“Waarom is dit eigenlijk geen monument?”
Philippe Gilbert droomde van Milaan-Sanremo en Parijs-Roubaix. Hij finishte respectievelijk 75ste en 15de. Tijd voor weerwraak. En waar kan dat voor de Waal van Quick Step Floors beter dan in de Amstel. Hij won al vier keer en werd in Nederlands Limburg o
Over zijn herstel na Parijs-Roubaix
“Na mijn eerste Parijs-Roubaix in 2007 koerste ik twee weken niet. En maandag besefte ik weer waarom dat zo was. Ik was meer kapot dan na andere klassiekers. Door de schokken van de kasseien en de putten sloopt Parijs-Roubaix een lichaam nog meer dan dat in andere koersen het geval is. In het begin van de week zat er niet meer in dan enkele zeer rustige trainingen. Omdat het weer bij mij thuis in Monaco voor één keer slechter was dan hier, vloog ik woensdag al naar België. Woensdag reed ik een eerste keer op de Cauberg. Donderdag laste ik een snelheidstraining in achter de brommer en gisteren gingen we met de ploeg de nieuwe finale verkennen. Ik heb het gevoel dat ik goed ben hersteld. Aan Luik-BastenakenLuik van volgende week wil ik nu nog niet denken. Eerst zondag afwachten.”
Over de pikorde binnen de ploeg
“Van onze ploeg hier aan de start heb ik enkel Niki Terpstra veel gezien de voorbije maand. Niki is in topvorm, dat weet iedereen. Ook over Julian Alaphilippe heb ik al veel goede dingen gehoord uit het Baskenland. Julian en ik komen goed overeen. We spreken dezelfde taal. Toch heb ik sinds ik bij deze ploeg rijd nog niet veel samen met hem gekoerst (12 gezamenlijke koersdagen, nvdr.). Dit jaar zelf nog geen enkele keer. Dan heb je ook nog Enric Mas. Een jonge talentvolle klimmer, maar ik merkte tijdens de verkenning dat hij nog ervaring mist in deze wedstrijden. Halfweg de verkenning wist hij niet meer waar hij was en was hij al klaar om richting het hotel te rijden. Deze deelname is voor hem meer een investering in de toekomst. Ik hoop dat we zondag kunnen koersen zoals de voorbije weken. Maar het is niet aan ons om het gewicht van de wedstrijd op ons te nemen. Wij hebben bijna alle klassiekers al gewonnen, de druk ligt in het kamp van de andere ploegen zoals Sky, BMC, Lotto Soudal en Movistar. Wij zullen niet vanaf kilometer nul de wedstrijd controleren. Al is het in een nerveuze wedstrijd als deze een voordeel om in de finale steeds voorin te rijden.” Over de concurrentie
“Zowel de Brabantse Pijl als de Ronde van het Baskenland heb ik niet op tv gevolgd. Ik koers al heel mijn leven. Dan heb ik geen behoefte om alle koersen op tv te bekijken. Ik heb dan genoeg aan de uitslagen te bekijken. En ook die hebben mij niet veel bijgeleerd. Tim Wellens en Tiesj Benoot waren één en drie woensdag, maar dat is voor mij geen verrassing. Benoot koerst al een heel jaar op hoog niveau. Wellens eindigde al eens vierde in de Ronde van Lombardije, dan kan je deze koersen ook aan. Hij staat niet zo heel veel in de media, maar je mag hem nooit onderschatten. Al is de Amstel Gold Race nog wel wat anders dan de Brabantse Pijl: zestig kilometer langer en een WorldTourpeloton. Ook Dylan Teuns zal er staan. Hij toonde vorig jaar in de Waalse Pijl dat hij dit werk aankan. Valverde won hier nog nooit. Misschien liggen de hellingen uit de Ardennen hem iets beter dan de hellingen van de Amstel omdat de inspanning langer duurt. Maar als ik zag hoe hij in Dwars door Vlaanderen vlot de finale reed, weet je dat hij dit ook aan kan. Ook met de renners van de voorbije kasseiklassiekers houd ik rekening. In de Amstel is het niet veel meer bergop dan in de Ronde van Vlaanderen. Als ze nog gemotiveerd zijn, kunnen ze ver geraken.”
Over zijn liefde voor Nederlands-Limburg
“De Amstel is mijn favoriete wedstrijd. Ik train al op deze wegen sinds mijn periode als junior. Ik vertrok dan thuis in Remouchamps om via Luik, Wezet, Moelingen naar de hellingen in Nederlands Limburg te rijden. Het was toen mijn vaste lastige training van vier uur. Ik ken de weg hier uit het hoofd. De finale is een beetje ver-