Waarom bestempelen sommigen deze prent als “de engste horrorfilm aller tijden”?

Gaat u uw nagels tot op het bot afknagen? En moet u enkele zuivere onderbroeken klaarleggen als u onbevuild het einde van ‘Verónica’ wil halen? Op sociale media – waar anders? – klagen mensen alleszins dat ze de bibber op het lijf hebben en de slaap niet meer kunnen vatten na het zien van deze Spaanse griezelfilm. En dat leidde dan weer tot slogans als “engste horrorfilm aller tijden”. Waarom? Misschien wel omdat ‘Véronica’ – in tegenstelling tot andere horrorfilms die beweren dat ze gebaseerd zijn op waargebeurde feiten – steunt op echte officiële documenten: een rapport van de Madrileense politie over gebeurtenissen die zo onverklaarbaar waren dat ze de benaming “bovennatuurlijk” meekregen.

Ouijabord

Eerst even de film in een notendop: de vijftienjarige Verónica experimenteert met een ouijabord (een bord waarmee gecommuniceerd zou kunnen worden met geesten) tijdens een zonsverduistering. Daarmee lijkt ze “iets” opgeroepen te hebben dat het op haar en haar jongere zusjes en broertje heeft gemunt. Uiteraard zijn de kids alleen thuis: papa is overleden, mama werkt tot in de ontzettend late uurtjes in een café. Regisseur en scenarist Paco Plaza putte inspiratie uit de in Spanje bekende zaak rond de achttienjarige Estefania Gutierrez Lázaro, een meisje uit Vallecas, de grootste wijk van Madrid.

Estefania zou begin 1991 een zelfgemaakt ouijabord hebben gebruikt om op school geesten op te roepen. Die occulte activiteit werd onderbroken door een leerkracht en toen zou een vreemde rook zijn ontsnapt aan het ouijabord en in Estefania’s mond zijn beland.

De volgende zes maanden – in de film samengebald tot drie dagen – begon de tiener zich steeds abnormaler te gedragen. Ze vertelde haar ouders dat ze bezoek kreeg van gezichtloze, uitgemergelde figuren die haar naam riepen.

Volgens sommige bronnen gedroeg Estefania zich wispelturig en verviel ze in onbedaarlijke stuiptrekkingen. Uiteindelijk kwam ze in een coma terecht en overleed ze op 14 augustus. Volgens het autopsierapport stierf ze aan een hartstilstand, maar het overlijden was “onverwacht en verdacht”.

Crucifix

In de loop der jaren is er wat mist komen hangen over de precieze omstandigheden van Estefania’s overlijden. Stierf ze bijvoorbeeld thuis of in het ziekenhuis? De bronnen zijn het niet eens.

Maar na de dood van hun dochter zouden haar ouders nog eigenaardige dingen hebben meegemaakt in hun huis. Ze hoorden onverklaarbare stemmen en gekrijs en een kader met een foto van Estefania zou spontaan in brand zijn gevlogen. In november 1992 belden ze de politie omdat de spooktoestanden gewelddadig werden. De agenten die gehoor gaven aan de noodoproep, waren ooggetuige van zonderlinge incidenten en noteerden in hun verslag dat ze “paranormale activiteit” hadden waargenomen.

Wat zagen de verbouwereerde politielui dan? Ze zagen in het ‘spookhuis’ hoe een kastdeur vanzelf opendraaide, ze zagen vieze “bruine kwijl”, ze zagen hoe een houten crucifix ronddraaide en “het Christusbeeldje eraf vloog” en ze zagen hoe een scheur verscheen op een deurposter, alsof een onzichtbare drievingerige hand erdoorheen klauwde. “En dat staat in een rapport met een officiële politiestempel. Toch indrukwekkend. Daarom is deze zaak zo bekend in Spanje”, aldus filmmaker Plaza.

Handjes voor de ogen

De zaak-Estefania biedt alle ingrediënten voor een bloedstollende horrorfilm en ‘Verónica’ is dan ook vakkundig geboetseerd: het wurgende gevoel van dreigend onheil groeit met de minuut en er zitten obligate handjes-voor-deogen-momenten in. Maar de engste horrorfilm aller tijden? Dat zeker niet. Wij hoefden niet van ondergoed te wisselen en hebben zalig geslapen achteraf.

Tot slot nog dit: volgens The Huffington Post zijn de ouders van Estefania verhuisd en hebben de nieuwe bewoners nooit last gehad van paranormale fenomenen.

X‘Verónica’ is nu te zien op Netflix