“Medaille zou mooi zijn”
Raf (34) en Kristof (42) verdedigen Limburgse eer op Winterspelen voor getransplanteerden
Raf Dubois (34) uit Opglabbeek kreeg in 2003 een nieuwe lever. Kristof Maesen (42) uit Hechtel-Eksel heeft sinds 2013 een donornier. Samen met zes andere getransplanteerden verdedigen ze vanaf zaterdag de Belgische eer op de World Transplant Games in het Zwitserse Anzère. “Het is de eerste keer dat we met een Belgische delegatie naar de Winterspelen voor getransplanteerden trekken”, zeggen ze. “Geen idee hoe hoog het niveau is, maar een medaille zou mooi zijn”, lacht Raf. Samen hebben ze al meermaals de Mont Ventoux beklommen tijdens Transplantoux. Elk jaar in september nemen ze deel aan de Zwintriathlon. Maar van 6 tot 13 januari is het tijd voor een nieuwe uitdaging: dan trekken Limburgers Raf Dubois en Kristof Maesen met een delegatie van acht Belgen naar Zwitserland voor de World Transplant Games. De Winterspelen voor getransplanteerden, met 160 atleten uit 25 verschillende landen, inclusief olympisch dorp en openingsceremonie. Beide nemen ze deel aan vier skidisciplines waaronder slalom en reuzenslalom. “En voor ons plezier doen we ook nog mee aan curling en een run met sneeuwschoenen”, lachen ze.
Drie nieren
Kristof heeft al sinds zijn jeugd nierproblemen. In 2013 werd hij getransplanteerd: zijn vrouw stond één nier af. “Alles was redelijk onder controle zonder dialyse, tot mijn bloedwaarden te slecht waren”, vertelt de Hechtelaar. “In 2010 ben ik gestart met thuisdialyse, drie jaar later moest ik op zoek naar een donor. Zowel mijn mama als mijn vrouw hebben zich kandidaat gesteld. Ze hebben alle testen ondergaan en mijn vrouw kwam er als beste optie uit. In april 2013 ben ik getransplanteerd. Dat is heel goed verlopen, ook de revalidatie. Ik heb drie nieren nu: twee slechtwerkende en één supernier van mijn vrouw. Bij een niertransplantatie laten ze je slechte nieren zitten. Mijn nieuwe zit vooraan, aan de blaas. Daarom moet ik wel opletten met contactsporten. Maar voor de rest is sporten geen probleem. Vroeger heb ik heel veel gesport, maar het is stilletjes achteruitgegaan. Op het einde was ik altijd moe, futloos. Sporten kwam er niet meer van. Vanaf de dialyse ging het wat beter en sinds de transplantatie ben ik helemaal de oude.”
Acuut
Raf was altijd heel gezond. Tot hij in 2003 een acuut leverfalen kreeg. “Ik heb nooit problemen gehad, maar door een allergische reactie op antibiotica viel mijn lever uit”, vertelt hij. “Ik moest meteen getransplanteerd worden. Een nier die niet werkt, kan je opvangen met dialyse. Een lever stopt gewoon met werken. Vrijdag werd ik op de wachtlijst voor een nieuwe lever gezet, zondag ben ik getransplanteerd. Maandag zou ik niet gehaald hebben. Omdat ik zo jong was en het zo acuut was, hebben ze mij helemaal bovenaan de lijst gezet. Ik heb heel veel geluk gehad dat ze zo snel een donor met de juiste bloedgroep gevonden hebben. Ik leef sinds 2003 eigenlijk in mijn extra tijd. Mijn lever was drie keer zo groot, wit en keihard toen ze hem eruit gehaald hebben. Een levende donor ging bij mij niet, omdat mijn lever volledig was uitgevallen. Ik sportte heel veel, ik voetbalde op een bepaald niveau. Plots ging niets meer.”
Skiles
Toch kon ook Raf na zijn revalidatie weer sporten. Meer nog: sporten is zelfs heel goed voor hem. “Hoe meer ik sport, hoe minder medicatie ik moet nemen”, zegt hij. “Als ik een tijdje niets doe, zien ze het aan mijn bloedwaarden. Dan krijg ik van Leuven naar m’n voeten. (lacht) Daarom is het goed om een uitdaging te hebben: dan moét je sporten.”
Het was Raf die het initiatief nam om met een Belgische delegatie naar de Winter Transplant Games te trekken. “De Belgen hebben wel al vaker meegedaan met de Zomerspelen, maar de Winterspelen zijn nieuw voor ons land”, zegt hij. “Toen ik in Zwitserland was om skiles te geven, heb ik Lis leren kennen. Zij is zelf levergetransplanteerd en zit in het bestuur van de Winterspelen in Anzère. Zij heeft ons uitgenodigd. Een half jaar geleden hebben Kristof en ik beslist om ervoor te gaan. Met de steun van onze artsen in Leuven. Er gaan twee verpleegkundigen mee. Ook professor Diethard Monbalieu, de transplantatiechirurg van het UZ Leuven, komt naar Zwitserland.”
Berekend risico
Zowel Raf als Kristof hebben jaren ski-ervaring. Nu volgen ze les op de skipiste in Peer. “We doen oefeningen om onze techniek bij te sturen”, zeggen ze. “Andere atleten die meedoen aan het langlaufen of de biatlon, zijn in de Ardennen gaan trainen. We zijn allemaal ervaren sporters. Al weten we niet goed wat we moeten verwachten. Het niveau van de Zomerspelen ligt vrij hoog. Maar voor de Winterspelen weten we het niet. Het is een speciale competitie voor getransplanteerden, inclusief medailles. Als je weet dat skilanden als Zwitserland en Frankrijk ook deelnemen, zal de kans op een medaille wel klein zijn.”
“Al wil ik wel voor een medaille gaan”, lacht Raf. “We kunnen het niet laten om voor het beste te gaan”, beaamt Kristof. “Ik ben niet extra voorzichtig. Ik noem het een beetje een berekend risico.”
“Al mag het niet ten koste van alles gaan”, besluit Raf. “We moeten naar ons lichaam luisteren. Als het dit jaar niet lukt, gaan we volgend jaar voor de medaille.” (lacht)