“Man begon te puffen omdat ik ingeleid word”

Houthalense had risicozwangerschap door te hoge bloeddruk

“Mijn man begon spontaan te puffen toen hij hoorde dat de bevalling waarschijnlijk ingeleid zou worden door mijn hoge bloeddruk. , vroeg ik hem. Want ik weet wat het betekent als ze het in gang moeten zetten. Neen, dit is de allerlaatste keer. Hij wil er nog eentje maar het is genoeg geweest”, klinkt Sylvia Kadivnik (39) uit Houthalen-Oost resoluut. “Over en uit.”

HOUTHALEN-HELCHTEREN -

Wie moet hier bevallen?

“Ik zal mijn naam maar even spellen. Want ik wil liever niet als Kadhafi in de krant staan, zo krijg ik thuis dus echt brieven aan”, komt er meteen vrolijk uit. De rust op de afdeling heeft op Sylvia in elk geval effect. Hoge bloeddruk heeft de Houthalense (met derde kind onderweg) dit keer naar het MIC gebracht. “Mijn vorige twee zwangerschappen had ik last van zwangerschapsvergiftiging, dat is dit keer redelijk stabiel gebleven. Maar mijn bloeddruk is nu het probleem. Tja, je kent dat met een gezin: je bent bezig met het eten, het huis, de kinderen en dan swingen de bloedwaarden de pan uit”, beschrijft ze. Wat Sylvia nog eventjes vergeet te vermelden: tussendoor wordt er ook nog als huishoudhulp gewerkt en ’s avonds gaat ze make-upworkshops geven. “Ja”, lacht ze, “ik heb nooit kunnen stilzitten...” Dat lijkt ook op dit moment zowat het grootste probleem nu de bloeddruk in het ziekenhuis onder controle is. “Ik krijg mijn tijd niet om. Weet je dat ik net naar een niertransplantatie in India heb zitten kijken. Op de Nederlandse tv. Tja, wat is er anders op om 11 uur ’s ochtends. Ik mag wel wat rondstappen, maar je kan niet voortdurend naar de cafetaria of in de gangen lopen. Ik doe dat ook liever niet, want de mensen hier hebben allemaal iets aan de hand.”

Spuitje

En dat heeft zij niet, vindt Sylvia. Want haar bloedwaarden zitten dus weer helemaal goed. “Omdat ik hier veel kan rusten. Het was de bedoeling om te proberen de 37 weken te halen. Dat maakt het voor de baby toch allemaal een beetje makkelijker, dan kan ze nog een beetje in gewicht aankomen.”

Haar twee oudsten van 12 en 9 jaar denken daar blijkbaar anders over. “Of ik dat spuitje -(om de bevalling in te leiden, nvdr) toch niet nu al kon laten zetten? Want ze willen die baby graag in hun armen houden, klonk het. Euh, neen. Ze hebben er trouwens ook wel hun voordeel bij dat ik hier lig, heb ik gehoord. Ik maak altijd vers eten, nu eten ze al drie dagen van de frituur. Bak iets, probeer zelf iets te koken, heb ik mijn man al gezegd. Maar dat is niets voor hem. Hij is nu wel thuis aan het poetsen… (lacht).”

Basta

Het is haar nieuwe partner, vertelt ze. Hij had nog graag een kindje gehad. “Maar dit wordt echt wel mijn laatste. Een meisje. Dan kunnen we daarna nog gaan voor een jongen, heeft hij al laten vallen. Maar neen, het is genoeg geweest. Omdat ik ook weet wat het inhoudt, ik ben al twee keer ingeleid. Dan besef je wat je nu weer eens te wachten staat. Ik hoorde het onlangs nog iemand in mijn omgeving zeggen dat ze graag natuurlijk wil bevallen, zonder epidurale verdoving. Ik heb niets gezegd. Als ze daar nu zo over denken, iedereen kiest wat hij of zij wil. Maar wacht maar tot je ervoor staat...”

Bloedingen

Voor Davina (30) en Joeri (34) uit Opoeteren was het op 22 weken meteen naar de spoed. “Omdat ik bloedde. Dan schiet je toch in paniek. Op 22 weken is het nog niet levensvatbaar”, vertelt ze. “We wisten wel dat het een risicozwangerschap was omdat ik placenta praevia heb. Dat betekent eigenlijk dat de moederkoek heel laag in de baarmoeder ligt, niet kan meegroeien, loskomt en daardoor kunnen er bloedingen optreden.”

Veel rust is voor haar de boodschap. Platliggen, geen inspanningen, hooguit wat koken en afwassen. “Dit is ons eerste kindje, dan wil je uiteraard geen risico’s nemen.”

Een vierde baby komt er niet meer, mijn man wil wel proberen voor een jongen maar ik weet wat er op mij afkomt