“Het leeftijdsverschil? Lis
Langeafstandsrelatie, over hun kinderen, het leeftijdsverschil romantiek en
14 februari, Valentijn. Dé dag der geliefden. Toch kunnen Wout Wijsmans (40) en Lise Van Hecke (25) - sinds eind 2016 hét volleybalkoppeltje - vandaag niet samen zijn. Terwijl de sportief directeur van Noliko Maaseik met zijn team in Izmir vertoeft voor de Champions League, moet zijn Oost-Vlaamse vriendin trainen bij het Italiaanse Pesaro. “Geen ramp. Valentijn is voor ons niet op die ene specifieke dag. Alle andere dagen zijn zeker zo belangrijk”, zeggen Wout en Lise, tijdens een openhartige babbel in hartje Maaseik. Een gure wind raast over de Markt in Maaseik. Terwijl een ijverige parkeerwachtster al volop bonnetjes aan het uitschrijven is (we hebben maar snel een ticketje genomen), komen Wout Wijsmans en Lise Van Hecke, hand in hand, de winkelstraat afgewandeld. “Ik woon hier vlakbij”, zegt Wout. “Vlak tegenover onze voorzitter, Mathi Raedschelders.”
Lise, die met het Italiaanse Pesaro al zo goed als zeker is van deelname aan de play-offs, is slechts twee dagen in België. Wout heeft het als sportief directeur dan weer gigantisch druk met Maaseik: de wedstrijden (Champions League, bekerfinale, competitie) volgen elkaar in razend tempo op. Toch maakt het koppel nog tijd voor een interview. We nestelen ons in een gezellige bar, met uitzicht op het beroemde standbeeld van de broers/schilders Jan en Hubert Van Eyck.
We zullen maar beginnen bij het begin. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Wijsmans: “Heel toevallig eigenlijk, in het najaar van 2016. Ik had met een vriendin afgesproken om iets te gaan eten. Zij vroeg me of ze andere vrienden mocht meenemen. En één van hen was Lise. Ik kende haar alleen van naam, uit de krant. Meer niet. Ik zat toen ook nog volop in een scheiding. Al wist bijna niemand dat.”
Van Hecke: “Ik kende Wout uiteraard van naam, door zijn prestaties. Ik wist ook dat hij getrouwd was en twee kinderen had. Geen optie dus, dacht ik (lacht). Die eerste kennismaking verliep aanvankelijk wat stroef. Maar eens we aan het babbelen raakten, was er al snel een klik.”
Wijsmans: “We hebben daarna nog enkele keren afgesproken en zijn zo naar elkaar toegegroeid.”
Hoe moeten we ons zo’n eerste date voorstellen? Babbelen over volleybal, volleybal en volleybal?
Van Hecke: “De eerste gesprekken gingen uiteraard over volleybal. Maar hoe langer we samen waren, hoe minder het daarover ging. We hebben elkaar leren kennen door het volleybal, maar onze relatie draait niet om onze sport.”
Er is een leeftijdsverschil van 15 jaar tussen jullie. Is dat nooit een struikelblok geweest?
Van Hecke: “Natuurlijk heb ik me daar in het begin ook wel wat vragen over gesteld. We hebben er dan ook veel over gesproken. Maar al snel werd duidelijk dat het geen obstakel was. We volgden gewoon ons hart.” Wijsmans: “Uiteraard waren er negatieve reacties van de buitenwereld. Niet rechtstreeks, wel achter onze rug. Maar Maaseik is zo klein dat je toch alles te weten komt (lacht). Ach ja, zolang wij gelukkig zijn en de kinderen oké zijn, is alles prima.”
Lise VAN HECKE
Je hebt er inderdaad een heel ‘pakket’ bijgekregen: Emma (10) en Jules (8), de twee dochters van Wout. Verliep dat vlot?
Van Hecke: “Eigenlijk wel, ja. In het begin was het wat meer afstandelijker, maar dat is niet meer dan normaal. We hebben niks geforceerd, zijn stap per stap naar elkaar toegegroeid.”
Wijsmans: “Lise is daar veel beter en volwassener in dan ik. Ik wil alles veel te rap doen. We zijn vanaf het begin heel open geweest naar de kinderen toe. Jules en Emma hebben haar eigenlijk snel geaccepteerd. Intussen verloopt het super. Ze vragen constant wanneer Lise nog eens afkomt. Ze hangen veel meer aan haar dan aan mij. Zelfs als ze ’s morgens opstaan, moet Lise kiezen welke kleren ze aandoen.”
