“Parijs-Roubaix is realistische jongensdroom”
Philippe Gilbert wil met Milaan-Sanremo en ParijsRoubaix zijn collectie van vijf monumenten volledig maken
Geschiedenis schrijven: daar is het Philippe Gilbert nu om te doen. Na Rik Van Looy, Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck wil hij de vierde renner ooit worden die alle vijf de wielermonumenten won. “Alleen MilaanSanremo en Parijs-Roubaix ontbreken nog”, zegt de nieuwe patron van Quick Step Floors. “Als kind wou ik dat al. Ondertussen is het een realistische jongensdroom, ook al wordt het niet makkelijk.”
De nieuwe patron
De voorbije vijftien jaar zoog Boonen altijd alle media-aandacht naar zich toe tijdens de ploegvoorstelling van Quick Step Floors. Nu was het Gilbert die in Calpe de rol van zijn gestopte generatiegenoot overnam. Tijdens de presentatie werd de ex-wereldkampioen ook als allerlaatste aan het woord gelaten. “Dat is altijd een heel speciaal gevoel”, gaf de 35-jarige veteraan van Quick Step Floors toe. “Ook al omdat dit ’s werelds beste ploeg is in de klassiekers, de koersen die ik het liefst rijd. Het speelde natuurlijk mee dat ik vorig jaar meteen tot twee keer toe toesloeg in topkoersen. Dan krijg je meteen veel meer respect. En ook al is niet enkel Tom weg - ook Kittel, Trentin, enzovoort vertrokken - onze groep is nog altijd heel sterk. Ik voel me hier goed.”
De loterijspeler
Niet dat Gilbert na zijn krachtpatserij in de Ronde van Vlaanderen en een al even indrukwekkende Amstel Gold Race op zijn 35ste van plan is om stilaan uit te bollen. Milaan-Sanremo van 17 maart is de eerste afspraak. “Dat wordt een belangrijke dag. Het is de moeilijkste klassieker om te winnen, maar onze Eddy Merckx is er wel zeven keer in geslaagd. Blijkbaar is het toch niet zo moeilijk... (schatert) Ik werd in 2008 en 2011 derde, werd in 2007 met Riccó op 1,1 kilometer van de streep teruggepakt… Het frustrerende is dat je je er ongenaakbaar kan voelen, maar toch niet in de eerste tien eindigt. Het is anders dan in Luik of in Lombardije, waar de sterkste altijd wint.”
De kasseivreter
Vorig jaar al wou Philippe Gilbert in de roes na de Ronde van Vlaanderen alsnog Parijs-Roubaix rijden, maar toen hield Lefevere hem aan zijn programma. Hij won een week na de helletocht de Amstel. Nu staat 8 april even rood omcirkeld als 17 maart. Ook al heeft Gilbert slechts één ParijsRoubaix gereden, elf jaar gereden. “Dat was bij Française des Jeux en dan nog zonder ambities. Maar ik heb wel veel naar de voorbije edities gekeken. Het gebeurt dikwijls op dezelfde plaatsen. En met Steels, Peeters en Lefevere hebben we in de staf voldoende métier.” “Ik vind ook dat ik in mijn carrière een heel logische keuze heb gemaakt. Eerst wou ik Luik en Lombardije winnen omdat je daar lichter voor moet zijn en moet kunnen klimmen. In de Ronde en Roubaix gaat het meer om de power, daar moet je sterk zijn. Omdat ik meer aankan dan alleen deze klassieker, wachtte ik alleen al om het risico op valpartijen zo lang om deze topkoers te rijden. Misschien moet ik ParijsRoubaix wel met een gsm in de achterzak rijden om Tom Boonen om advies te vragen. (schiet in de lach) Sinds hij gestopt is, hoorde ik hem nog niet. Hij is met andere dingen bezig. Dat is logisch. Ik
Sanremo is de moeilijkste klassieker om te winnen, maar Merckx is er wel zeven keer in geslaagd. Blijkbaar is het toch niet zo moeilijk...
Patrick Lefevere
Philippe GILBERT hoop wel dat Boonen naar Roubaix komt kijken.”
De ervaren gids
Gilbert slaapt op deze stage samen met het 22-jarige Britse klimmertje James Knox, een neoprof. “Ik vind het tof dat hier de beste talenten van de wereld rijden. Ik probeer ook altijd een voorbeeld te zijn voor de jonge kerels. Dat begint met goesting te tonen en zelf keihard gemotiveerd te gaan trainen, maar ook aan te duiden hoe belangrijk sociale media zijnvoor onder andere de sponsors. Als de jongeren erom vragen, geef ik advies. Als ik over tien jaar in de zetel naar de koers lig te kijken, kan ik zeggen: Ik lag nog op de kamer met dat kereltje, ondertussen heeft hij al vijftig overwinningen.”
De nederige helper
Gilbert weigert op de feiten vooruit te lopen, maar het lijkt erop dat hij ‘zijn’ thuiskoersen, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik volledig in steun van Alaphilippe zal rijden. “Het is te vroeg om daarover te spreken. Alles hangt af van hoe zwaar het voorjaar dan al was. Als het koud is, regent en hard waait, dan kan het zijn dat je pas de dinsdag gerecupereerd bent van een topkoers. Dat maakt dat je misschien minder reserve hebt voor de Ardennen. Maar ik ben geen kerel die fysiek en mentaal enkel toeleeft naar Parijs-Roubaix. Ik wil ook nog andere koersen winnen dit jaar en ook een grote ronde rijden. Het enige dat vaststaat, is dat ik in Murcia begin en aansluitend de Ronde van de Algarve rijd voor het Belgische openingsweekend.”
De eeuwige aanvaller
De ex-wereldkampioen is blij dat hij in de herfst van zijn carrière eindelijk in een ploeg zit die niet alleen WorldTourpunten sprokkelt, maar koerst om te winnen. “Dat doen we altijd en overal. In een grote ronde hebben we geen kandidaat-eindwinnaar, maar elke dag hebben we iemand die kan winnen. Dat is onze sterkte. De ene dag werk je voor renner x, en de volgende rit werkt x voor jou. We koersen ook altijd heel agressief. Nog een geluk dat wij in het peloton zitten, anders reden ze elke dag twee aan twee tot de meet om te sprinten.
De altijd hongerige veteraan
Toen Gilbert vorig jaar overstapte van BMC naar Quick Step Floors, leek het erop dat hij nog drie jaar op WorldTourniveau zou rijden en daarna nog wat zou gaan afbouwen in een kleinere ploeg. Gisteren sprak Gilbert heel andere taal. “Ik heb er zelfs nog geen moment over nagedacht of ik bij Patrick Lefevere mijn carrière beëindig. Ik voel me nog heel jong in het hoofd. Ook al omdat ik mooie doelen voor ogen heb. Je gaat me ook niet horen zeggen dat ik direct stop als ik in mijn opzet slaag om die twee mooie koersen te winnen. Wie weet koers ik nog op mijn veertigste?”