zelfs de speech van de burgemeester werd woord voor woord mee gescandeerd – het kreeg bijna iets religieus. Nog een opmerkelijke vaststelling: zelden werd in het Sportpaleis zo weinig alcohol gedronken. Dat bevestigden de verantwoordelijken van elk drankstandje. De fans zelf waren dan ook bijna una- niem: “Water of cola, dat volstaat om ons te amuseren.” Dat was dan misschien nog het grootste verschil met dat Schlagerfestival. Throwback Thursday had iets van een hype die zichzelf is gaan voeden. Met een programma op het podium dat niet helemaal correspondeerde met het enthousiasme in de zaal. Maar dat wordt irrelevant als iedereen het eens is: “Feestje van de eeuw.” Het zou te gek zijn als dit geen vervolg krijgt.