Van Hecke: “We hebben een heel goede band nu. Niet, dat ik me hun mama voel. We spreken Engels en dan zeg ik: jullie zijn mijn buddy’s, mijn maatjes.”
Engels? Wat is er mis met Nederlands?
Wijsmans: “Helemaal niks. Maar met de kinderen spreken we meestal Engels. Dat is zo gegroeid. Mijn ex is een Tsjechische die geen Nederlands sprak en we
Wout WIJSMANS woonden in Italië. Het eerste jaar spraken we Italiaans, nadien altijd Engels. Emma en Jules spreken ook Nederlands, maar Engels is thuis de voertaal geworden.”
Als jullie elkaar zouden beschrijven in drie positieve eigenschappen, welke zijn dat dan?
Van Hecke: “Attent, lief en
Wijsmans: “Voilà, mensen die mij niet kennen zouden zeggen dat dat onmogelijk is. Nu ja, ik ben ook niet de meest sociale gast. Ik ben niet de persoon die uit het niets zomaar met iedereen gaat praten.” Van Hecke: “Daar is al aan gewerkt hé (lacht). Wout geeft soms de indruk niet zo geïnteresseerd te zijn of open te staan voor sociaal contact. Maar zoals ik hem ken is dat net het tegenovergestelde.” Wijsmans: “Lise is attent, lief en eerlijk (hilariteit). Ah, ik mag niet hetzelfde zeggen. Lise is natuurlijk knap. Daarnaast is ze open, grappig en eerlijk, rechtuit. Ik heb dat ook nodig, iemand die niet altijd meegaat in wat ik wil.”
En de mindere kantjes?
eerlijk.” Van Hecke: “Wout is ontzettend koppig. Als hij niet akkoord gaat, moet je al een gigantische argumentatie hebben om hem van gedachten te doen veranderen. Of we soms ruzie hebben? Euh, het klettert soms wel eens. Door de afstand is het dan niet altijd even gemakkelijk om het uit te praten via telefoon of Facetime.” Wijsmans: “Lise mag wel wat meer zelfvertrouwen hebben. Zowel op volley- als privévlak. Ze onderschat zichzelf. Zeker in de sport. Veel Italiaanse opposites zijn zo krachtig dat ze bij wijze van spreken met de mannen kunnen meedoen. Lise heeft die troef niet, maar is wel heel allround en verstandig. Ze mag echt wel wat meer overtuigd zijn van wat ze kan.” Van Hecke: “Ik ben altijd een twijfelaar geweest. In het volley maar ook op school. Ik heb altijd bevestiging nodig. Ik haal die eerder uit resultaten. Het helpt niet als iemand zegt dat ik goed bezig ben. Ik moet dat zelf ondervinden.”
Denken jullie aan kinderen en trouwen?
Van Hecke: “Over kinderen praten we soms, maar we hebben nooit gezegd: dat moet ooit. Ik heb ook nooit een kinderwens gehad. Ik weet ook niet of ik dat binnen enkele jaren nog zal willen. Het kan, maar op dit moment ben ik gelukkig zoals het is.” Wijsmans: “Wat trouwen betreft: ook daar praten we over. Bij mijn eerste huwelijk had ik minder de behoefte om te trouwen. Nu heb ik die eigenlijk wel. Zoals ik me voel ten opzichte van Lise, zo heb ik me nog nooit gevoeld. Ik ben nog nooit zo zeker geweest van iemand. Ik heb haar nodig, kan niet goed zonder haar. Ik heb eindelijk mijn soulmate gevinden. Trouwen is nog niet voor direct, maar wel bespreekbaar op termijn.”
Het werd al snel duidelijk dat het leeftijdsverschil geen obstakel was. We hebben gewoon ons hart gevolgd Zoals ik me bij Lise voel, heb ik me nog nooit gevoeld. Ik ben nog nooit zo zeker geweest van iemand
Niet zonder elkaar kunnen, maar wel in een langeafstandsrelatie terechtgekomen. Hoe moeilijk is dat?
Wijsmans: “Dat is héél ambetant. Maar zo is de situatie nu eenmaal.