N-VA en de prins

Al maanden woedt er een politieke discussie over het bezoek van prins Laurent op 18 juli aan een receptie op de Chinese ambassade in Brussel. De prins had immers nagelaten om voorafgaand toestemming te vragen aan de regering. Omdat dit niet de eerste keer was, besliste de ministerraad om hem een sanctie te geven: voor 2018 zou hij 15 procent van zijn dotatie verliezen, of 47.100 van zijn 314.000 euro. Het is de eerste keer sinds de wet van 2013 over de nieuwe dotatieregeling dat dit gebeurt.

Na overleg met de fractieleiders en juridisch advies van een gerenommeerd advocatenkantoor legt Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA) vandaag op de conferentie van voorzitters een voorstel op tafel over de manier waarop Laurent zal worden gehoord. Want de wet van 2013 zegt dat de betrokkene moet worden gehoord, evenwel zonder te zeggen door wie. Laurents vraag om een openbare zitting wordt niet ingewilligd. Wel mag de prins zich binnenkort gaan verdedigen in een bijzondere Kamercommissie achter gesloten deuren. De dertien Kamerleden in die commissie hebben allen een geheimhoudingsplicht en zullen beslissen bij geheime stemming. Daarna doet de plenaire vergadering dat, eveneens bij geheime stemming, over. Ondanks het officiële karakter van deze speciale zitting staat de uitkomst nu al vast: de zelfverklaarde Calimero van ons koningshuis zal worden gestraft. Of dacht u echt dat de parlementsleden van N-VA, CD&V, Open Vld en MR hun eigen regering zullen terugfluiten?

Dit neemt niet weg dat het voorstel-Bracke een heel leuke passage bevat. Omdat hij als Kamervoorzitter moet toezien op een sluitende juridische procedure stelt Bracke voor dat “de politieke fracties er bij de samenstelling van de commissie op toezien dat het onpartijdigheidsbeginsel wordt nageleefd”. Hij vraagt de fracties dat ze geen leden voordragen die zich in de pers al hebben uitgelaten over het gedrag van de prins. We zijn dus reuzebenieuwd wat N-VA gaat doen. Stuurt ze drie brave, volgzame zielen waardoor ze resoluut voor een juridisch onderbouwde sanctie gaat en haar eigen Kamervoorzitter een vlekkeloos verloop gunt? Of stuurt ze drie monarchiehaters à la Peter Buysrogge die geen kans onbenut laten om de prins in zijn onderhemd te zetten? In dit laatste geval riskeert N-VA dat Laurents advocaat om wraking vraagt, waardoor de procedure een nog grotere vaudeville dreigt te worden. Eén zaak is nu al duidelijk: wie stiekem had gehoopt dat Laurent door deze reprimande in het gareel zou gaan lopen, is eraan voor de moeite. Daarvoor zijn de onduidelijkheden in de wet van 2013 te groot. Daarvoor is prins Laurent te zeer een caractériel die alleen al voor de spektakelwaarde lonkt naar het Europees Hof van de Rechten van de Mens.

Stuurt N-VA drie brave, volgzame zielen naar de commissie-Laurent of kiest ze voor drie monarchiehaters à la Peter Buysrogge?