God is a doctor

Het gebeurt niet vaak maar het meest gereputeerde ziekenhuis van het land ligt onder vuur. Aanleiding is de brief die het Universitair Ziekenhuis Leuven aan een oogpatiënt stuurde. Daarin wordt duidelijk gemaakt dat de kamerkeuze impact heeft op wie de ingreep uitvoert: bij boeking van een eenpersoonskamer zal de professorspecialist zelf opereren, terwijl dat bij opname in een gemeenschappelijke kamer ook zijn assistent in opleiding kan zijn. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block noemt de praktijk in strijd met de ziekenhuiswet. Die voorziet per inbreuk een gevangenisstraf tot drie maanden en een geldboete tot 2.000 euro. Aangezien het UZ Leuven de patiënten schriftelijk op de hoogte stelde van zijn kamerbeleid, kan elke brief dus gelden als bewijslast. Het UZ beseft dit en heeft een intern onderzoek bevolen. De brieven waarvan sprake worden ook niet meer verstuurd. Wie uit dit voorval afleidt dat gegoede burgers in dit land betere gezondheidszorgen krijgen dan gewone stervelingen, dwaalt. Als België op één vak de primus van de wereldklas is, is het wel op gezondheidszorg. Die munt uit door zijn laagdrempelige aanbod en hoge kwaliteit. Bovendien staat een assistent altijd onder supervisie van een specialist. Terwijl de eerste kansen moet krijgen om zich verder te bekwamen, blijft de laatste de eindverantwoordelijkheid dragen. En als er in dit land één bevolkingsgroep is die uitmunt in vakbekwaamheid, gedrevenheid en doorzettingsvermogen zijn het wel de zorgverstrekkers, van de nuttige verpleegster tot de levensreddende specialist. De docureeks ‘Topdokters’ op Vier toont dat elke week opnieuw. Nee, het gaat hier vooral om een princiepskwestie. Gezondheidseconoom Lieven Annemans spreekt terecht over klassengeneeskunde. Dat een klassensysteem onze gezondheidszorg binnensluipt, moet te allen tijde worden vermeden, omdat het zou leiden tot een implosie van een door iedereen zo bejubeld zorgsysteem.

Meer dan wat ook legt het voorval de perverse effecten van de ereloonsupplementen bloot. Die zijn voor specialisten en ziekenhuizen een alsmaar grotere financieringsbron geworden, ook nu ze enkel nog mogen worden aangerekend voor patiënten die een eenpersoonskamer verkiezen. Deze supplementen afschaffen zou het huidige systeem financieel ontwrichten, waardoor de privatiseringsdrang in onze gezondheidszorg nog forser zal oprukken. Die zorg voor iedereen toegankelijk en betaalbaar houden, vereist een verdere rationalisering van het ziekenhuisaanbod. Dat betekent nog meer samenwerking tussen ziekenhuizen, een nog efficiëntere verdeling van hun specialisaties en minder overconsumptie. Een land dat van elke 100 euro belastinggeld 14 euro in uw en mijn gezondheid investeert, is dat zichzelf verplicht.

Dat een klassensysteem onze gezondheidszorg binnensluipt, moet te alle tijde worden vermeden, omdat het zou leiden tot een implosie van een door iedereen zo bejubeld zorgsysteem