“Dit hadden we moeten afmaken”
In een bijzonder genietbare en fel betwiste partij hebben Bocholt en Turnhout de punten netjes gedeeld. De brilscore doet misschien anders vermoeden, maar voor de neutrale toeschouwer was het zeker geen verloren zaterdagavond. Dat de bordjesman uiteindelijk werkloos mocht toekijken, mag op het conto worden geschreven van de paal en een uitstekende doelman Horsten. Bocholt startte met veel pressing naar voren en de bezoekers ontsnapten aan een vroege achterstand toen van den Putte over pegelde en Ramaekers al glijdend een voorzet van Odutayo maar net miste. De toon voor een onderhoudend wedstrijdvervolg was meteen gezet. Toch bleef de nul tot aan de koffie op het bord, ook omdat het vizier van Odutayo en de volledig vrijstaande Schijvenaars niet echt goed was afgesteld. “Het was zo een typische match van net niet”, analyseerde Mirko Licata na afloop dan ook terecht. “Niet dat er echt veel doelkansen waren, want in de zone van de waarheid liep er telkens wel iets fout. Een gebrek aan scherpte? Ach, als er veel benen voor doel staan, is de kans wel groot dat er ergens eentje blijft hangen.”
En de tweede periode? Wel, even leuk om volgen. Wertelaers reageerde subliem op een heerlijke lob van Van De Vel en Horsten wist raad met een schuiver van Wang. Het venijn zat hem bijna nog in de staart. Eerst viseerde Odutayo de paal en vlak daarop deed invaller Jacobs aan de overzijde dat huzarenstukje over. Het slotakkoord was bijna nog opnieuw voor Odutayo, maar ook die laatste poging zeilde naast. “En dat was jammer, want eigenlijk verdienden we toch de drie punten”, meende Licata nog. “Nu, mijn spelers kan ik zeker niks verwijten. De mentaliteit en de wil om te winnen was er, maar er speelt ook nog een tegenstander mee. Een misschien waren we net iets té gemotiveerd om die derde stek in het klassement kracht bij te zetten. We moeten dit volgend weekend bij de Pirates maar rechtzetten zeker?”
Andy Peeters worstelde met een dubbel gevoel. “’Er zijn kansen geweest. Niet veel, maar toch voldoende om deze match echt naar onze hand te zetten. Waar het schortte? Iets te onzuiver in onze laatste passing. Jammer, want dit Turnhout was heus wel te pakken.” En dan iets olijker.. “Ja, ik ben aan mijn laatste maanden bij mijn moederclub toe. Door promotie op mijn werk wil ik het iets kalmer aan doen. Wat minder vaak trainen en wat meer tijd vrijmaken voor mezelf. Zestien jaar damburg, het was mooi en ik zal er de komende maanden alles aan doen om er ook een mooi einde aan te breien. En dan wacht bij BreeBeek een nieuw avontuur.”