Cumulmaagden
Sp.a-burgemeester Hans Bonte (56) van Vilvoorde neemt ontslag als Kamerlid en stapt zo uit de nationale politiek. Als hij na 14 oktober niet opnieuw burgemeester kan worden, betekent dit zelfs het einde van zijn politieke carrière. Een en ander is het gevolg van het cumulverbod dat zijn partij twee jaar geleden invoerde. Daardoor moeten burgemeesters van gemeenten met meer dan 20.000 inwoners vanaf volgend jaar kiezen tussen hun lokale sjerp of een zitje in het parlement. Bonte kiest voor het laatste, al is dit niet met volle goesting. Na Peter Vanvelthoven, die voor zijn Lommel kiest, verliest sp.a binnenkort met Hans Bonte dus een tweede, sterk parlementslid. Dat onderzoek heeft uitgewezen dat burgemeesters bij parlementsverkiezingen beter scoren dan anderen, is de bluts bij de buil die sp.a er noodgedwongen bijneemt.
Bonte hekelt wel dat zijn partij met het cumulverbod de oppermaagd in het politieke bed wil spelen. Dat dit gebeurt in tijden waarin sp.a in peilingen met de tien procent flirt, maakt de rode maagd extra kwetsbaar. Ja, door witter als wit te willen zijn hebben de socialisten zichzelf met een concurrentieel nadeel opgezadeld. Enkel bij Groen is cumuleren al lange tijd heiligschennis. CD&V doet het dan weer met een symbolisch ‘verbodje’ voor burgemeesters van steden met meer dan 50.000 inwoners. Toevallig zijn haar drie burgemeesters van grote steden - Nadja Vananroye (Hasselt), Wim Dries (Genk) en Kris Declercq (Roeselare) - vandaag geen parlementslid. Bij N-VA en Open Vld hebben de cumulregels veel weg van een ontspannen rodeorit in de Far West: de liberalen hebben regels op papier, maar geven iedereen een uitzondering. Bij N-VA beslissen de overkoepelende arrondissementen, maar ook zij fluiten een mandataris nagenoeg nooit terug. Voor zoveel hypocrisie zullen Patrick Dewael (Tongeren) en Bart De Wever (Antwerpen) hun slaap alleszins niet moeten laten. Daarmee zijn we opnieuw beland bij een discussie die al twintig jaar woedt... en wellicht nog even lang zal blijven sluimeren. Politieke cumuls blijven nu eenmaal een ambigue aangelegenheid: er zijn cumulkampioenen die integere, hardwerkende, bekwame politici zijn, net zoals er postjespakkers zijn die het eigenbelang boven het algemeen belang stellen. Hét tegenargument voor een cumulverbod is dat een parlementslid via zijn lokaal mandaat beter voelt wat er bij de basis leeft. Dit is pure nonsens. Niets belet parlementsleden om de band met de Dorpsstraat als ‘gewoon’ gemeenteraadslid te onderhouden. Benieuwd wat de kiezer op 14 oktober hierover denkt, temeer omdat politieke moed in dit land zelden wordt beloond. Sp.a is bij deze gewaarschuwd.
Politieke cumuls blijven een ambigue aangelegenheid: er zijn cumulkampioenen die integere, hardwerkende, bekwame politici zijn, net zoals er postjespakkers zijn die het eigenbelang boven het algemeen belang stellen