Met tas vol potjes en linnen zakjes inkopen doen

BOCHOLT - Nog maar drie keer per jaar zetten we onze container met restafval aan de weg. Daarmee behoren mijn man en ik ongetwijfeld tot de categorie topsorteerders. En papier, compost, pmd en glas houden we netjes gescheiden. Maar ik durf amper vertellen dat we wekelijks een vuilniszak vol plastic verzamelen. Harde en zachte plastic allerhande: verpakkingsfolie, fruitzakjes, yoghurtpotjes, waterflesjes, kaasschaaltjes, botervlootjes, … Hoog tijd om onze boodschappen op plasticdieet te zetten.

Zoals voor elk dieet bereid ik mij goed voor. Te beginnen met een consultatie bij ecobloggers. Van ‘Green Evelien’ leer ik dat ze herbruikbare katoenen groentezakjes en linnen broodzakken meeneemt naar de supermarkt. ‘Ecomama’ vervangt haar vershoudfolie door bijenwasdoeken. Ze neemt die ook mee naar de winkel voor kaas en charcuterie. Mijn raadgevers zijn meestal Nederlanders, zij staan meestal een stapje voor op ons landje en ze zijn vaak wat extremer in hun gewoonten, te extreem voor mijn doen.

Voor een leven zonder afval, zero waste dus, brouwen huismoeders hun eigen schoonmaakmiddelen met zuiveringszout en azijn en hun deodorant maken ze van kokosolie met soda, maïzena en olijfolie. Groene vrouwen vervangen hun maandverbanden door wasbare stoffen maandverbanden of een plastic menstruatiecup. Ik bespaar u de details.

Belegschaaltjes

Laten we zeggen dat ik mijn plasticdieet toch wat minder ver in mijn leven wil doorvoeren. Crashdiëten werken nooit op termijn, dus we gaan voor de stapsgewijze gedragsverandering. Te beginnen met de online aankoop van katoenen zakjes van Bag-Again en ReSack, herbruikbaar zoals de naam al zegt. Het vraagt dus een kleine investering: een broodzak voor 5 euro, biokatoenen zakjes met opschrift Bulk is beautiful voor 2,95 euro, twee herbruikbare groentezakjes van Re-Sack voor 5,95 euro en nog meer zakjes. Want voor mijn ‘grote boodschappen’ voor een week heb ik er veel nodig. Dus je komt al snel aan 50 euro. Zeker wanneer je ook nog bijenwasdoeken inslaat.

In ons dorp liggen er bij de kaasen charcuterieafdeling herbruikbare belegschaaltjes te koop. Ik ben een van de weinigen die ze nu gebruikt. Het etiket met prijs en gewicht plakt de winkelbediende netjes op mijn torentje belegschaaltjes. Tot zover gaat alles goed, maar aan de kassa valt mijn torentje uit elkaar wanneer de kassierster de labels wil scannen. Nadeel van al die herbruikbare bakjes is ook dat je op voorhand goed moet tellen hoeveel je er nodig hebt. Eentje voor biefstuk, nog een bakje voor gehakt. Impulsieve aankopen zoals eiersalade of filet américain voor op een broodje kunnen niet, tenzij je ook daarvoor herbruikbare bakjes hebt meegebracht. Voor mijn wekelijkse boodschappen heb ik een mand vol potjes en zakjes nodig.

Aanwinst

Terwijl ik eigenlijk geen fan ben van herbruikbare plastic potjes, want in de vaatwasser blijven die nat. Glas is geen optie, want dan zijn mijn boodschappen niet meer te tillen. Nu al merk ik dat mijn boodschappentas een pak zwaarder is door mijn glazen potten yoghurt en flessen azijn en olie. Mijn katoenen zakjes zijn wel een aanwinst. Die vul ik met tomaten, paprika’s, appelen, appelsienen… Ze zien er echt mooi uit en volgens de producent zouden de groenten er ook langer vers in blijven omdat het katoen ‘ademt’. Alleen stel ik in de winkel vast dat mijn keuze in appelen beperkt wordt tot Jonagold. De Pink Lady en Kanzi zitten voorverpakt. Spinazie kan ik niet los kopen en witte champignons ook niet. Gelukkig liggen er wel nog mooie verse grotchampignons uit Limburg in bulk.

Bananen

Opvallend is ook dat de meeste bananen al in een zakje zitten. Een winkelbediende vertelt dat dit de schuld van de consument is. Blijkbaar vernielen we heel veel groenten en fruit door wild in de bakken te graaien en bananen uit elkaar te trekken… waardoor het overgebleven rommeltje niet meer verkoopbaar is. De verse kruiden neem ik wel nog mee in folie omdat die plantaardig en composteerbaar is.

Een plasticdieet houdt heel wat beperkingen in. Noten moet ik in het rek laten staan. Granola ook, havermout in een doos kan wel, wasmiddel voor donkere was kan ik dan weer niet in een doos vinden. Plantaardige boter kan ook niet, wel die lekkere volle melkerijboter in een papiertje. Cottage cheese en Griekse yoghurt moet ik vervangen door glazen potten van Pur Natur.

Om mijn voeding niet op dieet te zetten, rijd ik nog langs Prana Bio Bulk in Heusden-Zolder, de enige verpakkingsarme biowinkel in de provincie. Daar hebben ze een wand vol bakken met noten, pitten, boekweit- en speltflakes, granola, havermout, lijnzaad, vijgen, dadels, bessen… Je kan er zelfs pasta, rijst, suiker en meel in bulk kopen.

Is mijn plasticdieet nu duur? Eigenlijk valt het mee. De bio pijnboompitten en gemengde noten zijn uit de bulkwinkel goedkoper dan in de supermarkt. Glazen yoghurtpotten zijn wel duurder dan wegwerppotjes. Bij groenten en fruit is bulk meestal voordeliger dan voorverpakt.

En wat hebben we na een weekje plasticdieet geleerd? Boodschappen doen vraagt meer organisatie en tijd. De keuze is beperkt en de boodschappentas is zwaarder. Bij thuiskomst heb je minder plastic rommel en afval. Maar dit plasticdieet is enkel vol te houden vanuit een ecologische overtuiging.

Mijn buurtsuper verkoopt herbruikbare belegschaaltjes. Ik ben nu een van de weinigen die ze gebruikt

Morgen deel 3: verspilling