“Ik hoop dat kindjes nu zeggen: dat wil ik ook doen”
Neeroeterse Kim Meylemans veertiende bij olympisch debuut
Veertiende. Zo, dat was het debuut van de eerste Belgische skeletonatlete ooit, Kim Meylemans. “Ik had meer verwacht. Maar nooit heb ik gezegd: fuck it, ik ben altijd blijven vechten.” Veertiende na de eerste dag, twee afdalingen, en dat wijzigde zaterdag, na nog eens twee afdalingen, niet meer. “Ik had echt hoger willen eindigen. Dat is een ontgoocheling. Maar ik ben niet blijven opgeven, na moeilijke trainingen. Belangrijk is dat ik steeds beter presteerde. Maar na de eerste afdaling had ik al een te grote kloof.”
Op de pakken van de Britten – ze eindigden met twee in de top drie, olympisch kampioene Lizzy Yarnold en de bronzen Laura Deas – waar zij en enkele andere landen vooraf tegen hadden geprotesteerd, wil ze het niet steken. “Absoluut niet, dat pak is goedgekeurd, en daarmee is de kous af. Ik ben superblij voor die twee Britse meisjes. Ik heb ze echt gemeend gefeliciteerd.”
Wat maakt nog het verschil tussen Meylemans en de absolute olympische top? Aan haar entourage zal het niet liggen. Haar kine is een van de besten in België, gewezen osteopaat van Kim Clijsters. Haar conditietrainer wordt geroemd in het milieu, als onder meer coach van de meerkamper Niels Pittomvils uit Beverlo. Haar pakkendesigner is Bioracer uit Paal, in het topsportmilieu bekend om hun expertise in allerlei sportdisciplines.
Ervaring
Meylemans is de op een na jongste, dat scheelt een stuk olympische ervaring minder. Het grootste verschil is dat zij als eenmansteam moet concurreren tegenover de ploegen van de grote landen. Dan gaat het niet zozeer om de omkadering, ze heeft bijvoorbeeld wel een Duitse coach, wel om het ‘voordenkwerk’ en het ‘testwerk’ ter plaatse. Meylemans met haar “sleeke” van 5.000 euro, terwijl het gros van het circuit met een slee uitpakt die zowat het dubbel kost. Meylemans:
“Mijn slee is supergoed, maar het grootste verschil zijn de runners, de glij-ijzers. Ik heb vier sets en moest ter plekke alles zelf uittesten. Duitsland bijvoorbeeld heeft een heel instituut dat voor de Spelen sportapparatuur test en ontwikkelt. En ze hebben ter plekke materiaalmannen en testrijders die tijdens de trainingen veel meer runners kunnen testen. Nu moeten Martin (haar coach) en ik op ons eentje wat proberen.” De Neeroeterse hoopt dat, nu ze skeleton op de Belgische kaart heeft gezet, misschien instituten of universiteiten zich interesseren voor onderzoek naar nog beter materiaal, zoals in andere landen gebeurt. “Dat zou geweldig zijn. Belangrijk is dat we, zeker in het olympische jaar, moeten proberen ons materiaal te verbeteren, want dat doen alle landen. Iedereen komt met dingen waar wij vooralsnog geen kans tegen hebben. Maar niet alleen dat. Ik hoop dat enkele kinderen skeleton gezien hebben en nu zeggen: dat wil ik ook doen, dat ziet er cool uit.”
Hoe dan ook heeft Meylemans in de drie jaar dat ze voor België uitkomt al veel bereikt: toptienplaatsen op wereldbekers, vijfde op het WK... “En we staan op de Spelen bij de beste twintig van de wereld, ook al wilde ik hoger eindigen. Ik ben de op een na jongste hier. Lizzy is bijna dertig, dat zijn nog twee Spelen voor mij.”