“IK BEN WEER WEDSTRIJDFIT”

Leandro Trossard wil morgen na bijna vier maanden afwezigheid rentree vieren

Hij zou twee tot hoogstens drie weken aan de kant moeten blijven met een kleine spierscheur. Maar de blessure, die Leandro Trossard in augustus opliep tegen Charleroi, sleepte bijna vier maanden aan. Morgen hoopt de Maaslander een streep te trekken onder een moeilijke periode. “Ik ben wedstrijdfit en hoop om tegen Eupen weer een aantal minuten op het veld te staan.” Leandro Trossard, die maandag zijn 23ste verjaardag vierde, kan zich de vermaledijde fase tegen Charleroi nog levendig voor de geest halen. “Er schoot iets in mijn rechterdij, op het moment dat ik de bal van de linker- naar de rechterflank stuurde. Ik probeerde daarna nog de voorzet af te werken, maar merkte al snel dat het ernstig was.”

Toch viel de eerste diagnose nog mee. Door een interlandbreak zou je maar een wedstrijd of twee moeten missen.

Trossard: “Op de foto’s bleek ik slechts een scheurtje van een centimeter te hebben opgelopen. Ik voelde me ook snel beter. Ik bouwde rustig op, kende een kleine terugval maar was uiteindelijk bijna speelklaar, toen ik half september op training opnieuw uitviel. Op een heel rare manier. Ik kon al een poos vrijuit op een bal trappen, maar scheurde de quadriceps opnieuw bij een rustige plaatsbal met de binnenkant van mijn voet.”

De schade was nu een stuk groter.

“Verder onderzoek wees ook uit waarom het herstel zo moeilijk was verlopen. Uit nieuwe foto’s bleek dat niet alleen de spier maar ook de pees geraakt was. En dat het niet om een horizontale maar om een verticale scheur ging. Daarom had ik geen hinder ondervonden bij de minder explosieve oefeningen.”

Uiteindelijk werd de prognose van zes weken extra inactiviteit ook een onderschatting. Het werd december, je moet bijzonder frustrerende maanden achter de rug hebben.

“Het is verschrikkelijk om je energie niet kwijt te kunnen op een voetbalveld. Je moet voorzichtig opbouwen op training en hebt geen wedstrijden als uitlaatklep. Je leeft ook voortdurend in onzekerheid, hebt schrik om te hervallen.”

Is die angst nu volledig weg?

“Heel soms schiet het op training nog eens door mijn hoofd. Maar het is meteen weer weg en belemmert me niet. Ik ben al een hele week vol gegaan en voel me ook goed in mijn vel. Gelukkig heb ik vrij veel conditioneel werk kunnen doen tijdens mijn revalidatie, testen wijzen ook uit dat het op dat vlak heel goed zit. Ook het resultaat van het laatste medisch onderzoek was prima. De scheur is helemaal weg en ook de krachtmeting gaf het verhoopte resultaat. Het enige wat ik dus nog mis is matchritme. Daarom hoop ik morgen al even op het veld te staan. En daarna woensdag opnieuw in de beker.”

Hoe beleefde je langs de zijlijn de sportieve malaise bij de club?

“Je voelt je machteloos, als je er zelf niets aan kan verhelpen. Maar ik weiger de situatie zwart in te zien. Twee thuisoverwinningen tegen Eupen en Waasland-Beve- ren en dan staan we mogelijk weer in de top zes en zitten we in de kwartfinales van de beker. Heel de spelersgroep is zich bewust van de ernst van de situatie.”

Ik hoop snel weer mijn beste niveau te halen om met Genk voor de prijzen te gaan. We zijn nog maar begin december, alles is nog mogelijk

Heb je het gevoel dat jullie een stap extra moeten zetten voor de werkzekerheid van je trainer?

“Je speelt nooit alleen voor de trainer, ook voor jezelf, de club en de supporters. Ik vind het niet correct om de mindere resultaten zomaar in de schoenen van de trainer te schuiven. Je moet ook als speler voor de spiegel gaan staan. Bovendien heeft de zware blessurelast ons zeker punten gekost. Niet alleen vielen er dragende spelers uit, op een sleutelpositie vielen ook de alternatieven uit. Los dat maar eens op als trainer, je hebt voor het evenwicht spelers nodig die vooral denken in functie van balverlies.”

Hoe is het eigenlijk met Sander Berge? Jullie hebben mekaar kunnen troosten tijdens de revalidatie.

“We hebben zelden samen getraind, omdat ik een stuk verder stond in de revalidatie. Maar we hebben natuurlijk wel heel veel met mekaar gepraat. Mekaar voorgehouden dat je niks kan forceren in de

revalidatie. Je moet geduldig zijn maar dat is verdomd moeilijk.”

Zeker als je de competitie hebt aangevat met enorm hoge verwachtingen. Dit moest na de straffe lente van 2017 jouw seizoen worden.

“Dat kan nog altijd. Ik hoop snel weer mijn beste niveau te halen om met Genk voor de prijzen te gaan. We zijn nog maar begin december, alles is nog mogelijk.”