“Met eigen jeugd hogerop”
Maasland NO met twee 17-jarigen in de basis
Maasland NO is sinds zijn ontstaan nooit hoger geëindigd dan negende in het eindklassement, maar dit seizoen loopt het als een trein. “Dankzij een gezonde mix van ervaren spelers en eigen jeugd”, pronkt trainer Davy Schetz.
Davy SCHETZ T1 van Maasland NO Doorstroming van de jeugd, dat was de reden waarom Davy Schetz werd binnengehaald. “Ook bij mijn vorige club SSD Opoeteren waar ik zeven seizoenen vertoefde, moest ik vooral met eigen jeugdspelers werken”, zegt de man die aan zijn tweede seizoen Maasland NO bezig is. “Met succes overigens want met die gasten werd ik kampioen. Maar omdat ik na zeven seizoenen toe was aan een nieuwe uitdaging, mijn zoontje hier voetbalde en ik hier woonde, was Maasland NO een logische volgende stap.” “Hier lag meteen een plan op tafel”, zo duikt Schetz terug in de tijd. “Op vijf seizoenen tijd doorstoten tot tweede provinciale én zo veel mogelijk jeugdspelers integreren. Die eerste doelstelling is al wat bijgesteld. Alhoewel die ambities niet echt opgeborgen zijn, is er geen sprake meer van een must. Maar die tweede doelstelling zijn we wél aan het bereiken. Bij de ruim tweehonderd jonge voetballertjes en hun ouders zijn de verwachtingen hoog gespannen. Dat provinciaal voetbal heeft voor een serieuze push gezorgd. Nu moet daar een vervolg aan gebreid worden door steeds meer jongeren in het eerste elftal te integreren. Dat het mogelijk is, bewijzen we nu al. Met onze tweede stek én die basisplaats voor twee 17-jarigen.” Die twee youngsters die trainer Schetz bedoelt, zijn Dries Boonen en Yassin Chadli.
“Na Ophoven ben ik via Kesse- nich bij Maasland NO beland”, zo stelt Boonen zich voor. “Dit seizoen startte ik bij de U21 maar toen trainer mij in de oefenpot op Grote Brogel in de eerste ploeg dropte, deed ik het blijkbaar zo goed dat ik nu al aan mijn tiende basisstek toe ben.”
Het verhaal van Yassin Chadli is nog net iets straffer. “Ik startte hier bij de U7 om vervolgens zes seizoenen bij KRC Genk te vertoeven”, lacht hij. “Omdat ik daar net iets te kort kwam, miste ik plots spelvreugde. Ik keerde dan ook terug naar de oude stal. Dat ik nog maar aan vier basisplaatsen toe ben, is te wijten aan het feit dat ik van de zomer tot eind augustus in Marokko vertoefde. Ik heb dus hard moeten knokken om mijn plaats op te eisen. Sta ik nu zelfs in de ploeg van de maand november? Dat is keitof! Het is de ideale motivatie om keihard verder te werken.” Realistisch als ze zijn weten beiden nochtans dat de weg nog lang is. “Vooral in de zestien kan het nog beter”, zo klinkt het nuchter in koor. “Daar moeten we nog cooler worden.”
Zondag in de Maaslandse derby misschien?
Dat provinciaal jeugdvoetbal zorgt voor een serieuze push